دانشمندان MIT یک سیستم مصنوعی ابداع کرده‌اند که می‌تواند خونریزی داخلی را متوقف کند تا به افراد بیشتری کمک کند که پس از یک آسیب ترومایی در حالت بهتری به بیمارستان برسند. 

دو جزء در محل زخم با هم می‌آیند تا لخته ایجاد کنند، این لخته سازی در محل ضروری انجام می‌شود، بدون اینکه این کار را در جای دیگری از بدن که خطرناک باشد انجام دهند. 

حوادث آسیب زا مانند تصادفات اتومبیل می‌تواند باعث خونریزی داخلی شود و اگر بیماران به موقع به بیمارستان نرسند می‌تواند کشنده باشند. 

یافتن راه‌هایی برای توقف خونریزی می‌تواند به طور بالقوه جان انسان‌ها را نجات دهد. 

تیم MIT اکنون یک سیستم مصنوعی ایجاد کرده است که می‌تواند توسط اولین پاسخ‌دهندگان برای جلوگیری از خونریزی داخلی تزریق شود.

این کار با استفاده از نانوذرات و پلیمر‌ها با تشکیل لخته‌های خون طبیعی انجام می‌شود. 

به طور معمول سلول‌هایی به نام پلاکت‌ها به محل زخم جذب می‌شوند، جایی که آبشاری از فرآیند‌ها را آغاز می‌کنند که یک لخته چسبنده را تشکیل می‌دهند. 

پروتئینی به نام فیبرینوژن برای حفظ ساختار این لخته‌ها مهم است. سیستم جدید از دو جزء اصلی تشکیل شده است: نانوذراتی که پلاکت‌ها را جذب می‌کنند و پلیمری که از عملکرد فیبرینوژن تقلید می‌کند. 

این نانوذرات از یک ماده زیست سازگار به نام PEG-PLGA ساخته شده‌اند و دارای پپتید هستند که به آن‌ها کمک می‌کند به پلاکت‌های فعال شده متصل شوند. 

آن‌ها در جایی که غلظت پلاکت‌های بیشتری وجود دارد مانند زخم‌ها، تجمع می‌یابند.

اندازه این نانوذرات بین ۱۴۰ تا ۲۲۰ نانومتر است که از تجمع آن‌ها در اندام‌هایی مانند ریه‌ها که لخته شدن در آن‌ها می‌تواند خطرناک باشد، جلوگیری می‌کند. 

نکته مهم این است که این تیم همچنین یک سیستم اتصال دهنده با یک گروه شیمیایی روی نانوذرات ایجاد کردند که به برچسب روی پروتئین تقلید کننده فیبرینوژن متصل می‌شود. این اتفاق به دو جزء موجود در سیستم انعقاد مصنوعی کمک می‌کند تا یکدیگر را در محل زخم پیدا کرده و به طور مؤثرتر اتصال و ترمیم انجام شود.

تیم تحقیقاتی سیستم مصنوعی انعقاد خون را در مدل موش‌هایی با خونریزی داخلی آزمایش کردند و دریافتند که سیستم دارای دو جزء در این روش تقریباً دو برابر بهتر از نسخه‌ای که فقط حاوی نانوذرات جذب کننده پلاکت استفاده می‌شود، کار می‌کند. 

لازم به ذکر است در این روش درمانی کمک کننده به انعقاد خون هیچ واکنش ایمنی قابل توجهی مشاهده نشده است.

البته مطالعات حیوانی همیشه بر روی انسان‌ها بدون مشکل پاسخ نمی‌دهند، بنابراین هنوز بررسی‌های بیشتری باقی مانده است تا بتوان از آن در کلینیک برای انعقاد زخم‌های انسان استفاده کرد. 

به هر حال این تکنیک می‌تواند روزانه نجات بخش جان افراد بسیاری باشد که شرایط اورژانسی دارند.

این تحقیق در مجله Advanced Healthcare Materials منتشر شده است.


منبع: سایت نیواطلس