امام جمعه موقت تهران گفت: حضرت عباس (ع) آنقدر اهل سجده‌های طولانی بود که در اثر آن سر ایشان در میان سر‌های بریده می‌درخشید به طوریکه شخصی از یزید پرسید این سر متعلق به چه کسی است که آثار سجده روی آن نمایان است.
یکی از طلاب، مدت‌ها برای طلب حاجتی به حرم حضرت عباس (ع) می‌رفت که ناگهان عده‌ای از زن‌های عرب دهاتی را دید که با پای برهنه در حالی که کودک فلجی را به دست گرفته بودند، وارد حرم شده یک دور، گِرد ضریح چرخیدند و بیمارشان شفا پیدا کرد!