محال است عکسی را از یک منظره یا اثر تاریخی ببینی و مشتاق از نزدیک دیدن آن نشوی، بعید است آلبوم عکس هایت را ورق بزنی و ذهنت به گذشته سفر نکند برای دقایقی از زمان حال فارغ شوی، ممکن نیست تصویری از یک حادثه تلخ مشاهده کنی و قلبت به درد نیاید. همه این احساسات به وجود آمده بعد از دیدن هر عکس را مدیون کسی هستیم که آن قاب را ثبت کرده است. یک هنرمند به نام عکاس. فرد چیره دستی که سال‌ها آموخته، برای کسب تجربه عرق‌ها ریخته، هزینه‌های هنگفتی را متحمل شده و برای ماندگاری یک اثر کیلومتر‌ها راه‌هایی را رفته است که شاید هر کسی رمق و شوق گام نهادن در آن را نداشته باشد.

به مناسبت روز عکاسی با تعدادی از عکاسان شهربابکی ساعاتی را به گفتگو نشستیم.

یکی از عکاسان شهربابک گفت: دقیقا زمانی را که به عکاسی علاقمند شدم به یاد ندارم، اما احتمالا از وقتی که تلفن همراه به دستم گرفتم و متوجه شدم که میتوان با آن عکس گرفت، بود.

وی افزود: از دوران کودکی به طبیعت علاقه داشتم، بیشتر خاطراتی که از آن دوران در ذهنم مانده متعلق به زمانی است که در روستا و طبیعت بودم و همین علاقه من را به سمت طبیعتگردی و در ادامه عکاسی از طبیعت کشاند.

کریمیان تصریح کرد: به تدریج دیدم دوربین‌هایی نیز وجود دارد که می‌توان با استفاده از آنها از فاصله نسبتا دور از حیات وحش هم عکاسی کرد و با تهیه اولین دوربینم گرفتن عکس از حیات وحشی که در طبیعت میبینم را شروع کردم.

وی اظهار کرد: به مرور تجهیزاتم را ارتقا دادم با و فعال شدن در شبکه‌های مجازی کم کم دوستانی پیدا کردم که برای بهتر شدن ثبت عکس‌ها به من خیلی کمک کردند.

 کریمیان با بیان اینکه در مدت فعالیتم متوجه شدم ریشه بیشتر نامهربانی‌هایی که ما با طبیعت و حیات وحش داریم به علت خرافات و عدم آگاهی است، تصریح کرد: در کنار اشتراک گذاری عکسهایم از حیات وحش مطالبی هم جهت فرهنگ سازی و افزایش آگاهی مخاطبانم در مورد گونه‌های جانوری و طبیعت به اشتراک قرار میدهم.

وی تصریح کرد: سه سال پیش و با ثبت نام دخترم در کلاس اول این ایده به ذهنم رسید که این اطلاعات را همراه با ثبت‌هایی که دارم به دانش آموزان منتقل کنم، با مدیر مدرسه صحبت کردم و ایشان استقبال کردند و اولین جلسه آشنایی با طبیعت و حیات وحش را در کلاس دخترم اجرا کردم و خوشبختانه دانش آموزان اشتیاق زیادی برای دیدن و کسب اطلاعات در این زمینه نشان دادند.

کریمیان ادامه داد: با هماهنگی با اداره آموزش و پرورش کلاس‌های آشنایی با طبیعت و حیات وحش را در مقاطع مهدکودک تا دبیرستان در مدارسی که متقاضی هستند برگزار میکنم.

این عکاس شهربابکی ابراز امیدواری کرد: با آگاهی بخشی در این زمینه به اطرافیانم و مخصوصا دانش آموزان که آینده در دستان آنهاست بتوانم گامی در جهت حفاظت از طبیعت و حیات وحش ایران برداشته باشم.

وی تصریح کرد: به گفته یکی از دوستانم هدف از عکاسی حیات وحش حفاظت از آن است، یعنی عکاسی حیات وحش زمانی که منجر به حفاظت شود، به هدفش می‌رسد.

کریمیان بیان کرد: به افرادی که قصد دارند در زمینه عکاسی حیات وحش فعالیت کنند، توصیه میکنم در کنار تجهیزات مناسب که از ملزومات این رشته است، قبل از ثبت عکس از گونه‌ای که قصد عکاسی از آن را دارند اطلاعاتی مثل محل زندگی، رفتار، دایره ترس از انسان و دیگر اطلاعاتی که به نزدیک شدن به گونه هدف کمک میکند را کسب کنند.

وی اظهار کرد: عکاسی از حیات وحش کار ساده‌ای نیست و سختی‌های فراوانی دارد، پشت هر عکسی که میبینید وقت و هزینه زیادی صرف شده‌است.

کریمیان بیان کرد: دوری از خانواده، ساعت‌ها بی‌حرکت ماندن در فضایی کوچک گاهی یک روز در سرما یا گرما در حالت فیزیکی نامناسب، هزینه بالای خرید تجهیزات، وسیله نقلیه و هزینه‌های استهلاک آن، خطر حمله حیوانات وحشی، صدمه دیدن در طبیعت از جمله سختی‌هایی است که برای عکاسی از حیات وحش با آن روبرو هستم.

یکی از عکاسان فعال در حوزه عکاسی از کودک در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان با بیان اینکه رشته تحصیلی من گرافیک است، گفت: عکاسی یکی از شاخه‌های رشته گرافیک است و در دانشگاه هم تدریس میشود و از همان زمان جرقه علاقمندی من به عکاسی زده شد.

مریم فرخی افزود: بعد از فارغ‌التحصیلی بیش از ۱۰ سال در زمینه عکاسی و ادیت عکس فعالیت کردم و با آتلیه‌های مختلفی همکاری داشتم و به خاطر علاقه زیادی که به کودکان دارم مدتی است وارد حوزه عکاسی از کودک شده ام.

وی تصریح کرد:، چون در شهربابک زیاد در حوزه عکاسی کودک فعالیت نمیشود، احساس کردم که تنوع برای کودکان کم است و، چون از نظر اقتصادی به صرفه نیست، اهمیتی به فضایی ویژه برای عکاسی از کودک داده نشده تصمیم به فعالیت در این زمینه گرفتم.

فرخی در مورد تعریف از عکاسی اظهار کرد: عکاسی یعنی ثبت گذشته، حالی که اکنون در حال گذر است و ثبت الان که در آینده گذشته خواهد شد.

وی ادامه داد: ما اکنون که عکس‌های چندین سال خود یا دیگران را می‌بینیم علی رغم اینکه با امکانات پیشرفته‌ای ثبت نشده اند، بی تردید لذتی در ذهنمان به وجود می‌آید.

فرخی افزود: با توجه به امکانات پیشرفته امروز، حیف است که عکسی از خودمان و به ویژه کودکان مان ثبت نکنیم، با گرفتن عکس فرزندمان در آینده و با دیدن عکس‌هایش و اهمیتی که والدین به او داده اند احساس خرسندی خواهد کرد.

این عکاس شهربابکی بیان کرد: ورود به حوزه عکاسی در اوایل کار، به ویژه از نظر اقتصادی سختی‌هایی دارد که فقط باید علاقه داشت که بتوان به ویژه در زمینه عکاسی کودک آن را ادامه داد.

یکی دیگر از عکاسان شهربابکی در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان و در پاسخ به این سوال که چه زمانی عکاسی را آغاز کرده است گفت: طبیعتا از هر عکاس یا نقاشی که این سوال را بپرسید می‌گوید من از کودکی به این کار علاقمند بودم ولی من حتی اولین عکسی را که گرفتم به یاد دارم.

علیرضا کافی زاده افزود: دوره اول یا دوم راهنمایی بودم که یک گوشی سونی اریکسون با سنسور ۱/۳ مگاپیکسل به دستم رسید و خیلی برایم جالب بود که با یک اشاره منظره وسیع روبرویم روی صفحه کوچک موبایلم ثبت شد، لحظه دلچسبی بود که محیط اطرافم را در جیبم داشته باشم.

وی با بیان اینکه این عکس‌ها هیچ نور و رنگ و المان خاصی نداشتند و بیشتر توریستی بودند، اظهار کرد: سه الی چهار سال به همین شکل از هر نمایی که نظرم زیبا بود عکاسی میکردم تا اینکه سال ۹۴ اولین دوربین DSLR خودم را تهیه کردم.

کافی زاده ادامه داد: در آن زمان هر عکس زیبایی که داخل پوستر‌ها و کتاب‌ها میدیدم مجذوبش میشدم، اما دوست داشتم خودم در آن فضا‌ها چنین عکس‌هایی بگیرم، در همان روز‌ها انجمن عکاسان شهربابک هم تشکیل شد و با تشویق دوستان به صورت حرفه عکاسی را دنبال کردم.

وی در تعریف از عکاسی آن را یک داستان که بیانش در قالب کلمات امکان پذیر نیست خواند و گفت: اساسا عکاسی بیانگر این است که بین دیدن و نگاه کردن تفاوت وجود دارد باید به پدیده‌ها نگاه کنیم.

این عکاس ۲۵ ساله افزود: نگاه کردن به پدیده‌ها اگر همراه با احساس کردن نباشد هیچوقت مخاطب از دیدن عکس‌ها چیزی احساس نمیکند، عکاسی یک زبان جدید از هنر‌های تجسمی با لهجه عکاسی به ما یاد می‌دهد.

وی تصریح کرد: همیشه دوست داشتم وقت آزاد خودم را به مسافرت و گشت و گذار در طبیعت سپری کنم و از همان ابتدای عکاسی چشم‌انداز‌های طبیعت به شکل منحصر به فردی مرا جذب خودش میکرد.

کافی زاده افزود: از بیرون بودن و متمرکز شدن روی یک هدف که آن عکاسی است لذت میبرم، این کار برای من به نوعی استراحت و فرار از زندگی روزمره و عادی است.

وی با اشاره به اینکه چشم انداز‌های طبیعت همواره در حال تغییر کردن هستند و از این بابت جذابیت دارند، اظهار کرد: یک مکان ثابت در طبیعت همیشه به خاطر روز، زمان، سال یا شرایط آب و هوایی نسبت به زمان قبلی متفاوت است و این یک تئاتر بزرگ در طبیعت محسوب می‌شود.

کافی زاده تصریح کرد: افرادی که به تازگی وارد حوزه عکاسی شدند باید صبور و فروتن باشند، به هر اندازه که میتوانند از محیط طبیعت عکس بگیرند، کاری که فکر میکنند درست است را انجام داده و تا میتوانند بی واسطه اشتباه کنند، لقمه جوییده شده دیگران را با لذت جوییدن و مزه کردن عوض نکنند.

وی خطاب به عکاسان نوپا گفت: شما دو انتخاب دارید یا یک عکاس خوب باشید که شبیه عکاسی مشهور عکس میگیرد و یا اینکه یه عکاس خوب‌تر باشید که سبک خودش را دارد، البته آموزش امری ضروری است و شما نیاز به مربی دارید، اما قرار نیست در نقش یک مرید دنبال رو اساتید باشید.

کافی زاده که عضو اصلی انجمن عکاسی ایران است، بیان کرد: انتخاب یک فریم عکسم به عنوان عکس برتر سال دوربین دات نت در سال ۹۷، مقام اول جشنواره عکس راوی در سال ۹۸، کسب دیپلم افتخار ششمین جشنواره بین المللی ۳۵awards کشور روسیه در بخش عکاسی شب درسال ۲۰۲۱ از جمله افتخارات من در حوزه عکاسی است.

وی عنوان کرد: معتقدم رزومه یک عکاس به عکس‌هایی است که ثبت میکند، اما کسب پنج دیپلم افتخار در جشنواره بین المللی عکس خیام ۲۰۲۲، راهیابی به دور نهایی مسابقه عکس دوستدار یادمان‌های ویکی پدیا در سال ۲۰۲۳، هم از دیگر افتخاراتی است که بدست آورده‌ام.