چند روز پیش پایتخت فرانسه شاهد تجمع میلیونی علیه حادثه اخیر که روزنامه شارلی ابدو را هدف قرار داد، بود؛ در این تجمع "فرانسو اولاند" رئیس جمهور فرانسه نیز حضور یافت و گفت: من از اینکه علیه دولت سوریه دست به حمله نظامی نزدم پشیمانم؛ این در حالی است که هیچ کس در دنیا این موضع را که اگر اتفاق می افتاد فرانسه و تمام اروپا شرایط امنیتی بسیار بدتری را تجربه می کرد محکوم ننمود.
همچنین کاخ سفید نیز از ارسال 400 سرباز آمریکایی جهت آموزش گروه باصطلاح مخالفان میانه رو که مجریان حمله تروریستی شارلی ابدو از دل آن بیرون آمده اند خبر داد و نکته قابل توجه این است که عربستان سعودی و قطر که خود از گروه های تروریستی حمایت می کنند نسبت به میزبانی عملیات آموزش "مخالفان میانه رو" اعلام آمادگی نمودند.
متاسفانه جوامع غربی به اعتبار اینکه این اظهارات آمریکایی و فرانسوی در شرایط کنونی به زندگی و معیشت آنان مربوط نمی شود بر این اظهارات چشم پوشی نمودند که این امر از خودخواهی و تبعیضی حکایت دارد که قوانین و ارزش های منفعت طلبانه غربی طی پنج دهه گذشته آن را بوجود آورده است.
رسانه های غربی نیز که طوطی وار از سیاست مداران غربی تبعیت میکنند هیچگونه انتقاد و واکنشی نسبت به این اظهارات از خود بروز ندادند؛ این دنباله روی رسانه ها از سیاستمداران به وضوح در پوشش خبری بحران سوریه که با بی توجهی به تهدیدات ناشی از حمایت های خود از تروریسم و هشدارهای سوریه در این خصوص تنها براساس منافع غرب حرکت می کرد نمایان و قابل مشاهده میباشد.
در حقیقت هنگامی که پای منافع به میان میآید نمی توان میان دولت ها و بیشتر ملت های غربی تفاوت قائل شد و در این هنگام است که تمام ارزش ها، شعارها و قوانین بین المللی زیر پاگذاشته می شود؛ رئیس جمهور فرانسه و آمریکا که از گروه های تروریستی حمایت می کنند و در امور داخلی سوریه دخالت می نمایند را مردم این کشورها انتخاب کرده اند و این خود دلیلی بر اثبات ادعای ماست.
در حقیقت تمام اقدامات سیاسی و اجتماعی غرب در خدمت منافع آن است و تجمع آن علیه تروریسم در پاریس نیز از همین آبشخور سرچشمه گرفته است؛ از این رو چنانچه منافع اش ایجاب نماید از تروریسم حمایت می کند و سازمان های بین المللی در خدمت به منافع و اهداف سیاسی خود بهره میجوید.
البته بزرگترین مشکل در واقع مواضع طرف های دیگر بویژه طرف های عربی است که خود را وقف اجرای سیاست های غربی و صهیونیستی نموده اند و بزرگترین دلیل جهت اثبات این مدعا اصرار آل سعود بر عدم کاهش تولیدات نفتی خود در راستای اطاعت از اوامر غرب است؛ هرچند این اقدام آن به ضرر ملت خویش باشد.