به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛ "رضا عطاران" با توانایی‌های خاص خود در عرصه طنز و تلفیق آن با اتفاقات پیش بینی نشده و ناگوار دنیای واقعیت، اعتماد بی منطق به یک غریبه در کشوری غریب و پاسخ غم انگیز و البته آموزنده آن و امید بی جهت به دیده شدن در کمپانی عظیم هالیوود که نتیجه‌اش جز سرخوردگی نیست، یک فیلم موفق ساخته است.

رد کارپت به طور مستقیم و غیر مستقیم می‌آموزد کسانی که مثل کاراکتر رضا عطاران در این فیلم سوداری موفقیت در آنسوی آب‌ها را دارند، اگر به خواست و عقیده و خط مشی سیاسی آن‌‌ها احترام نگذارند، کلاهشان پس معرکه است.

متاسفانه گاهی بازیگرانی که در این جا میلیون‌ها طرفدار دارن، در میان هیاهوی عکاسان خبرنگار خود را می‌بازند و هیچ توجهی به صدای امیدوار هواداران خود ندارند.

یک کارگردان ارزشی که در چهارچوب مرز‌های کشورش محبوب است، اگر بخواهد ارزش‌ها و آرمان‌ها و اهداف متعالی میهن خود را بازتاب دهد و منتشر کند، در میان چنین افرادی جایگاه و پایگاه ندارد.

سکانس پایانی فیلم که رضا عطاران را مقابل نرده‌های محل برگزاری جشنواره کن و زیر پرچم مقدس ایران نشان می‌دهد، گویای پیام کلی اثر و بیان کننده منظور اصلی رضا عطاران بود و مخاطب اگر هوش خوبی داشته باشد، به محتوای فیلم پی می‌برد.

عده‌ای از مخاطبان از ردکارپت به عنوان یک فیلم مستند یاد می‌کنند و آن را نمایش تلاش‌ها و اقدامات شخص رضا عطاران برای دیده شدن در جشنواره کن به هر قیمتی می‌دانند.

این فیلم با پایان بندی معنادار آن ثابت می‌کند که برخی از تماشاگرانش منظور اصلی فیلم را درک نکرده‌اند و به طور کلی "رد کارپت" را نفهمیده‌اند.


یادداشت از: شیما شفیعی/


انتهای پیام/ اس