دانشمندان می‌گویند نیروی جزر و مدی که تعیین می‌کند ماه چگونه باعث جزر و مد در اقیانوس‌های زمین می‌شود، در برخی موارد می‌تواند به اندازه‌ای قوی باشد که اجرام در فضا را در فرآیندی به نام اختلال جزر و مدی از هم جدا کند.

به عنوان مثال، دانشمندان می‌گویند که بخش‌هایی از دنباله‌دار شوکار-لوی ۹ توسط نیرو‌های جزر و مدی سیاره مشتری در اوایل دهه ۱۹۹۰ پاره شد و قطعات بسیار کوچک‌تری از سنگ فضایی به این سیاره برخورد کردند. با این حال، ستاره شناسان هنوز شواهد کافی مبنی بر اختلال در حرکت جزر و مد سیارک‌های در حال عبور از سیارات زمین مانند را پیدا نکرده اند.

اگرچه مطالعات مدل‌سازی نشان می‌دهد که سیارک‌های نزدیک به زمین (NEA) می‌توانند توسط نیرو‌های جزر و مدی در طی برخورد‌های نزدیک و آهسته با چهار سیاره سنگی اول منظومه شمسی نابود شوند؛ اما چنین اختلالات جزر و مدی برای سیاره‌های نزدیک به زمین به طور مستقیم مشاهده نشده است.

دانشمندان می‌گویند که چنین اختلال‌هایی به هیچ خانواده خاصی از اجرام نزدیک به زمین نیز نسبت داده نشده است.

در تحقیقات جدیدی که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته اند، تیمی از دانشگاه فناوری لولئو در سوئد شواهدی از تلاطم امواج در اجرام نزدیک به زمین در هنگام برخورد با زمین و زهره ارائه کرده‌اند.

دانشمندان قبلا بیش از شش سال داده سیارکی را که توسط Catalina Sky Survey جمع آوری شده بود، ارزیابی کردند؛ برنامه‌ای که توسط ناسا تامین بودجه می‌شود و اجرام نزدیک به زمین را شناسایی می‌کند.

با این حال، این مشاهدات پیش‌بینی نکردند که چه تعداد سیارک در فاصله‌هایی که زمین و زهره به دور خورشید می‌چرخند٬ وجود دارند؛ اما دانشمندان دریافتند که سیارک‌های گم شده عمدتاً سیارک‌های کوچکی هستند که در همان سطح مدار زمین و زهره به دور خورشید می‌چرخند.

این تیم تحقیقاتی اکنون مشکوک است که این سیارک‌های گم شده ممکن است در معرض اختلال موجی توسط بخش‌هایی از سیارک‌های بزرگتر قرار گرفته باشند.

دانشمندان سناریویی را مدل‌سازی کرده‌اند که در آن سیارک‌هایی که با گرانش سیارات سنگی - مریخ، زمین، زهره و عطارد روبه‌رو هستند، حدود ۵۰ تا ۹۰ درصد جرم خود را از دست می‌دهند.

آن‌ها دریافتند که این قطعات کوچک تولید شده توسط نیروی گرانش می‌تواند مسئول سیارک‌هایی باشد که قبلاً پیش بینی نشده بود.

در حالی که تلاطم موجی ایجاد شده توسط زمین و ماه ممکن است برخی از سیارک‌های مرگباری را که زمین را تهدید می‌کنند٬ دفع کند؛ دانشمندان می‌گویند که این وضعیت می‌تواند اجرام کوچک‌تری در نزدیکی زمین ایجاد کند که به طور بالقوه می‌توانند در گذر آینده به سیاره ما برخورد کنند.

این تیم در مقاله‌ای که در مجله arXiv منتشر شده است، نوشت: تکه‌های تولید شده توسط تلاطم موج برای مدتی پس از رخداد اختلال جزر و مدی در مدار‌های نزدیک به سیاره باقی خواهند ماند. بنابراین، برخی از قطعات ممکن است در طول برخورد‌های نزدیک بعدی با سیاره در معرض تلاطم موج بیشتری قرار گیرند، از این رو تعداد قطعات تولید شده افزایش می‌یابد. در حالی که برخی از آن‌ها ممکن است بر سیاره تأثیر بگذارند.

اما دانشمندان اضافه کردند که این قطعات کوچک از سنگ‌های فضایی، خطری برای انقراض ایجاد نمی‌کنند.

منبع: ایندیپندنت