مجمع روحانیون مبارز در بیانیه‌ای با تبریک چهل و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به مقام معظم رهبری و مردم غیور و شهید داده ایران، تاکید کرد: این انقلاب بزرگ تاریخی به رهبری امام خمینی (ره) خواست قاطبه مردم ایران در آن ایام بود. هیچ کس با هر ایده و مرامی نمی‌تواند انکار کند که اکثریت یکپارچه مردم ایران در آن ایام محور و خاستگاه انقلاب بودند. هم مردم عادی کوچه و خیابان و هم چهره‌های اندیشمند و روشنفکر و فرهیخته مذهبی وغیر مذهبی در تصمیم به دگرگونی و انقلاب اساسی در جامعه آن روز وحدت نظر داشتند. گرچه امام خمینی (ره) رهبری واحد و بلامنازع این انقلاب را بر عهده داشت، اما اگر خواست عمومی و حمایت یکپارچه نبود، قطعا این انقلاب به پیروزی نمی‌رسید. نکته مهم برای نسلی که امروز با گذشت دهه‌ها از آن تاریخ باید توضیح داده شود، محتوای خواست مردم و رهبری انقلاب در آستانه پیروزی انقلاب بود.

در بیانیه مجمع با اشاره به محوری‌ترین خواست مردم یعنی رهایی از سلطه خارجی شرقی و غربی تاکید می‌کند که ایران جولانگاه مستشاران آمریکایی بود که به عنوان نسل برتر در همه کشور با امتیازات ویژه حضور داشتند. در بحبوحه جنگ سرد، به جای توجه به منافع ملت ایران به منافع آمریکا در برابر اتحاد جماهیر شوروی فکر می‌شد و برای شاه و دستگاه حکومتی آن قدر منافع دیگران مهم بود که سفرای آمریکا و انگلیس در ایران تعیین کننده‌تر از مسئولان اصلی کشور بودند. مبارزه با این رفتار در شعار فراگیر "استقلال" شکل گرفت.

این بیانیه می‌افزاید: محور هماهنگ کننده دیگر مردم برای قیام و انقلاب، مسأله آزادی بود. اختناق در ایران از طریق دستگاه قدرتمند امنیتی ساواک نهادینه شده بود. مردم به ستوه آمده بودند. جوهر فریاد‌های خیابانی طغیان علیه این خفقان بود. "آزادی" خواست عموم افراد و گروه‌ها و قاطبه مردم بود؛ و به همین دلیل شعار "آزادی" فریاد رسای مردم در انقلاب بزرگ اسلامی شد.

بیانیه مجمع روحانیون مبارز با اشاره به سومین محور اصلی انقلاب تاکید می‌کند که این محور شعار دو بخشی "جمهوری اسلامی" بود. در بخش جمهوریت تصور بر این بود که همه مردم در تشکیل حکومت نقش خواهند داشت. در باور آن روز‌ها حکومتِ پس از انقلاب، بدون توجهِ همه جانبه به خواست اکثریت مردم قابل تصور نبود. حرکت انقلابی امام خمینی (ره) در تمامی مقاطع به نیروی مردم متکی بود. بخش دوم شعار هم اسلامی بودن به معنای توجه به فرهنگ و باور‌های اعتقادی مردم بود. بی هویتی دینی و بی حرمتی به باور‌های مذهبی جامعه خشم اکثریت را بر انگیخته بود. آنچه در آن دوران بعنوان "دین" مطرح بود، بیشتر بر آمده از جریان تحجر و واپسگرایی بود، برخلاف اسلام مترقی که همزمان با نضج گرفتن انقلاب اسلامی در جامعه مطرح گردید و ابعاد آن با جمهوریت و آزادی مردم تناسب داشت، همان اسلام و فقهی که با تحولات روز و شرایط زمان و مکان می‌توانست هماهنگی داشته باشد.

مجمع روحانیون مبارز در بیانیه خود تاکید کرده است که مسوولان بویژه متولیان امور فرهنگی باید در شرایط فعلی که با گذشت زمان و تحقق پدیده‌های نو، سوالات جدیدی برای نسل جوان پدید آمده و چه بسا موجبات نارضایتی و گاهی تردید در اصل انقلاب را فراهم کرده است، توضیح دهند و بگویند که اهداف اولیه انقلاب ۵۷ چه بود. با این حال با وجود گلایه و دلخوری و اعتراض به عملکرد‌های مسوولان در دهه‌های گذشته، اما از اصل انقلاب پشیمان نیستیم، و همچنان اهداف زیبا و رهایی بخش وتعالی دهنده‌ای انقلاب جاذبه‌های خود را دارد و برای تحقق آنها باید تلاش کرد.

این بیانیه تاکید دارد که هنوز هم شعار‌های اصلی انقلاب؛ " استقلال و آزادی و جمهوریت و حقیقت اسلام " مورد احترام و نیاز مردم، و تنها راه حل نجات کشور و پیشرفت آن است. گفتنی است که شیفتگی بیش از حد به شرق و نفرت افراطی از غرب با اصل استقلال هماهنگ نیست و نیز اولویت حیاتی مردم ایران رفع تحریم‌های ظالمانه و گشودن گره‌های معیشتی و فراهم کردن زندگی آبرومندانه برای آحاد جامعه است؛ و راه حل این مشکل در گرو دیپلماسی فعال و عزتمندانه و گفت‌و‌گو با جهان است.

در پایان این بیانیه یادآور شده است: وجود زندانیان سیاسی و امنیتی و محصوران و سخت گیری‌های اجتماعی در مورد اقشار مختلف به خصوص زنان نمی‌تواند آزادی مورد توقع انقلاب اسلامی را برآورده کند و در نهایت چرخش به دامن حکومتی به نام دین با کمرنگ شدن بعد جمهوریت و افتادن به وادی اسلام متحجر و عقب مانده به جای اسلامی که در انقلاب دنبال آن بودیم، ادامه راه انقلاب اسلامی نیست.