طالبان بعد از سقوط رژیم‌شان توسط نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۰۱ میلادی جنگ متداومی را علیه حکومت افغانستان و نیروهای خارجی به پیش می‌برند. پس از خروج اکثریت نیروهای بین المللی در سال ۲۰۱۴ میلادی، شورشگری طالبان تشدید یافته است. ملل متحد گفته است که تنها در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۱۰۰۲ فرد ملکی کشته و زخمی شده اند که عامل اکثر این تلفات شورشیان می‌باشند.

عفو بین الملل در گزارش خود از فرزانه، مادر هفت فرزند نقل قول کرده است که بعد از ترک خانه‌اش در ولایت پروان حدود یک دهه می‌شود در کمپ بیجاشدگان داخلی در کابل زندگی می‌کند. شوهرش چند سال قبل او را ترک کرد و او حالا تنها نان آور خانواده است.

فرزانه گفته است: «وقتی آدم نمی‌تواند برای فرزندان خود نان پیدا کند، بدتر از این است که هدف شلیک تفنگ قرار بگیرد.»

عفو بین الملل گفته است که حکومت افغانستان حتی در مناطقی که جامعه بین المللی نیز حضور دارد نتوانسته است به بیجاشدگان رسیدگی کند. به گفته این سازمان حقوق بشری، برنامه‌های آزمایشی برای رسیدگی به بیجاشدگان داخلی در ولایت‌های هرات، بلخ و ننگرهار متوقف شده است.

اما حفیظ احمد میاخیل، مشاور مطبوعاتی وزارت امور مهاجرین افغانستان ارقام ارائه شده توسط عفو بین الملل را رد کرد و افزود که شمار مجموعی بیجاشدگان داخلی نزدیک به یک میلیون تن می‌رسد. او افزود که بسیاری از این افراد نه تنها توسط جنگ بلکه به دلیل فجایع طبیعی مانند سیلاب و زلزله بیجا شده اند.

انتهای پیام/