ماجرای علف‌های هرز باغچه احمدی نژاد
محمود احمدی نژاد تاکنون هیچ نقطه فسادی را از ناحیه دولت خود نپذیرفته و این یعنی این که دولت خود را مبری از همه چیز می داند و خودش می گوید دولتش پاکترین دولت ها بوده است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، رئیس جمهور این روزها از ارائه فهرستی از مفسدان اقتصادی می گوید که هشت سال است در جیبش خاک می خورد و با وجود همه اصرارهای مردان قوه قضاییه از ارائه آن امتناع می کند. سخن بر سر این است که یک بار برای همیشه ماجرای این افراد که از قبل از انتخابات سال ۸۴ گاهی به عنوان دست های پشت پرده و بار دیگر با عنوان شیاطین نام برده شده اند مشخص شود تا مردم نیز تکلیف خود را بدانند.
مردم یک تصویر از تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در سال ۸۸ را نیز به خوبی به یاد دارند و آن زمانی بود که احمدی نژاد بر سر باغچه سبزی و ریحان خانه خودش در محله نارمک تهران با شلوار خانگی نشسته بود و در پاسخ به سؤال جواد شمقدری کارگردان فیلم های انتخاباتی اش که از او پرسید چه می کنی گفت دارم علف های هرز باغچه را درمی آورم تا جلوی رشد ریحان ها را نگیرد.
اما در سال های بعد ظهور جریان منحرف اعتقادی، کشف بزرگترین فساد بزرگ بانکی کشور و مفاسدی همچون بیمه ایران مردم را بیش از هر چیز با این شوک مواجه کرد که پس ماجرای آن ریحان ها و علف های هرزها چه بود؟ !
او در اوایل ریاست جمهوری خود تهدید می کرد که فهرستی ۱۰۰ نفره از مفسدان اقتصادی را در جیب خود دارد و مشخص نبود که روی تهدید او با چه کسی و چه چیزی است. در سال ۸۸ فهرست محمود احمدی نژاد به ۲۵۰ نفر افزایش یافت و اکنون می گوید نام ۳۰۰ بدهکار بانکی را در اختیار دارد که ۶۰ درصد پول مردم را در اختیار دارند. رئیس جمهور این مسئله را نادیده گرفت که مردم می پرسند این مفسدان و بدهکاران بانکی چگونه و چه زمانی زایش یافتند و مگر غیر از این است سیستم بانکی کشور تحت مدیریت و برنامه ریزی دولت فعالیت می کنند.
او یکبار اردیبهشت ماه در واکنش به مطرح شدن نام چهره های دولتی در دادگاه های مفاسد اقتصادی گفته بود: ما و مجموعه نظام به خوبی با این مسئله برخورد کردیم و باید به ما آفرین می‌گفتند درحالی که امروز اینگونه نیست.
محمود احمدی نژاد تاکنون هیچ نقطه فسادی را از ناحیه دولت خود نپذیرفته و این یعنی این که دولت خود را مبری از همه چیز می داند، همچنان که خودش می گوید دولتش پاکترین دولت ها بوده است. اتخاذ چنین رویکردی که از یک سو فهرست های نامشخص متعددی از سوی رئیس جمهور به عنوان مفسدان اقتصادی معرفی می شود و از سوی دیگر در مقابل نقش مدیریت دولتی در مفاسد سیستم اقتصادی کشور سکوت می کند، بیش از هر چیز بحث مبارزه با مفاسد اقتصادی را که از دو دهه پیش با سخنان مقام معظم رهبری پیرامون آن گفتمان سازی صورت گرفته به سمت ابهام برده و می تواند آن را تنزل درجه داده و به یک موضوع دستمالی شده تبدیل کند.
احمدی نژاد اردیبهشت ماه در جلسه مشترک قوا در حضور آیت الله صادق آملی لاریجانی رئیس قوه قضاییه به کنایه گفته بود: بعضی‌ها تصور می‌کنند که اگر ما ۴ نفر را اعدام بکنیم قاطعیت ما در فساد محرز می‌شود اما اینگونه نیست و ما باید عدالت را اجرا کنیم؛ امروز متاسفانه اصل این مسئله در بحث‌های مختلف کاملا در حاشیه قرار گرفته است.
رئیس جمهور امروز باید به این سؤال پاسخ دهد که نحوه مبارزه با مفاسد اقتصادی از نقطه نظر وی چگونه است و اصولاً اصل و حاشیه در این میان چیست؟ آیا اصلی غیر از این وجود دارد که دولت مجری قانون کشور محسوب می شود و عملکردش در معرض نقد قرار دارد؟
در این باره، عزت الله یوسفیان ملا دیگر نماینده عضو عضو ستاد مبارزه با مفاسد اقتصاد می گوید: اینها می‌گویند همه کارهای خوب دنیا را ما انجام داده‌ایم و همه کارهای بد دنیا را دیگران انجام داده‌اند. درواقع دولت اراده‌ای برای مبارزه با مفاسد اقتصادی ندارد و الان هم نمی‌گوید که ما می‌خواهیم با اینها برخورد کنیم، بلکه می‌گویند که مانع کار ما نشوید! وگرنه اگر اراده‌ای برای مبارزه با مفاسد اقتصادی وجود داشت ما مصوبات بسیار خوبی داریم که اجرا نمی‌شود.
منبع: افکارنیوز
مردم یک تصویر از تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در سال ۸۸ را نیز به خوبی به یاد دارند و آن زمانی بود که احمدی نژاد بر سر باغچه سبزی و ریحان خانه خودش در محله نارمک تهران با شلوار خانگی نشسته بود و در پاسخ به سؤال جواد شمقدری کارگردان فیلم های انتخاباتی اش که از او پرسید چه می کنی گفت دارم علف های هرز باغچه را درمی آورم تا جلوی رشد ریحان ها را نگیرد.
اما در سال های بعد ظهور جریان منحرف اعتقادی، کشف بزرگترین فساد بزرگ بانکی کشور و مفاسدی همچون بیمه ایران مردم را بیش از هر چیز با این شوک مواجه کرد که پس ماجرای آن ریحان ها و علف های هرزها چه بود؟ !
او در اوایل ریاست جمهوری خود تهدید می کرد که فهرستی ۱۰۰ نفره از مفسدان اقتصادی را در جیب خود دارد و مشخص نبود که روی تهدید او با چه کسی و چه چیزی است. در سال ۸۸ فهرست محمود احمدی نژاد به ۲۵۰ نفر افزایش یافت و اکنون می گوید نام ۳۰۰ بدهکار بانکی را در اختیار دارد که ۶۰ درصد پول مردم را در اختیار دارند. رئیس جمهور این مسئله را نادیده گرفت که مردم می پرسند این مفسدان و بدهکاران بانکی چگونه و چه زمانی زایش یافتند و مگر غیر از این است سیستم بانکی کشور تحت مدیریت و برنامه ریزی دولت فعالیت می کنند.
او یکبار اردیبهشت ماه در واکنش به مطرح شدن نام چهره های دولتی در دادگاه های مفاسد اقتصادی گفته بود: ما و مجموعه نظام به خوبی با این مسئله برخورد کردیم و باید به ما آفرین می‌گفتند درحالی که امروز اینگونه نیست.
محمود احمدی نژاد تاکنون هیچ نقطه فسادی را از ناحیه دولت خود نپذیرفته و این یعنی این که دولت خود را مبری از همه چیز می داند، همچنان که خودش می گوید دولتش پاکترین دولت ها بوده است. اتخاذ چنین رویکردی که از یک سو فهرست های نامشخص متعددی از سوی رئیس جمهور به عنوان مفسدان اقتصادی معرفی می شود و از سوی دیگر در مقابل نقش مدیریت دولتی در مفاسد سیستم اقتصادی کشور سکوت می کند، بیش از هر چیز بحث مبارزه با مفاسد اقتصادی را که از دو دهه پیش با سخنان مقام معظم رهبری پیرامون آن گفتمان سازی صورت گرفته به سمت ابهام برده و می تواند آن را تنزل درجه داده و به یک موضوع دستمالی شده تبدیل کند.
احمدی نژاد اردیبهشت ماه در جلسه مشترک قوا در حضور آیت الله صادق آملی لاریجانی رئیس قوه قضاییه به کنایه گفته بود: بعضی‌ها تصور می‌کنند که اگر ما ۴ نفر را اعدام بکنیم قاطعیت ما در فساد محرز می‌شود اما اینگونه نیست و ما باید عدالت را اجرا کنیم؛ امروز متاسفانه اصل این مسئله در بحث‌های مختلف کاملا در حاشیه قرار گرفته است.
رئیس جمهور امروز باید به این سؤال پاسخ دهد که نحوه مبارزه با مفاسد اقتصادی از نقطه نظر وی چگونه است و اصولاً اصل و حاشیه در این میان چیست؟ آیا اصلی غیر از این وجود دارد که دولت مجری قانون کشور محسوب می شود و عملکردش در معرض نقد قرار دارد؟
در این باره، عزت الله یوسفیان ملا دیگر نماینده عضو عضو ستاد مبارزه با مفاسد اقتصاد می گوید: اینها می‌گویند همه کارهای خوب دنیا را ما انجام داده‌ایم و همه کارهای بد دنیا را دیگران انجام داده‌اند. درواقع دولت اراده‌ای برای مبارزه با مفاسد اقتصادی ندارد و الان هم نمی‌گوید که ما می‌خواهیم با اینها برخورد کنیم، بلکه می‌گویند که مانع کار ما نشوید! وگرنه اگر اراده‌ای برای مبارزه با مفاسد اقتصادی وجود داشت ما مصوبات بسیار خوبی داریم که اجرا نمی‌شود.
منبع: افکارنیوز
