به گزارش خبرنگار
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، محرم در کشور افغانستان با نصب نوشته‌هایی به یاد شهدای کربلا و سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) آغاز می‌شود و با همین روش سیمای شهرها حال و هوای عزا به خود می گیرد.
مراسم عزاداری حضرت سیدالشهدا در افغانستان با ذکر صلوات آغاز می‌شود و ابتدا شخصی در پله اول منبر قرار می گیرد و چند بیت شعر می خواند که به آن «ذاکر» می گویند. بعضی اوقات خردسالان این کار را انجام می دهند که به آن ها «نوجوان» گفته می شود.
سپس دیباچه خوانان بر منبر قرار می گیرند. دیباچه خوان به صورت مختصر، موعظه می کند و روضه می خواند که زمینه برای حضور آخوندهای بزرگ تر فراهم شود. معمولاً معروف ترین و اصلی ترین سخنران در آخر از همه سخنرانی می کند و سپس دعای پایانی را می خواند.
پس از پایاین مراسم سخنرانی، سینه زنی شروع می شود. در این مراسم، افراد به صورت منظّم صفوفی را تنظیم کرده و در حالت نشسته و دو زانو روبه روی هم قرار می گیرند و با حرکاتی منظّم و هماهنگ با نوحه خوان دست ها را بر سینه و زانو می زنند.
معمولاً در ایام محرّم، پذیرایی بسیار خوبی از عزاداران صورت می گیرد و با حلیم، که غذایی محلی است و از گندم و گوشت تهیه می شود، از عزاداران پذیرایی می کنند.
منقبت خوانی از دیگر رسوم مذهبی در افغانستان است که در ایام محرم صورت می‌گیرد. این مراسم به صورت هفتگی در خانه های خصوصی یا تکیه خانه ها برگزار می شود. منقبت خوانان یا مدّاحان بر حسب توانایی، اشعاری را از حفظ در وصف خداوند، پیامبر صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام و فرزندانش به نوبت می خوانند.
این اشعار معمولاً با آهنگ دل انگیزی خوانده می شود. در چنین مجالسی فقط مردان شرکت می کنند. این رسم فقط ویژه افغانستان است و در دیگر کشورهای اسلامی دیده نمی شود.
هر مدّاح چند هزار شعر از حفظ دارد و با آهنگ های گوناگون مدّاحی می کند. اشعار که از بهترین دیوان های شعری شیعیان برگرفته شده، توسط کسانی که چه بسا بی سواد هستند، از حفظ خوانده می شوند.
مدّاحان معمولاً عصا در دست و در حالت قدم زدن میان مستمعان به مدیحه سرایی می پردازند. عصایی که مدّاح در دست خود می گیرد به یکی از مو سفیدان تعلّق دارد و مقدّس شمرده می شود به همین دلیل وی پیش از شروع مدّاحی و پس از آن عصا را می بوسد.
مراسم گهواره گردانی از دیگر مراسمی است که در عزاداری‌های محرم در افغانستان برگزار می‌شود. به گونه ای که اعضای هیئت های عزاداری بیرقی را به نام علم حضرت ابوالفضل (ع) سبزپوش می کنند و به نام بیرقدار دشت کربلا آن را در روز هفتم ماه محرم پس از خواندن روضه حضرت ابوالفضل العباس ( ع ) که توسط روضه خوان مجلس خوانده می شود، به اهتزاز درمی آورند و دربین مجلس بر دوش حمل می کنند.
در این مراسم، گهواره ای را به یاد گهواره کودک شیرخوار امام حسین ( ع ) سبز پوش می کنند و پس از آنکه روضه مصیبت شهادت حضرت علی اصغر به پایان رسید، گهواره آورده می شود و شرکت کنندگان نیز به یاد شهادت کودک شیر خوار امام حسین ( ع ) اشک ماتم می ریزند.
اطعام در روز عاشورا از سنت های حسنه شیعیان افغانستان است، در روز عاشورا خانواده های شیعه اعم از فقیر و ثروتمند به اندازه توان خود اطعام می دهند یا اینکه اهالی مسجد و حسینیه نذورات خود را جمع آوری می کنند تا در روز عاشورا به صورت دسته جمعی نیازمندان را طعام دهند.
انتهای پیام/
