آرگو یک درام یا یک تریلر سیاسی

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ مشخصات و ژانر: يك درام- تريلر سياسي.

فيلم براي كيست؟ آنها كه مي خواهند يك تريلر هيجان انگيز بينند، از تماشاي فيلم نا اميد نمي شوند.

نقطه هاي قوت اصلي: اول از همه موقعيت بحراني موثري كه از همان ابتدا براي شخيصت هايش مي آفريند. بعدش ريتم فيلم. كه چه در فيلمنامه و چه در ضرب دروني تك تك صحنه ها،

به اندازه حفظ مي شود و حد مشخصي از هيجان را حفظ مي كند. محصول يك دستي است و بالاخره موسيقي الكساندر دسپلات،‌كه اندك اما موثر است. حضور خود افلك بازيگر هم در نقش اصلي داستان، بد نيست. در كارش از فرديت و نسبت اش با امنيت ملي و منافع كشور سازنده اثر هم مطابق معمول اين قبيل از محصولات هاليوود، در سطح بالايي است: اين سيستم نيست كه مي برد،‌قهرمان است كه سيستم را نجات مي دهد.

نقطه هاي ضعف اصلي: مسايل سياسي به كنار، فيلمي كه به فرهنگ يك كشور ديگر احترام نگذارد، تفاوتي ميان مردمان اش قايل نشود، هوش و درك اهالي اش را اند بي انگارد، سكانس بد و توهين آميزي مثل حضور آمريكايي ها در بازار تهران خلق كند، امكان ندارد كه بتواند محصول سطح بالايي باشد. چه برسد كه لياقت جوايز فراواني را كه دريافت كرد، از جمله اسكار بهترين فيلم را داشته باشد. با لينكلن اسپيلبرگ مقايسه اش كنيد تا بييند چطور يك فيلم مي تواند چيزي به سياست اضافه كند، يا تنها به نقل آن چه مشهور است و سر زبان هاست،‌ادامه هد.

همان را تكرار كند.

بودجه: 44 ميليون دلار.
فروش: 146 ميليون دلار.

حرف تازه: ربط چنداني به سينما ندارد. يك پيام سياسي است. يك تغيير در مسير تاريخ است. كه جزييات بيشترش در آينده مشخص خواهد شد.

چهره: خود بن افلك كه قبول كرده وارد چنين پروژه اي شود.

ارزش تماشا: به هر حال بايد ديد. به خصوص اگر ايراني باشيد.
منبع: دنياي تصوير

انتهای پیام/ص