به گزارشسرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران؛ در این تحلیل به قلم "مهدی داریوش ناظم الرعایا" امده است:سازمان ناتو در پی جنگ سرد به وجود آمد. سیاستمداران واشنگتن و بلوک غرب در توجیه خود از علت به وجود آوردن این سازمان، آنر ا به عنوان تضمین کننده ای در مقابل تهاجم اتحاد جماهیر شوروی و بلوک شرق به اروپای غربی معرفی کردند. این در حالی است که تنها خدمتی که این ائتلاف انجام داد، کمک به مستحکم کردن نفوذ واشنگتن در اروپا و ادامه اشغال قاره اروپا توسط آمریکا بعد از جنگ دوم جهانی بود.
در سال 1991، مهمترین دلیل وجود سازمان ناتو که همانا تهدیدهای ناشی از اتحاد جماهیر شوروی سابق بود، با فروپاشی این اتحاد در پایان جنگ سرد از بین رفت. با این وجود سازمان ناتو همچنان به وجود خود ادامه داد و به شیوه ای هشدار دهنده و خطرناک، به سمت شرق حرکت کرد و توانست میان روسیه و متحدان پیشین دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق اختلاف و فاصله بیاندازد.
یوگسلاوی برای سازمان ناتو و ماموریت آن، یک نقطه عطف شمرده می شد. سازمان ناتو به بهانه انجام اقدامات بشردوستانه، پوشش خود را از حالت دفاعی به حالت تهاجمی تغییر داد. ناتو مسیر خود را به سمت تبدیل شدن به یک نیروی نظامی جهانی، از یوگسلاوی آغاز کرد. این سازمان پس از جنگ هایی که در بالکان انجام داد، گسترش خود را به حوزه عملیات بین المللی خارج از منطقه اروپا - اقیانوس اطلس آغاز کرد و آن را به مناطق قفقاز، آسیای میانه، شرق آفریقا، غرب آسیا، شمال آفریقا و اقیانوس هند گسترش داد.
ناتو با انجام ابتکار عمل های «گفتگوی مدیترانه ناتو» و «ابتکار عمل همکاری استانبول»، علنا دریای مدیترانه را به دریاچه این سازمان تبدیل کرده است. این سازمان همچنین قصد دارد اقدام مشابهی را در خصوص دریای سیاه انجام دهد و در منطقه دریای خزر، یک سکوی راهبردی را برای خود ایجاد کند.
«ابتکار عمل امنیت خلیج (فارس)» میان سازمان ناتو و شورای همکاری خلیج فارس نیز در پی تحقق دستیابی به سلطه بر خلیج فارس است. اسرائیل علنا به یک عضو این سازمان نظامی تبدیل شده است. همزمان، کشتی های جنگی سازمان ناتو در دریای سرخ و خلیج عدن حضور دارند. این کشتی های جنگی به منظور تحقق اهداف ناتو مبنی بر ایجاد زنجیره ای که آبراهه های راهبردی مهم و خطوط ترانزیت دریایی را تحت سلطه دارد، به سواحل دوردست سومالی، جیبوتی و یمن اعزام می شوند.
هدف نهایی ائتلاف آتلانتیک، استحکام «امپراطوری آمریکا» است. سازمان ناتو به صراحت، نقشی مهم را در تکمیل راهبرد آمریکا با هدف سلطه بر اوراسیا ایفا کرده است. این نقش، شامل محاصره روسیه، چین و متحدان آن با یک حلقه نظامی گوش به فرمان واشنگتن می شود.
طرح جهانی سپر موشکی، نظامی کردن ژاپن، وقوع شورش های مختلف در لیبی و سوریه و ایجاد ائتلافی شبیه به ناتو در منطقه آسیا - اقیانوس آرام، همگی عناصری از این طرح جغرافیای سیاسی (ژئو پولتیک) بسیار گسترده است.
با این وجود، جهانی سازی ناتو باعث شده است گروه جدیدی از ضد-ائتلاف های اوراسیایی به وجود بیاید که ارتباطات جهانی آن، تا آمریکای لاتین هم گسترش دارد.
«سازمان پیمان امنیت جمعی» و «سازمان همکاری شانگهای» که توسط روسیه، چین و متحدان آن تشکیل شده اند، به عنوان سپرهایی در مقابل آمریکا و ناتو و همچنین ابزارهایی به منظور به چالش کشیدن آنها مورد استفاده قرار می گیرند.
جهانی سازی ناتو، خطر وقوع جنگ هسته ای را به صورت جدی تر مطرح کرده است، زیرا این ائتلاف در حال حرکت به سمت گفتمان برخورد با روسیه، چین و ایران است که همگی می تواند عاملی برای ایجاد جرقه جنگ سوم جهانی محسوب شود.
