آبان ۱۴۰۲ مأموران پلیس از یک قتل در پاکدشت باخبر شدند. بررسی‌های اولیه حاکی از آن بود که جوانی ۲۵ ساله توسط یکی از همسایه‌های شان با ضربات چاقو به قتل رسیده است. با دستگیری متهم ۴۰ ساله وی به قتل اعتراف کرد و گفت: «در آشپزخانه بودم که پسر همسایه را در کوچه دیدم. چاقویی در جیبم گذاشتم و بعد از او خواستم تا چند دقیقه‌ای با هم صحبت کنیم. به کوچه رفتم و داشتیم باهم قدم می‌زدیم که نمی‌دانم چه شد با چاقو چند ضربه به شکمش زدم و به خانه برگشتم.»

پس از آن متهم برای انجام معاینات سلامت روان به پزشکی قانونی معرفی شد و کارشناسان اعلام کردند متهم دارای اختلالات روانی است، اما در زمان ارتکاب جرم مسئول اعمال کیفری خودش بوده است. تحقیقات بعدی نشان داد که متهم چند سال قبل همسرش را بی‌دلیل طلاق داده و پس از مدتی با دختر دیگری ازدواج کرده و فرزند خردسالی هم دارد، اما چند سالی است که سرکار نرفته و همسرش هزینه‌های زندگی را تأمین می‌کند. با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه ۲ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
 
در دادگاه چه گذشت؟
در ابتدای جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند. پس از آن متهم به جایگاه رفت و با تکرار اظهاراتش در مراحل بازجویی گفت: «هنوز هم نمی‌دانم چرا او را کشتم. درخواستی هم مبنی بر بخشش ندارم، مجازاتم طناب دار است و به جای این همه سؤال و جواب زودتر حکمم را اجرا کنید.» در ادامه وکیل متهم به جایگاه رفت و گفت: «موکلم به لحاظ روانی در وضعیت خوبی نیست و از قضات می‌خواهم وی را برای انجام معاینات تخصصی به کمیسیون‌های پزشکی معرفی کنید.» با پایان جلسه دادگاه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.

منبع: روزنامه ایران