اسنادی که اخیراً توسط دفتر نخست وزیری رژیم صهیونیستی از حالت محرمانه خارج و منتشر شده است، ارتباط مستقیم بین سازمان جاسوسی موساد رژیم اشغالگر و گروه فاشیست‌های لبنانی در قتل عام صد‌ها پناهجوی فلسطینی را فاش کرد.

این سند گزارشی از بازه زمانی ۱۹۸۱-۱۹۸۲ است، از جمله برنامه ریزی و اجرای عملیات حمله رژیم صهیونیستی به لبنان در ژوئن ۱۹۸۲، که هدف آن اخراج سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) از این کشور و منصوب کردن یک رهبر مسیحی مطیع و طرفدار تل آویو در بیروت بود. مناخیم بگین، نخست وزیر رژیم صهیونیستی وعده داده بود که این اقدام تل آویو "چهل سال صلح" را به ارمغان خواهد آورد.

زمانی که در سال ۲۰۲۰ از موساد خواسته شد، این اسناد را منتشر کند، ادعا کرد که به آن‌ها دسترسی ندارد.

شبه نظامیان لبنانی شاخه نظامی حزب راست افراطی کتائب در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ کشتار وحشیانه بین ۴۶۰ تا ۳۵۰۰ فلسطینی و شیعیان لبنانی در محله صبرا بیروت و اردوگاه آوارگان شتیلا در مجاورت آن را رقم زدند. این گروه شبه نظامی که فالانژیست‌ها نیز نامیده می‌شوند در آن زمان مهمترین متحد تل آویو در لبنان به شمار می‌رفتند.

به گزارش اسپوتنیک، در این اسناد به نقل از مقامات وقت صهیونیست در ابتدای دهه ۱۹۸۰ آمده است: «ما حامیان لبنانی داریم تا کاری را که ما می‌خواهیم انجام دهند. این دارایی ماست، حالا به ما بگویید با آن چه کنیم.»

بنابر آنچه در این اسناد آمده است: ارتش رژیم صهیونیستی و شبه نظامیان فالانژ بیش از یک سال خود را برای چنین حمله‌ای آماده می‌کردند. در ژانویه سال ۱۹۸۲، آریل شارون، ژنرال وقت رژیم صهیونیستی با پیر جمایلف رهبر مسیحی فالانژ ملاقات کرد و از آغاز یک جنگ خبر داد.

بر اساس سند موساد، پیوند‌های ارتش رژیم صهیونیستی با سیاست لبنان به دهه ۱۹۵۰ و دولت کامیل شامون، نخست وزیر لبنان، یک مارونی بود، برمی گردد. او در سال ۱۹۵۸ از ایران و آمریکا برای ماندن در قدرت کمک خواسته بود و این تل آویو بود که شروع به فروش سلاح برای رخنه بیشتر در سیاست لبنان کرد. تسلیحات رژیم صهیونیستی در آن زمان به طور مخفیانه به لبنان قاچاق می‌شدند. به گفته موساد، آن‌ها ۶ هزار تفنگ M-۱۶ و ۶۰ هزار گلوله مهمات به همراه ۴۰ خمپاره ۱۲۰ میلیمتری با ۱۲ هزار گلوله و ۱۰۰ خمپاره ۸۱ میلیمتری با ۲ هزار گلوله به دست فالانژ‌ها رساندند.

در فاصله روز‌های ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۶ تا ۲۸ شهریور ۶۱) اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن حدود ۴ هزار زن، کودک، پیر، جوان و آواره فلسطینی توسط صهیونیست‌ها به فرماندهی آریل شارون، وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران وی یعنی نیرو‌های فالانژ لبنانی به رهبری سمیر جعجع و ایلی حبیقه بوده است.

پس از کشتار صبرا و شتیلا، آریل شارون که وزارت جنگ رژیم صهیونیستی را به عهده داشت قصد داشت با همکاری ایلی حبیقه عملیات نظامی مشترک را برای اشغال بیروت آغاز کند.

سمیر جعجع از منفی‌ترین شخصیت‌های لبنانی است. سمیر جعجع و حزب فالانژ‌ها عموما یادآور کشتار و جنایت‌های متعدد در جنگ داخلی لبنان و همچنین همکاری گسترده با رژیم صهیونیستی در دوره اشغال این کشور هستند. کشتار «عین الرمانه» (شلیک به سوی اتوبوس حامل اعضای جبهه آزادیبخش فلسطین در ۱۳ آوریل ۱۹۷۵ با ۲۷ کشته)، یورش به شهرک «اهدن» در ۱۳ جولای ۱۹۷۸ با ۳۳ کشته، یورش به اردوگاه صبرا و شتیلا و کشتار آوارگان فلسطینی به دستور رژیم صهیونیستی که از ۱۶ الی ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ طول کشید و بین ۷۰۰ الی ۳۵۰۰ مرد و زن و پیر و کودک در این جنایت قتل عام شدند و جنایت روستای الصفره، در ۷ جولای ۱۹۸۰ با ۸۳ کشته از جنایاتی است که در کارنامه جعجع ثبت شده است.