حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمد عباس‌آبادی مترجمی است که از سال 88 به ترجمه پرداخته است و از جمله آثار او می‌توان به «حکومت ترس», «شش سال» اشاره کرد. در ادامه می‌توانید گفتگوی مارا با او بخوانید:

به نظرم تعداد مترجم‌ها به سرعت در حال افزایش است و نسبت به چند سال گذشته تنوع و گوناگونی در آثار ترجمه‌شده خیلی بیشتر شده. تا چند سال قبل بیشتر کتاب‌های کلاسیک ترجمه می‌شد، درصورتی که اخیراً، به خصوص در پنج سال اخیر از سبک‌ها و ژانرهای مختلفی ترجمه شده و به این ترتیب نویسندگان زیادی به خوانندگان فارسی‌زبان معرفی شده است. 

نمی‌توان گفت هیچ‌کدام از نویسندگان ما داستان‌های جذاب ندارند، اما به نظرم مشکلی که در مورد داستان‌های نویسندگان ایرانی وجود دارد این است که در اکثر آن‌ها خلاقیت و تنوعی دیده نمی‌شود و خیلی‌هایشان مشابه هم هستند. متأسفانه داستان‌های ما به چند ژانر انگشت شمار محدود شده‌اند، به همین خاطر خوانندگان ناگزیر به داستان‌های خارجی روی می‌آورند. به نظرم یک نویسنده باید تا آنجا که می‌تواند کتاب بخواند، چرا که مطالعه داستان‌های مختلف از کشورهای مختلف به نویسندگان ما کمک می‌کند به ایده‌های جدیدی برای نوشتن برسند. 

از سال 88 و قبل از شروع تحصیل در رشته مترجمی به خاطر علاقه زیادی که به ترجمه داشتم به صورت غیررسمی شروع به ترجمه کردم و دو کتاب ترجمه کردم که بیشتر جنبه کسب تجربه داشت و برای محک زدن کارم بود و برای انتشار آن‌ها اقدام نکردم. اما از سال 91 به طور جدی ترجمه رمان را شروع کردم و از آنجایی که از سال‌ها پیش به ژانر تریلر علاقه‌ زیادی داشتم با همین ژانر شروع کردم و اولین ترجمه‌هایی که از من به چاپ رسید رمانی از مایکل کرایتون به نام «حکومت ترس» و بعد رمانی از هارلن کوبن به نام «شش سال» بود. ولی بعد از فارغ‌التحصیلی فرصت بیشتری برای کار ترجمه به دست آوردم و به صورت تمام وقت ترجمه را ادامه دادم.

همیشه دوست داشته‌ام کاری را که انجام می‌دهم به بهترین نحو انجام بدهم، و احساس می‌کنم در حال حاضر تجربه کافی برای نوشتن ندارم و فعلاً در کار ترجمه موفق‌تر خواهم بود، ولی دوست دارم در آینده، زمانی که تجربه‌ لازم را به دست بیاورم و ایده‌های خوب برای نوشتن داشته باشم، هم به فارسی و هم به انگلیسی بنویسم. 

نهایت تلاشم در زمینه ترجمه این است که با انتخاب آثار خوب از نویسندگانی که کمتر در ایران شناخته‌شده هستند، خوانندگان را با ژانرهایی که در ایران کمتر به آن‌ها توجه شده آشنا کنم، و تابه‌حال یازده کتاب ترجمه کرده‌ام که بیشترشان در ژانر تریلر و معمایی بوده‌اند، و امیدوارم در آینده هم بتوانم بیشتر خوانندگان را با نویسندگان بزرگی که تا‌به‌حال آثارشان ترجمه نشده‌اند، سهمی در علاقه‌مند کردن تعداد بیشتری از خوانندگان به خواندن رمان داشته باشم و تا آنجا که در توان دارم به افزایش سرانه مطالعه کنم. 

صد سال تنهایی اثر گابریل گارسیا مارکز.

بیگانه!

وسعت عرصه کتاب در سراسر دنیا به اندازه‌ای است که هر تعداد مترجم وارد عرصه شوند باز هم کم است، البته به شرطی که ناشرها در انتخاب مترجم‌های خود دقت لازم را به کار بگیرند و ترجمه‌ها پیش از انتشار به صورت حرفه‌ای بررسی شوند. در هر صورت افزایش تعداد مترجم‌ها به ترجمه آثار بیشتر می‌انجامد و از این رو خوانندگان با نویسندگان و سبک‌ها و ژانرهای بیشتری آشنا می‌شوند. 

ترجمه برایم یکی از لذتبخش‌ترین کارهاست و به یک عادت تبدیل شده. تقریباً تنها کاری است که هیچ‌وقت از آن خسته نمی‌شوم و هیچ‌وقت تازگی‌اش را از دست نمی‌دهد و روز به روز بیشتر در آن غرق می‌شوم، به‌طوری که در یک سال اخیر به ندرت پیش آمده که یک هفته را بدون کار ترجمه سپری کنم. به چشم شغل به آن نگاه نمی‌کنم، چون کاری که آدم آن را با اشتیاق و علاقه انجام می‌دهد و به آن عشق می‌ورزد شغل محسوب نمی‌شود. 

دوست ندارم کارم را به ترجمه‌ آثار یک نویسنده محدود کنم، اما اگر بخواهم از بین نویسندگان معاصر یک نفر را انتخاب کنم که کارهای بیشتری را نسبت به بقیه از او ترجمه کنم، ترجیح می‌دهم تعداد زیادی از رمان‌های هارلن کوبن را که بیشتر در ژانر معمایی می‌نویسد و سال‌هاست آثارش را می‌خوانم و بیشتر رمان‌هایش را خوانده‌ام ترجمه کنم. داستان‌ها و سبک نوشتنش را دوست دارم، و تابه‌حال دو رمان از او ترجمه کرده‌ام و قصد دارم در آینده کارهای بیشتری را از او ترجمه کنم. 

گفتگو از: سعیده سادات احمدی

انتهای پیام/