این کتاب پس از ارائه فصلی پیرامون اهداف و منافع تقیه، شبهاتی را بررسی می‌کند که در مقابل آن سر برآورده‌اند و تقیه را مانند یکی از حکیمانه‌ترین آموزه‌های آیین اسلام، که ریشه در کتاب و سنت دارد، معرفی می‌کند که در این آموزه دینی شبهه افکنی‌های ایجاد شده است.

وی تقیه را نگاه داشتن و حفظ کردن خویش از امری ناگوار و ناخوشایند و دوری از خطر و ضرر و پروا کردن از آنچه که شخص یا شخصیت را گزند می‌رساند، معرفی می‌کند و در تعریف شیخ مفید در تصحیح الاعتقاد در تقیه می‌گوید: در کتمان حق است و پوشیده داشتن اعتقاد و پنهان کاری در برابر مخالفان و آشکار نداشتن امور برای آنان، آنجا که ضرر و زیان دینی و دنیوی در پی داشته باشد.

نویسنده بعد از بیان اهداف و منافع تقیه مطالب کتاب را در هفت شبهه با عناوین، تقیه همان نفاق و دروغ است، تباهی و کتمان حق، تقیه ویژه عقاید است نه فروع عمل، تقیه ویژه تظاهر به زبان است نه عمل، تقیه به مواجهه با کافران اختصاص دارد نه به مسلمان در حکومت اسلامی، تقیه از بدعت های شیعه است و آنان یگانه کسانی هستند که تقیه می‌کنند، معرفی می‌کند./ج1