به گزارش سرويس بينالملل باشگاه خبرنگاران به نقل از نشنال ریویو آنلاین ؛ این پایگاه خبری در مقاله ای نوشت : از روز دوشنبه هفته گذشته خبرهایی مبنی بر روند نامطلوب مذاکرات هسته ای میان ایران و 5+1 منتشر شد . سیر گفتگوها از حالت خوش بینانه به رکود و اختلاف تغییر پیدا کرده و دلیل آن نیز تشدید اختلاف نظرات در مورد امتیازاتی است که غرب در رآکتور آب سنگین اراک باید به تهران بدهد .
شاید طرف های گفتگو هنوز به عمق اختلاف درباره این سوال که ظرفیت غنی سازی ایران چه میزان می تواند باشد در حالی که تهران بر روند صلح آمیز بودن فعالیت های نیروگاه های اتمی خود اصرار دارد , پی نبرده بودند .
در حالی که تاریخ تعیین شده شش ماه در پایان یافته , باراک اوباما و تیم وی تصمیم گرفتند آنها باید به اندازه ای این مهلت را تمدید کنند تا بتوانند به نتیجه مورد نظر در گفتگو با ایران دست پیدا کنند .
در ادامه این مقاله آمده است : باراک اوباما , رییس جمهوری آمریکا روز چهارشنبه اعلام کرد : پیشرفت هایی واقعی در زمینه های مختلف مربوط به فعالیت های هسته ای ایران ایجاد شده است اما زمان بیشتری برای تحقق توافق نهایی و جامع مورد نیاز است . تا تاریخ 20 ژوئیه نمی توان به نتیجه مورد نظر دست یافت .
وی در کنفرانس خبری کوتاهی در کاخ سفید تاکید کرد : ما یک مسیر مناسب و صحیح رو به جلو را انتخاب کرده ایم اما هنوز شکاف های عمیقی میان دو طرف وجود دارد که همین امر موجب کندی روند مذاکرات و تاخیر در توافق نهایی شده است . با مشورت با کنگره به این نتیجه رسیده ایم که این مذاکرات نیاز به زمان بیشتری دارد .
مسئله حائز اهمیت این است که چنانچه مذکره کننده ها تمایل داشته باشند که مهلت ها را دائما تمدید کنند , پس اصلا نباید نام آن را مهلت یا ضرب العجل گذاشت . ما در ظاهر می بینیم که دو طرف با منافع و اهداف مختلف بر سر میزمذاکره نشسته اند . تهران خواستار تداوم برنامه هسته ای خود است و بر عدم تلاش برای ساخت سلاح اتمی تاکید دارد .
اما نگاهی دقیق تر نشان میدهد که دو طرف (ایران و آمریکا) دارای منافع یکسانی نیز هستند . دولت اوباما خواستار تداوم گفتگوها با ایران است بنابراین می تواند ادعا کند که نظریه و سیاست وی در حال نتیجه بخشی است . از سوی دیگر ایرانی ها نیز نسبت به ادامه مذاکرات بی میل نیست چرا که از این طریق می تواند پیشرفت در برنامه هسته ای خود را حفظ و اجازه دهد سانتریفیوژهای خود همچنان بچرخند .
بنابراین هر دو طرف مایل به ادامه نامحدود مذاکرات هستند و مباحث تنها حول شرایط برگزاری و موضوعات گفتگوها می گذرد . پس این اظهارات از سوی باراک اوباما , جان کری و دیگر اعضای دولت آمریکا چه معنایی دارد که می گویند : ایرانی ها در مذاکرات جدی نیستند و با دست انداختن ما در حال خرید زمان هستند . به نظر میرسد واشنگتن تا وقتی تمامی زیاده خواهی های خود را در معامله با ایران بدست نیاورد بر طبل انتقاد از تهران می کوبد .
در انتهای این مقاله آمده است : رییس جمهوری آمریکا اعمال تحریم و فشار اقتصادی را اهرمی می داند که می تواند نه تنها ایران را به مسز مذاکره با غرب بکشاند بلکه موجب عقب نشینی آنها از موضع گیری های خود در گفتگوها شود در صورتی که این سیاست اکنون کاملا رنگ باخته است .
نه تنها ایران بلکه بسیاری از کشورهای منطقه و جهان معتقدند نمی توانند از جمهوری اسلامی بعنوان نقطه ای ناب و طلایی برای ژیشبرد اهداف تجاری و اقتصادی صرف نظر کرد . به همین دلیل اوباما نمی تواند بر تحریم های اقتصادی به عنوان اهرم فشار اسنفاده نماید چرا که ناکارآمدی آن اثبات شده است . شاید اگر اوباما امیدواری خود را برای همکاری با ایران در میز مذاکره متمرکز کند بتواند نتیجه معقول تر و مطلوب تری بدست آورد .
انتهای پیام /