به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اگر تجرد طولانی و بالارفتن سن ازدواج آسیب است باید بستر ازدواج را برای جوانان مهیا کنیم  تا جوان در هر شرایطی که هست بتواند امکانات حد‌اقلی برای ازدواج داشته باشد‌. نمی توان به جوان امر کرد که ازدواج کن ولی توقع حداقل‌ها را نداشت‌. نمی توان به او گفت تشکیل خانواده بده اما خانواده‌ات را از کمترین امکانات محروم نگه دار.

اینکه موضوعی که ما را برآن داشت تا این مسئله را مهم تلقی کنیم وضعیت اسفناک خوابگاه های متأهلی است‌. اگر جوانان را به ازدواج ترغیب می‌کنیم باید به آنها کمک کنیم تا زمان استقلال نسبی و فراهم شدن شرایط  بتوانند آرامش را در زندگی حس کنند و صرفا برگزاری جشن‌های ازدواج دانشجویی مفید و سودمند به نظر نمی رسد‌.

دکتر یزدان‌مهر، رئیس صندوق رفاه دانشجویان در خصوص رسیدگی به وضعیت خوابگاه‌های دانشجویی چند وقت پیش اعلام کرد، که با مشارکت خیرین، کمک هزینه رهن و اجاره برای خوابگاه‌ها اختصاص می‌یابد و دانشگاه برای دانشجویان خوابگاه‌هایی با امکانات مناسب رهن می‌کنند که امسال با این تدابیر انجام شده هیچ دانشجویی پشت در خوابگاه‌ها نمی‌ماند.

وی همچنین گفت: 50 درصد از این بودجه به دانشگاه‌ها عودت داده شده است تا بتوانند خوابگاه‌های غیراستاندارد را تعمیر کنند.

 

سارا و حسین زوج جوانی هستند که دو سال است در یکی از دانشگاه های سراسری تهران تحصیل می‌کنند. هر دو در مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی پزشکی با معدل بالا در حال تحصیل می‌باشند.

آشنايي ما از زماني آغاز شد که هر دو در مقطع کارشناسي دانشجو بوديم و با سایت علمی دانشگاه همكاری داشتيم و از آنجايی که فضای علمی، فضای فكری است با عقايد هم به مرور آشنا شديم و شناختی که لازمه ازدواج است حاصل شد و همسرم از من بواسطه يکی از همکاران خواستگاري کرد.

سال 90 من 22 سال داشتم و همسرم 25 سال و به واسطه یک ازدواج دانشجویی در حرم امام رضا (ع)، سفر حج خارج از نوبت، خوابگاه متاهلين و نهايتا قسط بندی شهريه خوابگاه زندگی‌مان را آغاز کردیم...

یزدان مهر گفت: در حال حاضر خوابگاه‌های دختران وضعیت بدتری دارد، به طوری که ظرفیت آنها ۵۰۰ نفر است، در حالی که ۷۰۰ نفر اسکان داده شدند و اتاق‌هایی که ۳ یا ۵ نفره است، چندین برابر ظرفیت در آن دانشجو وجود دارد.

سارا و حسین تجربه خوشایندی از دوران مجردی خود در خوابگاه ندارند و سارا می گوید: یک اتاق و سالن پذیرایی کوچک مکان خواب ما را در دوران دانشجویی تشکیل می‌داد. زمین با موکت فرسوده‌ای فرش شده و پتویی روی موکت پهن است و 2 عدد مبل دست دوم و در آخر لپ تاپی گوشه اتاق وسایل خانه ما را تشکیل می‌داد.

این دانشجوی متاهل ، با اینکه 6 ماه در نوبت دریافت خوابگاه بوده ولی می‌گوید دانشگاه در این زمینه مقصر نیست دانشگاه با کمبود خوابگاه متاهلی مواجه است و تنها مشکلی که دارد این است که فقط دو پرس غذا در زمان نهار می‌دهند و دیگر از شام خبری نیست. ولی اگر زن و شوهر هر دو دانشجو باشند به هر کدام دو پرس غذا می‌دهند که آنها وضعیت بهتری دارند. درباره وسایل زندگی هم می‌گوید اینجا همه چیز را باید خود دانشجو تهیه کند از موکت اتاق تا رنگ در و دیوار برعهده دانشجو است.

سارا می‌گوید: من فقط توانستم نصفی از جهیزیه ‌ام را در یک اتاق 25 متری جای بدهم . یک اتاق کوچک با وسایل مختصر، یک اجاق گاز در گوشه‌ی اتاق که نماد آشپزخانه خانه ما است . پختن غذا برای من به قدری در این آشپزخانه دشوار است که حتی گاهی از پختن غذا منصرف می‌شوم. 

همسر من با تحصیلات  فوق لیسانس برای امرار معاش زندگی مشترکمان در کنار درس خواندن دو شیفت کار می‌کند. اوایل شرایط‌مان طوری بود که به دلیل خرج تحصیلات‌مان تقریبا نمی توانستیم برنج و گوشت مصرف کنیم‌. 

گرچه فاصله‌ی کم دانشگاه با خوابگاهمان و استفاده از امکانات کتابخانه‌ از فواید خانه متاهلی محسوب می‌شود اما جا به جایی پی در پی خوابگا‌همان باعث سلب آرامش‌مان شده است. 

مشکلات دیگری هم برای خوابگاه‌های متاهلی وجود دارد که علاوه بر مشکلات مدیریتی‌، نصب تاسیسات قدیمی، نشت آب‌، قطع مکرر برق در اتاق‌ها و عدم دسترسی به اینترنت که مانع انجام تحقیق و مطالعه برای پروژه‌های دانشگاهی مان شده است‌. 

من و همسرم با وجود این شرایط سخت تصمیم گرفته ‌ایم که در حال حاضر به دلیل این شرایط سخت صاحب فرزند نشویم زیرا این حداقل امکانات برای خود مان هم پاسخگو نیست چه برسد به این که خرج و مخارج یک نفر دیگر هم بخواهیم بپردازیم. 

سارا می گوی‌: من در بین دوستانم که در خوابگاه‌های متأهلی زندگی می‌کنند گاهی دیده‌ام قسط بندی زیاد شهریه‌ها و هزینه‌های سنگین مالی به نوعی باعث ایجاد دلزدگی در بین زوج‌ها شده است در این شرایط زوجین باید با همکاری هم و کارکردن مداوم این شرایط را سپری کنند.

اگر چه ساده‌ زیستی برای من و همسرم خیلی مهم است اما شنیده‌ایم آن مکانی که قصد انتقال‌ ما را به آنجا دارند دارای مشکلات بسیاری از جمله خرابی‌های ساختمان و سقف و کف اتاق و همچنین لوله‌کشی ها است که به نوعی استرس و ناامیدی در ما به وجود آورده است. 

حالا باید دید که این ییلاق و قشلاق اجباری برای دانشجویان متاهل که هر از چند گاهی آنها را به زحمت می‌اندازد تا کی ادامه خواهد داشت چرا که با توجه به عدم پاسخ گویی مسوولین دانشگاه به نظر می‌رسد پی گیری این مشکل از سوی مسوولین با ریتم کندی مواجه شده است.

گزارش از نسیم آقایی 

انتهای پیام/