در روز هفتم اسفندماه مصادف با 26 فوریه، چند رویداد مهم به ثبت رسیده است.


امضای قرارداد صلح معروف به "مصالحه صد ساله" میان ایران و روم (422م)
ایران و روم به عنوان دو امپراتوری قدرت‏مند زمان، در طول حكومت خود، به بهانه‏های گوناگون به متصرفات یك‏دیگر حمله می‏كردند و با امضای قراردادی به این جنگ‏ها خاتمه می‏دادند. یكی از جنگ‏های بین دو كشور كه در سال 421م با حمله روم آغاز شد، به بهانه آزار و اذیت مسیحیان ایران و نیز فرار برخی از آنان به روم به وقوع پیوست. در این حال پس از آن‏كه ماموریت فرستاده پادشاه وقت ایران به بیزانس برای استرداد فراریان ناموفق ماند و امپراتور روم نسبت به عقوبت فراریان در صورت بازگشت به ایران اظهار نگرانی نمود، لاجرم كار به جنگ كشیده شد. از آن طرف، كارگران رومی در ایران به حبس افتاده و اموال آنها نیز توقیف شد. در این جنگ، هر دو طرف قادر به شكست دادن طرف مقابل نبودند اما در نهایت سردار رومی ضمن آتش زدن ادوات جنگی، به خاك روم عقب‏نشینی كرد. گرچه ایران دراین جنگ پیروز نشد، اما چهره لشكر شكست خورده نیز به خود نگرفت تا اینكه سپاه روم تقاضای مصالحه نمود. سرانجام در 27 ژانویه سال 422م، قرارداد صلحی به مدت صد سال بین دو طرف منعقد شد. بر اساس این قرارداد كه به مصالحه صد ساله شهرت یافت، مسیحیان در ایران و زرتشتیان در روم از آزادی عمل در اعتقادات مذهبی برخوردار شدند. هم‏چنین امپراتوری روم موظف شد هزینه حفظ معابر ایران را در برابر طوایف مخالف برعهده داشته باشد. این هزینه از دیدگاه رومی‏ها نوعی باج‏خواهی ایران تلقی می‏گردید و گاهی از پرداختن آن شانه خالی می‏كردند. قرارداد صد ساله ایران و روم كمتر از بیست سال دوام آورد و آتش جنگ بار دیگر بین دو امپراتوری برافروخته شد.

امضای قرارداد صلح ویتنام پس از شكست امریكا از این كشور (1973م)
امریكا در دهه 1950م مداخله در امور منطقه هند و چین را آغاز كرد و مانع اجرای توافق‏های بین‏المللی درباره وحدت ویتنام شمالی و جنوبی می‏شد. در اوایل دهه 1960م، عملیات چریك‏های كمونیست كه به ویتْ‏كُنگْ شهرت داشتند افزایش یافت و دولت ویتنام جنوبی برای مبارزه با این چریك‏های كمونیست، از امریكا استمداد كرد. اعزام نظامیان امریكا به ویتنام از سال 1962م و در دوران حكومت كِنِدی آغاز شد، ولی جانسون، رئیس جمهور بعدی ایالات متحده، بامداخله مستقیم در جنگ‏های داخلی ویتنام در 4 اوت 1964م، امریكا را درگیر جنگی كرد كه قریب 9 سال به طول انجامید و به امریكا تلفات سنگینی وارد آورد. به موجب آمارهای رسمی، تعداد سربازان امریكایى كه طی 9 سال از اوت 1964 تا اواسط 1973م، در ویتنام جنگیدند از 8/7 میلیون نفر تجاوز می‏كند. در این جنگ، هواپیماهای جنگنده و بمب‏افكن امریكایى در وسیع‏ترین عملیات هوایى پس از جنگ جهانی دوم، چندین میلیون تن بمب بر شهرها و مراكز صنعتی و نظامی و ارتباطی ویتنام شمالی ریختند و خسارات فراوانی به بار آوردند. به طور مثال، هواپیماهای امریكایى تنها از فوریه 1965 تا ژوئیه 1968م، ظرف سی ماه، طی بیش از یك‏صد و هفت هزار حمله هوایى خود، بیش از 2/5 میلیون تن بمب بر سر مردم بی دفاع این كشور فرو ریختند و صدها هزار نفر را به خاك و خون كشیدند. قدرت تخریبی بمب‏هایى كه طی 9سال جنگ بر ویتنام ریخته شد، بیش از دو برابر قدرت تخریبی بمب‏هایى بود كه در طول جنگ جهانی دوم در آلمان مورد استفاده قرار گرفت. در این میان مردم امریكا كه به شدت از درگیری امریكا درجنگ ویتنام و تلف شدن جوانان امریكایى در این جنگ ناراضی بودند از سال 1966م به بعد مخالفت خود را با ادامه جنگ ابراز كرده و خواهان توقف جنگ شدند. در نهایت با انتخاب ریچارد نیكسون به ریاست جمهوری امریكا، وی كه با وعده انتخابی خود برای پایان جنگ به این مقام رسیده بود، جنگ ویتنام را با تحمل شكستی خفت‏بار برای امریكا خاتمه داد. این اولین جنگی بود كه امریكا در آن شكست می‏خورد. ولی اكثریت مردم امریكا، كه به حقانیت خود در این جنگ اعتقاد نداشتند از اینكه به هر قیمتی كه شده از این مخمصه رهایی یافته‏‌اند راضی به نظر می‏رسیدند. با امضای قرارداد صلح ویتنام و امریكا در فرانسه، نیروهای امریكایی از این كشور خارج شدند و در 29 مارس 1973م، آخرین سربازان متجاوز نیز از ویتنام بیرون رفتند.




انتهای پیام./.
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار