وی در این باره نوشت: همه این‌ کشورها نقش منطقه‌ای بارزی بازی کرده اما با این وجود مناسبات بین دولت ایران و مصر به اندازه زیادی با پیچیدگی ، تنش و درگیری که طی دهه‌های متوالی بین دو کشور جاری بوده ، همراه است و نظر به غیبت شیوه‌ای مشخص برای درگیری بین قاهره و تهران که برای دستیابی به نقش آفرینی منطقه‌ای امتداد پیدا کرده و با رویکرد ایدئولوژیک و روشی خاص در سیاست خارجی در جریان بوده و برخی مواقع با پناه بردن به آرامش و برخی مواقع با انتقادات تند از یکدیگر به پیش رفته است.

این پژوهشگر روابط بین الملل برای رفع تنش‌ها بین ایران و کشورهای عربی و به ویژه مصر 4 پیشنهاد به کشورهای عربی و ایران داد که بدین شرح است 1- نادیده نگرفتن ایران ، ایران کشوری مهم و فعال در قضایای منطقه‌ای و عربی به شمار رفته و امکان عبور از این کشور وجود نداشته و باید با تهران در راستای گفتگوی عربی-ایرانی و تقویت همکاری تجاری و اقتصادی که موتور محرکی برای برقراری گفتگوی سیاسی به شمار می‌رود ، هماهنگی به وجود آید.2-لزوم عبور از تصاویر ذهنی که طی سه دهه گذشته از زمان انقلاب اسلامی ایران بین این کشور و کشورهای عربی به وجود آمده و در این راستا تهران باید برای رفع نگرانی کشورهای عربی به ویژه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس تلاش‌هایی به کار ببندد و همکاری‌های اقتصادی و فرهنگی و نزدیکی به ملت‌های عربی را افزایش دهد.3-ضرورت اتخاذ آنچه که اعتمادسازی بین طرف عربی و ایرانی می‌نامند و همچنین هماهنگی با ایران در زمینه سخنرانی‌های دینی که امر مهمی به شمار رفته و باید سخنرانی‌های اسلامی واحدی بین طرف‌ها شکل بگیرد و این موضوع یکی از محورهای اساسی در همکاری عربی-ایرانی است.4-اهمیت بروز آگاهی کشورهای عربی در قبال ایران و راهکارهای نزدیک شدن دیدگاه‌های طرفین ، که به خصوص مصر باید به ابتکارعملی منطقه‌ای و فعال سازی سیاست خارجی خود به ویژه در مورد ایران دست زده و باید همکاری بین دو کشور به دور از درگیری‌های مذهبی باشد و می‌توان گفت که مصر توانایی بهبودی نسبی مناسبات خود با ایران برای گسترش مانور منطقه‌ای و بین المللی را داراست.

انتهای پیام/