به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران؛ در حال حاضر بیش از 12 جشنواره فیلم فلسطینی در شهرهای بزرگ دنیا همچون شیکاگو، لندن و ملبورن برگزار می شود ولی هیچ مدرسه سینمایی برای مردم فلسطین تأسیس نشده است.

بسیاری از علاقه مندان علوم سینمایی در فلسطین مجبور هستند برای فراگیری این علوم با صرف هزینه ها گزاف به کشورهای خارجی مهاجرت کنند.
این افراد حتی پس از کسب مدارج بالا در این زمینه قادر به فیلم سازی در کشور خود نمی باشند چراکه هزینه ها و نبود تهیه کننده های حمایت کننده مانع از بازگشت آنها می شود.

بسیاری از این فیلم سازان که قادر به بازگشت نمی باشند نیز به سختی با جلب حمایت تهیه کنندگان اروپایی، به ساخت فیلم دست می زنند.
"هانی ابو اسد" کارگردان فیلم " هم اکنون بهشت"، تنها فیلم فلسطینی نامزد اسکار، در حالی که در یک قهوه خانه در شهر ناصریه نشسته، طی مصاحبه با خبرنگار روی میز می زند و می گوید، اینجا برای فلسطین است. آنها می توانند برای هرچه می خواهند تصمیم بگیرند ولی اینجا تنها قلمرویی است که مردم فلسطین باید در آن زندگی کنند.

این سوالی تأمل برانگیز است که کارگردانان فلسطینی و بازیگران فلسطینی در فیلم های فلسطینی باید در چه مکانی فیلم سازی کنند؟
اکثر کارگردانان فلسطینی در اروپا زندگی می کنند آنها با جلب حمایت های مالی استودیوهای اروپایی فیلم می سازند، ولی فیلم های آنها پیکره اروپایی به خود می گیرد. فیلم های فلسطینی از 800 مورد فراتر نمی رود و این تعداد نیز مکانی برای نمایش ندارند. هیچ سینمایی در غزه وجود ندارد و تنها تعدادی خانه سینما در کرانه غربی وجود دارد.
"ابو اسد" از والدینی فلسطینی در سرزمین های اشغالی به دنیا آمد. تحصیلات سینمایی خود را در هلند به پایان رساند و در حال حاضر در شهر ناصریه سکونت دارد. او در حمایت از فیلمسازان فلسطینی گفت: ما یک کشور هستیم، آنها سعی دارند حقوق انسانی و شهروندی را از ما بگیرند و ما باید از آن حمایت کنیم.

ابو اسد در سال 2006 فیلم "هم اکنون بهشت" را ساخت که نامزد اسکار بهترین فیلم بخش غیر انگلیسی زبان شد.

یکی دیگر از چهره های مطرح سینمای فلسطین بازیگری به نام "هیام عباس" است که در 25 سال گذشته برای ارتقا هنر بازیگری خود در پاریس زندگی کرده و در فیلم های ملاقات و مونیخ ظاهر شده است.

او درباره میراث فلسطینی ها می گوید، "واژه عرب اسرائیلی برای من بی معنی است. فلسطین فرهنگ، تاریخ ، خون و خانواده من است. نام گرفتن یک فیلم به نام فلسطین بدون کشور آن بی اعتبار است. بازیگران، کارگردانان و فیلم های فلسطین در پیکره ای به نام فلسطین شکل می گیرند و هویت پیدا می کنند به جز آن حتی بازی در مهمترین آثار کارگردانان بزرگ بی معنی است."

عباس اخیرا نخستین کارگردانی خود را با فیلم "میراث" تجربه کرده است ولی این فیلم برای کسب جواز نمایش، در سرزمین های اشغالی مقابل دوربین می رود.

تا اواخر دهه 1980 فیلم های فلسطینی در اکثر موارد مستند بودند که در لبنان و عراق ساخته می شد.

تغییرات از سال 1987 با ساخت فیلم "ازدواج در الجلیل" به کارگردانی "میشل خلیفی" آغاز شد. این فیلم که موفق به دریافت جایزه کن شد، نخستین قدم فیلم های فلسطینی در عرصه بین المللی بود. اوج این آثار، "هم اکنون بهشت"، ساخته ابو اسد است که عملیات شهادت طلبانه دو دوست در تل آویو است که جایزه گلدن گلوپ و نامزدی اسکار بخش غیر انگلیسی زبان را به دست آورد.

بیشتر فیلم های فلسطینی به سختی از جشنواره های داخلی فراتر رفته و در رویدادهای بزرگ فرهنگی می درخشد. یکی از این جشنواره های داخلی، جشنواره فیلم الکسبه است که در شهرهای بیت لحم، بیت المقدس، رام الله، جنین، نابلس و غزه فیلم های فلسطینی را به نمایش می گذارد./ا