به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از شبکه تلویزیونی الجزیره انگلیسی، در سال دو هزار و چهارده، سن کار کودکان در بولیوی از چهارده به ده سال کاهش داده شده است. خبرنگار الجزیره انگلیسی از سانتاکروز گزارش داد کودکان کار زیادی در بولیوی وجود دارند که در ترافیک خیابان ها اقدام به فروش اقلام می کنند. آنها وارد بازاری شده اند که حضور کودکان در آن عادی نیست.
لیدیا مایسر یکی از افرادی است که در تلاش است اطمینان حاصل کند که کار کردن برای کودکان قابل قبول و عادی نیست.
او گفت: «اگر کودکی می خواهد زمانی که بزرگ شد،کار کند مشکلی نیست اما آنها باید حق انتخاب داشته باشند زیرا آنها باید تحصیل کنند. آنها می توانند معمار شوند. ما نباید مانع از تحقق رویای آنها شویم.»
مکان هایی در سانتاکروز وجود دارد که این کودکان پس از کار می توانند در آنها درس بخوانند و بازی کنند. در واقع آنها در این مکان ها می توانند نقش واقعی یک کودک را بازی کنند.
دولت منطقه ای با کمک یونیسف مدارسی در مناطق روستایی احداث کرده است تا کودکان کار بتوانند در آنجا تحصیل کنند. این کودکان بیشتر از خانواده های مهاجر هستند.
گرمان که بیست سال دارد از سیزده سالگی کار کرده است. او می گوید: «کودکان در مناطق روستایی همواره کار می کنند تا بتوانند از نظر مالی کمک خرج برای خود داشته باشند. یا زمانی که والدین آنها مریض هستند این کودکان کار می کنند تا چیزی برای خوردن داشته باشند.»
آوردن این کودکان به مدرسه و تأمین معلم و منابع برای آنها کار دشواری است.
فرناندینو رودریگز -که یک معلم است- گفت: «گاهی اوقات ما باید دنبال آنها برویم و آنها را به مدرسه بیاوریم. کارمان دشوار است زیرا این کودکان کتاب و مداد ندارند و ما تا جای ممکن تلاش می کنیم این اقلام را تهیه کنیم.»
تحصیل یک کودک یکی از حقوق اساسی او محسوب می شود. اما اوضاع در بولیوی به سبب فقر و سنت دشوار است. اما برخی افراد در تلاش برای از بین بردن فرهنگ کودکان کار در این کشور هستند. فقر در سانتاکروز پدیده کودکان کار را امری اجتنابناپذیر کرده است.
انتهای پیام/