باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - زمینی خشک و بی‌آب‌وعلف، حکایت از زندگی سخت آوارگان فلسطینی دارد. قبر‌های تازه‌حفرشده، روایتگر عمق فاجعه‌ای هستند که هر روز در غزه تکرار می‌شود. زیر آسمانی که غبار غم بر آن نشسته، مردمی مظلوم در کنار قبر‌های تازه، برای شهیدی دیگر دعا می‌خوانند؛ صحنه‌ای که قلب هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد و بار دیگر پرده از جنایات رژیم صهیونیستی برمی‌دارد.

زندگی در تنگنا: اردوگاه‌هایی که پناهگاه نیستند

محاصره اقتصادی، تخریب خانه‌ها و حملات مستمر رژیم صهیونیستی، زندگی را برای ساکنان اردوگاه‌های غزه به کابوسی بی‌پایان بدل کرده است. اینجا، جایی است که هر روز، صدای فریاد مادران داغ‌دیده و ناله کودکان بی‌پناه، با وزش باد در هم می‌آمیزد و حکایت از ظلمی می‌کند که دهه‌هاست ادامه دارد.

رژیم صهیونیستی، با نقض قوانین بین‌المللی، بار‌ها غیرنظامیان بی‌دفاع را در اردوگاه‌ها هدف قرار داده است. حملاتی که نه‌تنها زنان و کودکان را قربانی می‌کند، بلکه روحیه مقاومت را نشانه می‌گیرد. اما این مردم، با وجود همه سختی‌ها، همچنان ایستاده‌اند. مراسم اقامه نماز برای شهدا، که در فضایی ساده و خاکی برگزار می‌شود، گواهی بر این مدعاست. این ایستادگی، پیامی روشن به رژیم اشغالگر دارد: ظلم و ستم، هرگز نمی‌تواند اراده یک ملت را در هم بشکند. این مقاومت، ریشه در ایمانی عمیق دارد که در قلب هر فلسطینی ریشه دوانده و به آنها قدرت می‌دهد تا در برابر تجاوزات، سربلند بمانند.

خاک و خون: قصه‌ای که هر قبر روایت می‌کند

ردیف قبر‌های تازه‌حفرشده، در زمینی که بوی خاک و غم می‌دهد، حکایت از زخم‌هایی دارد که هر روز بر پیکر این سرزمین وارد می‌شود. هر یک از این قبرها، داستانی ناگفته را در خود پنهان کرده است؛ داستانی از مادری که فرزندش را در آغوش خاک سپرده، پدری که برای دفاع از خانه‌اش جان داده، یا کودکی که پیش از تجربه زندگی، قربانی ظلم شده است. این قبرها، فریاد خاموشی هستند که از دل زمین، ظلم رژیم صهیونیستی را به جهانیان نشان می‌دهند.

رژیم اشغالگر، با استفاده از تسلیحات ممنوعه و حملات بی‌رحمانه، حتی به بیمارستان‌ها و مدارس نیز رحم نکرده است. این جنایات، که نقض آشکار قوانین بین‌المللی است، بخشی از سیاست‌های رژیم صهیونیستی برای سرکوب مردم فلسطین و تضعیف روحیه آنهاست. اما این مردم، با هر مراسم تشییع، نشان می‌دهند که راه مقاومت را ادامه خواهند داد. آنها با اقامه نماز بر پیکر شهدا، نه‌تنها یاد عزیزان خود را گرامی می‌دارند، بلکه عهد می‌بندند که تا آزادی کامل سرزمین‌شان، از پای ننشینند. این ایمان و اراده، همان نیرویی است که رژیم صهیونیستی، با همه حمایت‌هایش از سوی برخی قدرت‌های غربی، هرگز نتوانسته آن را در هم بشکند.

سکوت مرگبار: همدستی جهان با ظلم

در دوردست، چادر‌های فرسوده و ساختمان‌های مخروبه، نمایی از زندگی طاقت‌فرسای آوارگان را به نمایش می‌گذارد. اما آنچه بیش از همه در این صحنه تأمل‌برانگیز است، سکوت جامعه جهانی در برابر این ظلم‌هاست. رژیم صهیونیستی، با تکیه بر حمایت‌های سیاسی و نظامی برخی قدرت‌های بزرگ، به جنایات خود ادامه می‌دهد و هیچ‌گونه بازخواستی از سوی نهاد‌های بین‌المللی با آن مواجه نمی‌شود. این سکوت، به منزله هم‌دستی با ظلم است و پیامی خطرناک به ملت‌های مظلوم جهان می‌فرستد: اینکه تجاوز و ستم، در سایه حمایت قدرت‌های بزرگ، می‌تواند بدون مجازات ادامه یابد.

سازمان‌های بین‌المللی، که قرار بود مدافع حقوق بشر باشند، در برابر این جنایات به انفعال متهم هستند. این انفعال، رژیم اشغالگر را برای ادامه تجاوزاتش جسورتر کرده و مردم فلسطین را در برابر ظلم، تنها گذاشته است. اما ملت فلسطین، با تکیه بر ایمان و اراده خود، نشان داده‌اند که حتی در اوج تنهایی، از پای نخواهند نشست. آنها با هر مراسم تشییع، با هر دعا برای شهدا، و با هر فریاد مظلومیت، به جهانیان یادآوری می‌کنند که مبارزه برای آزادی، هرگز متوقف نخواهد شد. این صحنه، سندی از مقاومت و ایستادگی مردمی است که تاریخ، آنها را به عنوان نماد مظلومیت و شجاعت به یاد خواهد سپرد.