اسدالله سلیمانی، رئیس هیئت‌مدیره انجمن ملی تولیدکنندگان محصولات حجاب کشور، در رابطه با هزینه‌های گزاف محصولات عفیفانه و نبود تنوع در طراحی‌های آن‌ها گفت: مسئله چادر و لباس‌های دارای پوشش با هزینه‌های گزاف و نبود تنوع در طراحی‌ها و اجرای آن‌ها به زیرساخت تولید و عرضه محصولات حجاب برمی گردد. زیرا اگرچه عفاف و حجاب مکمل یکدیگر هستند و سال هاست که نهاد‌های متولی درمورد آن کار کرده اند و قرار شده است که این نهاد‌ها در این زمینه نیز کار فرهنگی انجام دهند. اما باید توجه کرد که حیای بدون حجاب، حیا نیست و حجاب بدون عفاف هم حجاب نیست. زیرا همه این‌ها مکمل یکدیگر هستند.

به گفته رئیس هیئت‌مدیره انجمن ملی تولیدکنندگان محصولات حجاب کشور، وقتی موضوع حجاب و تولید حجاب مطرح می‌شود برخی فکر می‌کنند تولیدکنندگان آن فعالیت تجاری انجام می‌دهند و به اصطلاح، پول پارو می‌کنند در حالی که چنین نیست. زیرا ما با وجود دشمنان بسیار، در زمینه عفاف و حجاب، هزینه و تبلیغات کرده و به تولید و ذائقه سازی و طراحی حجاب می‌رسیم در حالی که در مقابل، برخی از افراد از آن به عنوان تجاری سازی یاد می‌کنند. اما نکته شایان ذکر این است که موضوع عفاف و حجاب باید به کالای فرهنگی تبدیل شود. از اینرو، طرحی به مجلس دادیم و با بسیاری از نمایندگان صحبت کرده ایم تا محصولات عفاف و حجاب فرهنگی شوند. زیرا در این صورت، ذیل کالا‌هایی مثل کتاب، کاغذ، صنایع دستی و... قرار می‌گیرد و دست ما در مقابل تهاجم فرهنگی حوزه پوشاک، خالی نیست و بدنبال آن، بسیاری از مشکلات تولیدکنندگان محصولات حجاب مثل مالیات، بیمه، نقدینگی و... برطرف شده و باعث مزیت‌های زیادی می‌شود و تولیدکنندگان رغبت می‌کنند که در این حوزه، سرمایه گذاری کنند و تولید محصولات عفاف و حجاب با قیمت مناسب افزایش پیدا می‌کنند.

سلیمانی با ذکر مثالی می‌گوید: وقتی تولیدکننده، چادر به عنوان حجاب برتر را با دلار گران قیمت وارد کند طبیعی است که هزینه چادر برای مشتری، یک میلیون در می‌آید و گزاف شده و این موضوع، شامل تمامی پوشش‌های عفاف و حجاب می‌شود. بنابراین، به خاطر هجمه و شرایط موجود، ما باید این موضوع را به صورت صحیح، مدیریت کنیم و کمیسیون فرهنگی مجلس باید به این مسئله توجه ویژه‌ای کند تا کمر هزینه‌های گزاف محصولات عفیفانه شکسته شود و سود اصلی به جیب مردم برود. این در حالی است که برخی فکر می‌کنند اگر این محصولات به کالای فرهنگی تبدیل شوند به نفع تولیدکننده است که در این صورت باید بگوییم چنین نیست. مگر سود کاغذ به عنوان کالای فرهنگی فقط به جیب ناشر می‌رود؟! واقعیت این است که همه این‌ها به نفع مردم است.