به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران ، گسل شمال آناتولی، فعال ترین گسل در اروپاست و در طول سال های قرن بیستم، بارها سبب وقوع زمین لرزه های شدید شده است که از جمله آنها می توان به زلزله گانوش در غرب ترکیه در سال 1912 و زمین لرزه ارزنجان در شرق منطقه آناتولی در سال 1939 اشاره کرد.

دو زمین لرزه نیز در سال های اخیر یعنی در سال 1999 بر روی این گسل در نزدیکی ازمیت و دوزچه در شرق استانبول روی داد که هر دوی آن ها بالاتر از هفت ریشتر قدرت داشت و در مجموع بیش از 20 هزار کشته بر جای گذاشت.

اینگونه به نظر می رسد که از آن زمان، بر تعداد زمین لرزه ها در طول گسل شمال آناتولی تا جنوب استانبول در زیر دریای مرمره، افزوده شده است.

مارکو بونهوف، از مرکز علوم زمین شناسی پوتسدام در آلمان و گروه همراه وی با مطالعه زمین لرزه های به وقوع پیوسته در این منطقه بین سال های 2006 تا 2010 دریافتند قطعه ای کوچک از این گسل که تنها 30 کیلومتر طول دارد و در حدود 10 کیلومتری عمق آبهای جزایر پرینس در استانبول واقع شده است، در واقع نقطه پایانی همه این زمین لرزه هاست و اگر این قطعه از گسل زمانی به طور ناگهانی بلرزد، احتملا زمین لرزه ای به بزرگی بالاتر از هفت ریشتر در استانبول که بیش از 13 میلیون نفر جمعیت دارد، به وقوع خواهد پیوست.

از لحاظ تاریخی نیز هر 200 تا 250 سال یک زلزله بسیار شدید در استانبول روی داده است. بر اساس برآوردها، احتمال اینکه زمین لرزه ای با شدت بزرگتر از هفت ریشتر بار دیگر و تا سال 2034 این شهر تاریخی ترکیه را بلرزاند، بین 35 تا 70 درصد است.