رفتار ایمپلنت‌های پزشکی کار گذاشته شده در داخل بدن از دیرباز مورد توجه محققین و طراحان بوده است. سطوح هیدروکسی آپاتیت در پروتزهای ارتوپدی ترکیبی از زیست سازگاری بسیار خوب هیدروکسی آپاتیت را با قدرت بالای پروتز فلزی فراهم می‌کند. با این وجود، به دلیل امور روزمره یک شخص از قبیل دویدن و راه رفتن، ایمپلنت کار گذاشته شده در بدن تحت بار دینامیکی قرار می‌گیرد که این امر پیش بینی عکس العمل آن را در این شرایط بسیار مشکل می‌کند. از این رو انجام تست‌هایی که خواص مکانیکی این ایمپلنت‌ها را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد‏ ‎ْ ‍، اجتناب ناپذیر است. تست خستگی تحمل بار ایمپلنت‌ها معمولاً بسیار زمان‌بر است. از این رو این پژوهشگران با به کارگیری فناوری نانو، به دنبال ارائه تست‌های جدیدی بودند که قادر به بررسی رفتار ایمپلنت‌ها تحت بار دینامیکی و در زمانی کوتاه باشد.

 

دکتر سعید صابر سمندری، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، در ارتباط با نحوه انجام این پژوهش بیان کرد: «اسپری حرارتی یکی از رایج‌ترین روش‌های پوشش‌دهی ایمپلنت‌ها در سراسر دنیاست. از این رو در این تحقیق ابتدا چند فلز سازگار با بدن، از قبیل آلیاژ کبالت، آلیاژ تیتانیوم و استیل، با پودر هیدروکسی آپاتیت و به روش اسپری حرارتی پوشش داده شد. سپس نمونه‌ها را تحت بار دینامیکی موضعی و در فواصل زمانی مختلف قرار داده و رفتار ایمپلنت مورد نظر را مورد بررسی قرار دادیم. برای این منظور به جای استفاده از پوشش کامل از قطره‌های منجمد شده پودر هیدروکسی آپاتیت بر روی فلزات استفاده شد و نیروهای دینامیکی با فرکانس‌های مختلف در مرکز یک مایکرو قطره منجمد اعمال شده و توزیع نیرو در کل نمونه بررسی شد. برای شبیه‌سازی بهتر از روش دندانه‌گذاری در مقیاس نانو استفاده شد که دو شکل ایندن‌تر مختلف یکی بسیار تیز و دیگری کاملاً کروی برروی سطح نمونه قرارگرفت و سپس بار دینامیکی با فرکانس‌های مختلف اعمال گردید. این آزمایش، رفتار ایمپلنت‌های پوشش داده شده را در هر وضعیتی به خوبی پیش بینی کرده و این امکان را مهیا می‌سازد تا ایمپلنت برای کاشت در هر موضعی از بدن به خوبی طراحی گردد.

طبق گفته‌های دکتر صابر سمندری روش‌های معمول تست خستگی علاوه بر زمان بر بودن، امکان بررسی نمونه تحت بار دینامیکی موضعی با شرایط خاص را نیز فراهم نمی‌کند. اما با استفاده از روش دندانه گذاری در مقیاس نانو، تمام موقعیت‌های مورد نظر یک نمونه به راحتی مورد آزمایش قرار می‌گیرد. همچنین این روش تست، نسبت به روش‌های معمول تست خستگی، قادر به شناسایی سریع‌تر رشد ترک درون ایمپلنت‌هاست. 

وی در ادامه افزود: وجود تنش‌های پسماند (کششی و یا فشاری) در پوشش‌های حرارتی یک امر اجتناب ناپذیر است. ترک خوردن سریع سطح پوشش به دلیل وجود تنش‌های پسماند کششی است که ایده آل نبوده و مخرب است. این میزان تنش پسماند را می‌توان با تغییر جنس ایمپلنت و یا حرارت دادن ایمپلنت هنگام عمل پوشش‌دهی کنترل کرد. با توجه به نتایج حاصله، مشخص شد که حرارت دادن فلزات سازگار با بدن قبل و یا هنگام عملیات پوشش‌دهی باعث تغییر میزان تنش‌های پسماند در پوشش شده که این امر مقاومت پوشش در برابر بار دینامیکی را تغییر می‌دهد. 

با استفاده از نتایج این تحقیق، طراحان ایمپلنت‌های پزشکی قادر خواهند بود به راحتی رفتار نمونه طراحی شده خود را پیش بینی کرده و ایمپلنتی با طول عمر بالا تولید کنند. 

در حال حاضر این پروژه با همکاری چند محقق از کشورهای ایران، استرالیا، لاتویا و ترکیه در حال توسعه است. نتایج این کار تحقیقاتی که توسط دکتر سعید صابر سمندری و دکتر کارلیس گروس، عضو هیأت علمی دانشگاه ملبورن استرالیا، صورت گرفته است در مجله Acta Biomateriala (جلد، ۹ ماه نوامبر سال ۲۰۱۳، صفحات ۵۷۸۸ الی ۵۷۹۴) به چاپ رسیده است.

انتهای پیام/