دکتر صباغی درباره صرع و علائم آن می‌گوید: معمولا بیماری صرع در بچه‌های بالای 5 سال شایع است و در کودکانی که سن کمتری دارند شیوع ندارد. علائم تشنج به این شکل است که بچه برای چند دقیقه آگاهی خود را نسبت به محیط از دست می‌دهد و متوجه نیست که در محیط اطرافش چه می‌گذرد و یا اطرافیان صدایش می‌زنند. تشنج نشانه‌های دیگری هم دارد برای مثال بدن بچه دچار لرزش می‌شود،‌ممکن است چشم‌های او به یک طرف منحرف شده و فقط سفیدی چشم‌هایش دیده شود و‌دهنش کف می‌کند. همچنین بعضی از بچه‌ها در هنگام تشنج کنترل ادرارشان را از دست می‌دهند.

در بچه‌هایی که تشنج ناشی از صرع دارند ممکن است تشنج مخفی باشد، به این صورت که آنها به یک جا خیره می‌شوند و بدنشان هم لرزشی ندارد که بقیه متوجه تشنج او شوند چون او همین‌طور به جلو خیره مانده است.

یکی از بیماری‌های شایع در بچه‌ها تب و تشنج است اما هر تشنجی نشانه صرع نیست. به همین دلیل دکتر صباغی توضیح می‌دهد: بسیاری از تشنج‌ها در پی تب بالا در بچه‌ها اتفاق می‌افتد. بیماری صرع بین بچه‌های پایین‌تر از 5 سال دیده نمی‌شود اما تب و تشنج در بین آنها شایع است. در سنین 6 ماهگی تا 5 سالگی تعداد فراوانی از بچه‌ها بعد از تب زیاد دچار تشنج می‌شوند اما هر تشنجی را نمی‌توان به صرع نسبت داد مگر اینکه بچه‌های بالاتر از  5 سال به دنبال صرع دچار تشنج می‌شوند. کودکانی که دچار صرع می‌شوند باید بررسی شده و از آنها نوار مغزی گرفته شود تا بتوان با قطعیت تشخیص داد که این تشنج‌ها ناشی از تب است یا صرع.

معمولا بچه‌هایی که صرع دارند ممکن است شخص دیگری در خانواده‌شان به این بیماری مبتلا باشد اما نمی‌توان با قطعیت گفت که این بیماری ارثی است. به هر صورت والدین باید تب را در بچه‌های 6 ماهه تا 5 ساله جدی بگیرند چرا که ممکن است به تشنج منجر شود. در پی تشنج اکسیژن‌رسانی به مغز مختل می‌شود و هرچقدر زمان تشنج طولانی‌تر باشد میزان اختلالات و عوارض در آنها بیشتر است.

دکتر صباغی درباره درمان بیماری صرع می‌گوید: بچه‌هایی که صرع در آنها به‌طور قطعی تشخیص داده شده، باید تحت درمان دارویی قرار بگیرند و داروهای کنترل‌کننده و ضد تشنج مصرف کنند. قبل از اینکه پزشک دارو‌های تشنجی را برای بچه تجویز کند، بسته به آن دارو، کودک باید از نظر آنزیم‌های کبدی چک شود و دارو‌هایش را خودسر قطع نکنند. چون کسی که صرع دارد، آستانه تحریک مغزش پایین است و حالت‌هایی مثل تب کردن و  یا تصادف‌ها می‌تواند عامل تحریک مجدد برای این تشنج‌ها باشد.

بسیاری از کودکان مبتلا به صرع تا آخر عمر باید به مصرف این دارو‌ها ادامه دهند تا تشنجشان کنترل شود. اگر بچه‌ای مرتب تشنج می‌کند، در دوره‌ی شروع بیماری و تشخیص آن و تا زمانی که حمله‌های تشنجی او کنترل شوند، ‌پدر و مادر باید حواسشان باشد به او باشد چون ممکن است حتی موقع دوچرخه‌سواری هم حمله‌هایش شروع شود. بنابراین آنها باید بیشتر حواسشان به کودک باشد.

کودکی که دچار تشنج بدون تب می‌شود و خانواده این موضوع را متوجه نمی‌شوند و پیگیری نمی‌کنند و در طول ماه، یک تا دو بار دچار تشنج‌های طولانی مدت می‌شود،‌هربار مغز او صدمه می‌بیند. بنابر‌این ممکن است این کودک در آینده دچار اختلال یادگیری شود و توان مغزی او کاهش پیدا کند.

یکی از نشانه‌هایی که مادران باید به آن توجه کنند، ملچ و ملوچ کردن نوزاد در خواب است که دکتر صباغی درباره آن می‌گوید: البته مادران نباید نگران شوند چون همه نوزادان در خواب ملچ ملوچ می‌کنند. اما اگر به محض بغل کردن و حرکت دادن کودک این حالت در کودک از بین برود و او آرام شود، تشنج نکرده است. تشنج زمانی برای نوزاد اتفاق می‌افتد که مادر حالت ملچ و ملوچ را در نوزاد ببیند و حرکتش دهد اما او هیچ واکنشی نشان ندهد و همچنان حالت پرش و لرزش اندام‌ها را داشته باشد. مانند اینکه دست بچه ناگهان بپرد و با بغل کردن مادر هم آرام نشود.

بنابر‌این تشنج‌ها در این نوزادان از نظر تکرار شدن آن، همراه بودن با تب، طول کشیدن تشنج بیشتر از 10 دقیقه و سابقه بیماری‌های تشنجی در افراد بزرگسال خانواده بررسی می‌شوند. در صورتی که همه این عوامل مثبت باشند، از بچه نوار مغز می‌گیرند و در غیر این صورت نمی‌توان به تشنج بچه برچسب صرع چسباند.

صرع مقاوم به درمان نمی‌شود اما از جمله بیماری‌هایی است که خانواده و کودک باید پیگیر آن باشند. در هر بیمار دوز دارو فرق می‌کند و بدن او به مقداری مشخص از آن دارو جواب می‌دهد. همچنین این بچه‌ها نباید مواد غذایی تحریک‌پذیر مانند کافئین، قهوه و شکلات زیاد بخورند. بچه‌هایی که تکرار تشنج زیادی دارند ممکن است در بیمارستان بستری شوند و تحت درمان دارویی قرار بگیرند اما درمان صرع با جراحی سر، امکان ندارد. 

منبع: نی نی سایت