نگذاریم حرف آقا روی زمین بماند!
شعار سال و خطای محاسباتی که این روزها بسیاری از اساتید و تحلیلگران به آن دچار شده‌اند.
باشگاه خبرنگاران جوان - کانال لبیداری ملت در یادداشتی درباره اهمیت تحقق شعار سال توسط مسئولین نوشت:
در سال‌های اخیر، با افزایش نرخ تورم و نوسانات اقتصادی، جامعه به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و در این شرایط، سوالاتی مطرح می‌شود که برای پاسخ، نیاز به بررسی عمیق‌تری دارند. آیا مردم با خرید دلار و طلا به‌دنبال کسب سود هستند؟ آیا آنها به‌دنبال کاهش ارزش پول ملی که واحد درآمد خودشان است اقدام می‌کنند و به عمد در این مسیر قدم می‌گذارند؟ آیا قشر مذهبی جامعه به دنبال تضعیف نظام اسلامی و اقتصاد مسلمین هستند یا هدفشان تحقق امر ولی جامعه است که آقایی دلار باید از بین برود؟!
واقعیت این است که مردم ما به هیچ‌یک از گزاره‌های بالا تمایل و علاقه‌ای ندارند. بسیاری از افرادی که به خرید دلار و طلا روی آورده‌اند، صرفاً به‌دنبال حفظ ارزش دارایی خود هستند. این موضوع نشان‌دهنده یک احساس ناامنی اقتصادی عمیق در بین مردم است. در دی‌ماه سال گذشته، یکی از دوستان نزدیک بنده گفت: «فلانی، ۳۰ میلیون تومان پول داشتم و مقداری طلا از بسترهای مجازی خریداری کردم، اما خودم عذاب وجدان گرفتم که نکند موجب تضعیف اقتصاد ملی شود و به‌روز نکشیده فروختم. حالا با این پول چه کار می‌توان کرد؟ پیشنهاد شما برای حفظ ارزش این پول و بخشی از درآمد ماهانه‌ام که اضافه می‌ماند چیست تا بتوانم مقداری پس‌انداز کنم و در نهایت وسیله‌ای بخرم یا کاری انجام دهم؟»
این سوالات نشان‌دهنده یک بحران عمیق در زمینه اعتماد عمومی به سیستم اقتصادی کشور است. چه می‌توان گفت؟ مشارکت در تولید؟ چگونه؟ یا چند روزی بگردد تا تعاونی‌ای پیدا کند که سرمایه خرد هم قبول کند؟ حتی اگر هریک از اینها ممکن باشد، آیا نقدشوندگی دلار و طلا را دارد؟ اگر سرمایه بیشتری داشته باشد، آیا تولیدی که در آن مشارکت داشته، می‌تواند حداقل ضامن ارزش پول سرمایه‌گذاری شده باشد؟
در جامعه‌ای با تورمی نزدیک به ۵۰ درصد که در آن از اتوبوس و مترو گرفته تا تلویزیون، تبلیغات فروش طلای مجازی و فیزیکی شده و مردم را با شعار حفظ ارزش پول ترغیب می‌کنند؛ زمانی‌که پول رسمی کشور را، بیش از ۳۰۰ تومان از خودپرداز نمی‌توان برداشت کرد، امّا خرید هزاران دلار در بازار از خرید پفک نمکی هم آسان‌تر شده و در بحبوحه جنگ، بانک مرکزی آن به حراج بیش از یک میلیون سکه طلا دست می‌زند و رئیس بانک مرکزی پشت تریبون رسمی اعلام می‌کند که طلا به‌عنوان عیدی خواهد داد؛ در جامعه‌ای که از پوشک بچه تا اقلام اساسی خانوار به دلار وابسته شده و با تغییر نرخ آن زندگی مردم دچار نوسان می‌شود و هیچ راه‌حل ایجابی و جایگزینی برای این معضلات نداریم؛ از مردم انتظار داریم که دارایی خود را در تولید سرمایه‌گذاری کنند؟
خوب است این بار از دید مردم به موضوع نگاه کنیم. چه بستری برای حفظ ارزش پول مردم فراهم کرده‌ایم که انتظار داریم مردم مشارکت کنند؟ مگر رهبر حکیم انقلاب اسلامی سال گذشته را سال جهش تولید با مشارکت مردم نام‌گذاری نکردند؟ چه راهی برای این مشارکت گشودیم که حالا به دنبال تزریق سرمایه از این راه به تولیدکنندگان باشیم؟
راه حل مشخص است. ابتدا باید به سراغ «جذابیت‌زدایی از فعالیت‌های غیرمولد» برویم، که حضرت آقا نیز در بند ۲ سیاست‌های کلی برنامه هفتم پیشرفت کتباً آن را ابلاغ فرموده‌اند. با این کار می‌توانیم هم سرعت کاهش ارزش پول ملی را کم کنیم و بساط فعالیت‌های سفته‌بازی را کم‌کم برچینیم و هم رقبای سرمایه‌گذاری در تولید را از این رقابت نابرابر خارج کنیم و اقبال بیشتری برای بازدهی‌های انتظاری تولید ایجاد کنیم.
سال‌هاست که مردم و رهبری عزم جدی برای تحقق شعار سال دارند ولی حلقه وصل تحقق آن دولت‌ها هستند که صرفاً به کارهای نمایشی و گزارش سازی بسنده می‌کنند.
این فرآیند نیازمند یک عزم جدی از سوی دولت و نهادهای اقتصادی است تا با ایجاد زیرساخت‌های لازم و قوانین حمایتی، شرایطی را فراهم کنند که مردم بتوانند با اعتماد بیشتری سرمایه‌های خود را در تولید به کار بگیرند. همچنین باید اقدامات مؤثری برای کنترل تورم و افزایش قدرت خرید مردم صورت گیرد تا آنها احساس امنیت بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری‌های خود داشته باشند.
در نهایت، باید اذعان کرد که تنها با ایجاد یک محیط اقتصادی پایدار و جذاب برای سرمایه‌گذاری می‌توانیم به اهداف بلندمدت اقتصادی دست یابیم و از نوسانات غیرضروری جلوگیری کنیم. این امر نه تنها به نفع اقتصاد کشور خواهد بود، بلکه باعث تقویت اعتماد عمومی به نظام اقتصادی نیز خواهد شد.
