قوز قرنیه یا کراتوکونوس یک بیماری و یک پدیده غیرالتهابی قرنیه چشم است. طی این بیماری قرنیه نازک شده و از حالت کروی به شکل مخروطی تغییر می‌کند و باعث کاهش دید، نزدیک بینی و آستیگماتیسم می‌شود. این بیماری معمولا در دوران بلوغ آغاز شده و تا دهه سوم و چهارم زندگی ادامه می‌یابد. قوز قرنیه بیماری نسبتا شایعی است که معمولا هر دو چشم را گرفتار می‌کند.

طی مطالعات زیادی که انجام شده هنوز علت قطعی برای بیماری قوز قرنیه وجود ندارد. اما رابطه مستقیمی بین مالش مداوم چشم و این بیماری دیده می‌شود.  همچنین سابقه خانوادگی در بیماری قوز قرنیه بی تاثیر نیست.  استفاده از لنز‌های تماسی در طولانی مدت هم می‌تواند باعث بروز این بیماری شود.

مشکلی که در بیماری قوز قرنیه وجود دارد این است که در مراحل ابتدایی نهفته بوده و علائمی ندارد، اما با پیشرفت بیماری علائم آن که شامل  تغییر ناگهانی بینایی در چشم،  دوبینی،  عدم توانایی رانندگی در شب، تاری دید چشم و انحراف دید،  حساسیت به نور و دیدن هاله در اطراف آن و تغییر مداوم شماره عینک است آشکار می‌گردد.

مهرداد محمدپور، متخصص چشم پزشکی، فلوشیپ جراحی قرنیه در یک برنامه تلویزیونی در این باره مطرح کرد: اصطلاح قوز قرنیه زمانی به کار برده می‌شود که قرنیه بیرون زدگی پیدا می‌کند و این چند سال پیش کشف شد. آن زمان بیرون زدگی قرنیه با چشم غیرمسلح قابل رویت بود. در چنین حالتی قرنیه از حالت عادی خارج می‌شود.

او ادامه داد: امروزه به کمک درمان‌ها و تصویربرداری‌های جدید قوز قرنیه در مراحل خیلی ابتدایی تشخیص داده می‌شود.

به گفته او قرنیه انسان از بافت‌های کلاژنی دارای استحکام ساخته شده اگر این استحکام از بین برود بافت قرنیه شل می‌شود و بیرون‌زدگی پیدا می‌کند.