در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
سازمان‌های امنیتی غرب بر کمیته نوبل احاطه دارند
کارشناس مسائل بین‌الملل درباره اهدای جایزه صلح نوبل به یک محکوم امنیتی توضیحاتی را ارائه کرد.
حنیف غفاری کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی زندانی امنیتی بیان کرد: اتحادیه اروپا و خصوصا کشور‌های حوزه اسکاندیناوی نظیر سوئد و نروژ در طول سال‌های اخیر تلاش داشتند تا از دو منظر فمینیسم و حقوق بشر ایران را تحت فشار قرار دهند. به عبارتی در تلاشند تا از سویی با دستمایه قراردادن موضوعی نظیر زنان و با ارائه برخی روایت‌های غیرواقعی در زمینه زنان در ایران اینگونه القا کنند که وضعیت حقوق بشر و زنان در ایران در حال نقض شدن است و در راستای این مسئله باید اقدامی انجام داد.
وي با بيان اينكه جایزه صلح نوبل پیشتر به فردی نظیر شیرین عبادی اهدا شد و الان هم به نرگس محمدی داده شده است، افزود: اين رفتارها براي اعمال فشار كشورهاي اروپايي بر ایران است.
کارشناس مسائل بین‌الملل ادامه داد: غرب بعد از ناکامی در بازتولید اغتشاشات در ایران در تلاش بود تا نارضایتی خود از این شکست را در راستای یک تصمیم سیاسی ولو در غالب یک جایزه ادبی و بین المللی نشان دهد که در قالب اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی نمود یافت.
حنیف غفاری اظهار كرد: مسئله دیگری هم در این زمینه وجود دارد که نمی‌توان از آن غافل شد مبنی براینکه سازمان‌های امنیتی غرب و دولتی و نهاد‌های رسمی غرب کاملا برکمیته نوبل احاطه دارند و این مسئله قبلا اثبات شده است.
غفاری تشریح کرد: ما با جایزه و نهادی مواجه هستیم که اولا ماهیت دولتی ندارد و کاملا در راستای سیاست گذاری‌های رسمی غرب اعمال نفوذ دارد و از سوی دیگر هم با فرامتنی مواجه هستیم که این جایزه صلح نوبل در آن به نرگس محمدی اهدا شده است و این فرا متن هم شکست غرب در بازتولید اغتشاشات در ایران است.
کارشناس مسائل بین‌الملل تشریح کرد: نرگس محمدی اصرار دارد که در زندان بماند تا حدی که حتی مدارک حداقلی هم برای آزادی از زندان ارائه نکرده است و به گونه‌ای می‌توان گفت که تبدیل به یک فرد معاند شده است و دلیل حمایت بنیاد نوبل هم از نرگس محمدی همین است.
وي گفت: جمهوری اسلامی ایران قبلا این را نشان داده و این یک قاعده کلی است که تحت فشار‌ها و رفتار‌های تبلیغاتی از سیاست و قواعد خود کوتاه نخواهد آمد و اجازه نخواهد داد که تحت تاثیر رفتار سیاسی یک نهاد معلوم الحال، امنیت و هنجار‌های کشور به چالش کشیده شود و این منجر به این نخواهد شد که جمهوری اسلامی ایران در مواجه با اغتشاشگران کوتاه بیاید.
