نرگس محمدی یکی از محکومان فتنه سال ۸۸ است که به اقدامات ضدایرانی، مشهور و بار‌ها به واسطه اقدامات ضدامنیتی خبرساز شده است.

وی همچنین حامی تحریم ایران بوده و با برخی گروهک‌های تروریست همکاری داشته است و همسرش در پاریس رابط برخی گروهک‌های نفاق با گروهک‌های تندرو تروریستی و همچنین سرویس اطلاعاتی فرانسه است.

نرگس محمدی در جریان فتنه سال ۸۸ در پی انجام برخی اقدامات ضدامنیتی در کانون مدافعان حقوق بشر که ریاست آن را شیرینی عبادی بر عهده داشت، ابتدا ممنوع‌الخروج و سپس در خرداد ۱۳۸۹ بازداشت شد.

وی با استفاده از قانون کاهش مجازات حبس و موافقت دادگاه، میزان حبسش یک سال و نیم کاهش پیدا کرده و با پایان محکومیت هشت سال و نیمه‌اش، از زندان آزاد شده بود، اما ادامه‌دار بودن اقدامات ضدایرانی و ضدامنیتی او باعث شد تا به جرم اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور دوباره بازداشت شود.

محمدی در طول سال‌های محکومیتش همواره حاشیه ساز بوده و با دروغ پردازی‌ها سعی در ایجاد حاشیه کرده بود.

ابتدای فروردین ۱۴۰۱ بود که برخی جریان‌های معاند مدعی شده بودند که دارو‌های نرگس محمدی در زندان به وی تحویل داده نمی‌شود که همان زمان اعلام شد کلیه دارو‌هایی که او به همراه داشته پس از بازگشت از مرخصی در تاریخ ۲۳ فروردین به صورت کامل تحویل داده شده است و در روز ورود به زندان توسط پزشک عمومی وقت زندان نیز معاینه شده و تمام تمهیدات پزشکی لازم در این خصوص نیز محل توجه بوده است.

حتی گفته شد به دلیل تمام شدن یکی از دارو‌های خارجی این زندانی که به اندازه کافی همراه او نبوده، داروی مشابه ایرانی در اختیار وی قرار داده شده که خانم محمدی از دریافت آن امتناع کرده و پس از هماهنگی با خانواده نامبرده، مقرر شده است داروی خارجی مورد نظر وی تهیه و تحویل بهداری زندان شود.

او در حاشیه سازی دیگر در اواخر شهریور ماه امسال مدعی شده بود که در محل بهداری زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته است که این موضوع به سوژه رسانه‌های معاند تبدیل شد. پس از انتشار این موضوع، سازمان زندان‌ها هرگونه ادعایی از سوی نرگس محمدی مبنی بر ایراد ضرب و شتم در مورد این فرد را تکذیب و اعلام کرد این ادعا‌ها به هیچ وجه صحت ندارد.

حاشیه سازی‌ها به این موارد ختم نمی‌شود و او بار‌ها دست به برخی تحرکات عجیب زده که این مسئله را در ذهن متبادر می‌سازد که او با این رفتار‌ها به دنبال اهداف خاص است.

در رفتار‌های عجیب نرگس محمدی می‌توان به موارد قابل‌تاملی اشاره کرد؛ نظیر اینکه وی طی ۷ ماه گذشته از حق مرخصی خود از زندان استفاده نکرده و از خانواده و وکلای خود خواسته برای خروج از زندان تلاش نکنند و دائما در حال طراحی و اجرای اقداماتی خلاف نظم زندان و برهم زننده فضای آرامش سایر زندانیان بوده است و اقدامات دامنه‌دار تبلیغی را آغاز کرده که شامل دروغ‌هایی همچون تهدید جانی وی در زندان و مواردی از این دست می‌شود.

بررسی چرایی رفتار‌های افراطی وی در زندانی نشان می‌دهد این اقدامات غیرمعمول ریشه در وعده‌هایی است که به وی داده شده بود.

روز گذشته کمیته نوبل نروژ اعلام کرد جایزه سال ۲۰۲۳ خود را به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر ایرانی اهدا می‌کند. دبیر این کمیته که سخنان خود را به زبان فارسی و با عبارت "زن، زندگی، آزادی"، شعار نمادین اغتشاشات ۱۴۰۱ ایران، شروع کرده بود، گفت این جایزه به پاس مبارزه نرگس محمدی علیه سرکوب زنان در ایران! و تلاش او در راستای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همگان داده می‌شود.

جایزه صلح نوبل برای دومین بار است که به یک ایرانی می‌رسد و پیش‌تر شیرین عبادی که به اقدامات ضدایرانی و تجزیه‌طلبانه مشهور است و بار‌ها خواستار افزایش تحریم‌ها علیه کشورمان و حذف تیم‌های ورزشی ایران از رقابت‌های بین‌المللی شده، در سال ۲۰۰۳ این جایزه را به خود اختصاص داده بود.

در زمانی که کمیته نوبل در حال بررسی گزینه‌های خود برای اعطای جایزه بود، پیام‌هایی از سمت شیرین عبادی به نرگس محمدی ارسال شده بود که چنانچه وی رفتار‌های تند و افراطی خود را تشدید کند آن‌ها می‌توانند نظر اعضای کمیته نوبل برای اعطای این جایزه سیاسی به وی را جلب نمایند.

بر این اساس برای نرگس محمدی دستور العمل‌هایی تهیه شده که وی طی چند ماه گذشته در حال اجرای آن‌ها بوده تا بتواند نظر اعضای کمیته نوبل برای جذب این جایزه را نصیب خود کند و البته بازی طراحی شده تبلیغاتی علیه وضعیت حقوق بشر در ایران را نیز پیش ببرد که او در این مسیر نیز موفق عمل کرد و بالاخره جایزه نوبل را از آن خود کرد.

بر اساس وصیت نامه نوبل، جایزه صلح به شخصی اعطا می‌شود که در سال گذشته بیشترین یا بهترین کار را برای برقراری صلح و برادری بین ملت‌ها، لغو یا کاهش ارتش‌های ثابت و حفظ و ارتقا صلح انجام داده باشد و قرار بر این بود که این جایزه توسط کمیته‌ای متشکل از پنج نفر به انتخاب پارلمان نروژ بدون جهت‌گیری‌های سیاسی و تنها در راستای ارتقای صلح جهانی اعطا شود.

اما با گذشت زمان جایزه صلح، از مسیر خود منحرف و وسیله‌ای شد در جهت تامین امیال سیاسی کشور‌های غربی و فشار بر کشور‌هایی که غربی‌ها با آن‌ها دشمنی دیرینه دارند به طوری که دیگر این جایزه را نمی‌توان معتبر دانست، زیرا جایزه‌ای است که غالبا به جنایتکاران سرشناس غربی دادند یا به خیانتکارانی در شرق که قبول کردند پیاده نظام غرب در معارضه با حریفان شرقی باشند. دلیل آن هم از تاریخچه زندگی افرادی که این جایزه به آن‌ها اعطا شده، نمایان است.

در این میان می‌توان از افرادی مانند هنری کیسینجر (بانی جنایات گسترده در شرق آسیا و شیلی)، آنگ سان سو چی (حامی جنایت علیه مسلمانان در میانمار)، انور سادات و مناخیم بگین (زمامداران مصر و رژیم صهیونیستی) به خاطر رسمیت بخشیدن به اشغال فلسطین یا شیرین عبادی ناحقوقدان ضدحقوق‌بشر و حالا نرگس محمدی نام برد.

کمیته نوبل مدعی شده است این جایزه را به خاطر مبارزات محمدی علیه سرکوب زنان و در راستای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه به وی داده است، اما به راستی اقدامات او در راستای ارتقای حقوق بشر و جایگاه زن بوده است؟ چه بسیار زنان ایرانی که حتی نام او به گوششان نرسیده است.

محمدی آنقدر ناشناخته است که حتی رسانه‌های اروپایی، به جای عکس او تصویر یک بازیگر ایرانی هم‌نام او را به عنوان برنده جایزه صلح نوبل منتشر کردند!

اهدای جایزه صلح نوبل به فردی که طبق قوانین یک کشور مجرم و محکوم شناخته شده است و اکنون در زندان دوران محکومیت خود را می‌گذراند، جز سیاسی کردن مفهوم حقوق بشر و انجام اقدامی مداخله‌جویانه نام دیگری نمی‌توان بر آن گذاشت.

کمیته نوبل با چنین تصمیمات ضدحقوق بشری که در مورد این جایزه می‌گیرد، نه تنها گامی برای ایجاد صلح در جهان برنداشته بلکه مفاهیم آرمانی و مقدس صلح، آزادی و انسان‌دوستی را نیز زیرسوال برده و خدشه‌دار کرده است.

منبع: ایرنا/ تسنیم/ فارس