به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ، بنابراين با توجه به وجود طرفداران زياد اين سيستم در دنيا، به نظر مي رسد برنامه هاي زياد و در عين حال جالبي براي پيشرفت تكنولوژي و كاهش هزينه مسافران پيش روست.

در اينجا به معرفي تكنولوژي و تئوري هاي اين حوزه كه به احتمال زياد و در آينده اي نزديك شاهد آنها خواهيم بود، مي پردازيم:
 
_ قطارهاي ابر رسانا در خلاء
 



در اين سيستم يك قطار ابر رساناي مگلو (قطار شناور مغناطيسي) درون مسيري لوله اي كه از هوا خالي شده و به صورت محيط خلاءاست، قرار گرفته و به كمك پيشرانه الكتريكي خطي چنان شتاب مي گيرد تا به سرعت نهايي دلخواه يعني 6500 كيلومتر بر ساعت برسد. يعني با استفاده از اين سيستم، مسافران به طور مثال فاصله نيويورك تا پكن را تنها 2 ساعته طي مي كنند.
 
نكته جالب توجه در مورد اين سيستم اين است كه مي تواند در هنگام كاهش سرعت، بخش بزرگي از انرژي الكتريكي بكار گرفته شده براي حركتش را باز توليد نمايد.
 
به گفته طراحان اين پروژه؛ سيستم قطارهاي ابر رساناي خلاء مي تواند 50 برابر كاراتر از اتومبيل ها و قطارهاي برقي باشد.
 
 
 
_ سيستم حمل و نقل رشته اي


 
سيستم حمل و نقل ريلي ديگري كه از نظر هزينه بسيار توجيه پذير بوده و اين روزها بسيار مورد توجه متخصصين اين حوزه قرار گرفته، سيستم حمل و نقل رشته اي يا اصطلاحا "سيمي" است. مفهوم اين سيستم عبور كابين هاي سنگين برفراز زمين برروي سيم هاي الكتريكي است.
 
هزينه اين سيستم بين 3 تا 10 برابر ارزانتر از سيستم راه آهن معمولي، سيستم مگلو (قطارهاي مغناطيسي)، منوريل و ... است و با نيروي 80 كيلو وات، قابليت انتقال وسيله نقليه و كابين با ظرفيت 20 نفر را با سرعت 250 كيلومتر بر ساعت دارد.
 
 
 
_ ريل هاي لوله اي



 
در اين سيستم قطارها خود حامل ريل هستند و در حاليكه چرخ ها و موتورها درحلقه ها و در واقع تونل هاي لوله اي قراردارند، قطار را با سرعت 240 كيلومتر بر ساعت هدايت مي كنند.
 
به دليل تكنولوژي و طراحي ساده و آماده اين سيستم، ساخت آن حدود 60 درصد ارزان تر از شبكه قطارهاي شهري كنوني خواهد شد.
 
 
 
_ اتوبوس هاي دوطبقه فوق پيشرفته



 
در اين سيستم كه بي شك يكي از محبوب ترين سيستم هاي حمل و نقل عمومي در آينده خواهد شد، اتوبوس هايي ساخته مي شود كه شبيه اتوبوس دوطبقه در برخي كشورهاست، با اين تفاوت كه طبقه پايين خالي و محل عبور اتومبيل هاي داخل خيابان بوده و طبقه بالاي آن مخصوص حمل مسافر است، به گونه اي كه عملا اين اتوبوس ها اگرچه از فضاي خيابان استفاده مي كنند، اما در واقع هيچ مانعي براي عبور اتومبيل ها نيز نيستند. تقريبا 50 درصد زيرساخت اين سيستم يعني خيابان ها و بزرگراه ها آماده هستند، ولي دقيقا مشخص نيست كه اين پروژه در چه مرحله آزمايشي قرار دارد.
 
 
 
_حمل و نقل انبوه با نيروي انساني
 
اين سيستم نوعي سيستم منوريل با باكس هايي تك نفره است كه با كمك نيروي انساني و وسيله اي مانند پدال دوچرخه حركت مي كند.
 
اين سيستم هم اكنون در مقياس كوچك در برخي پاركها و مكان هاي تفريحي در كشورهايي مانند نيوزيلند وجود دارد و سرعت آن به 45 كيلومتر بر ساعت مي رسد، اما شركت طراح و توليدكننده آن در حال حاضر با سرمايه گذاري يك ميليون دلار در مراحل آزمايشي آن براي استفاده عموم است.
 
 
 
_ سيستم هاي حمل و نقل خورشيدي با سرعت بسيار بالا



 
طراحان اين سيستم قصد دارند قطارهايي را بسازند كه با كمك انرژي خورشيد و پنل هاي خورشيدي، مي توانند به سرعتهاي بالا مثلا 354 كيلومتر بر ساعت برسند.
 
اين پروژه هم اكنون در فاز تحقيق و توسعه قرار دارد و علاوه بر انرژي خورشيدي انرژي باد نيز مدنظر و مورد مطالعه است.
 
 
 
_ قطارهاي مگلو در مدار زمين




 
با افزايش روزافزون علم و امكان سفر به فضا، روز به روز تكنولوژي ها و برنامه هاي جديدي بدين منظور پايه ريزي مي شود.
 
بنابراين، راه افتادن قطارهاي فضايي مگلو (قطارهاي شناور با نيروي الكترومغناطيسي امروزي) چندان دور از ذهن نيست.
 
در اين سيستم نيز از قطارهاي معلق مغناطيسي و ابر رسانا در تونل هاي خلاء استفاده مي شود و مسافران به مدار زمين انتقال مي يابند.
 
 
 
_ آسانسور فضايي




 
تئوري آسانسور فضايي حدود 100 سال پيش به ذهن دانشمندان اين حوزه رسيده است.
 
هم اكنون يك شركت ژاپني مدعي داشتن چنين طرحي براي طي مسافت 9600 كيلومتر و انتقال 30 مسافر است كه تا سال 2050 اجرايي مي شود.