تنوع مذاهب و دین در لبنان باعث شده است سه پست اصلی سیاسی رئیس‌جمهور، نخست وزیر و رئیس پارلمان میان مسیحیان، اهل سنت و تشیع تقسیم شود.

جریان‌های اصلی شیعی شامل دو جنبش بزرگ امل و حزب الله می‌شود و اصلی‌ترین جریان اهل سنت جنبش المستقبل به ریاست «سعد الحریری» است. مسیحیان نیز جنبش‌ها و جریان‌های سیاسی-نظامی دارند که در ادامه به بررسی آنان خواهیم پرداخت.

حزب «القوات اللبنانیه» از شبه نظامیان مسلح تا رسیدن به داشتن وزیر در دولت

حزب قوات اللبنانیه (نیرو‌های لبنانی) در سال ۱۹۸۴ بدست بشیر جمیل در سال‌های نخستین جنگ داخلی لبنان، تاسیس شد. این حزب ابتدای امر یک گروه شبه نظامی جداشده از حزب کتائب بود، اما بعد از گذشت زمان کمی توانست جایگاه خود را در میان مسیحیان مارونی لبنان پیدا کند نظامی‌گری این گروه به حدی بود که پیش از آن لبنان چنین حزبی به خود ندیده بود.. این حزب در جریان جنگ‌های داخلی لبنان درگیری‌های زیادی با ائتلاف گرو‌های مسلمان (حرکت ملی لبنان) و گروه‌های فلسطینی داشت. حتی در برخی موارد نیز با گروه‌های هم پیمان خود به نزاع و در گیری پرداخت. در سال ۱۹۸۲ بعد از ترور جمیل این جریان استقلال خود را از دیگر جریانات مسیحی اعلام کرد و در یک نزاع خونین با ارتش تحت رهبری میشل عون در سال ۱۹۸۹ و ۹۰ سرانجام اسلحه خود را تسلیم نمود.

بعد از پیمان طائف (پیمان پایان دادن به جنگ داخلی لبنان) فعالیت خود را در قالب حزب سیاسی ادامه داد. در سال ۱۹۹۴ رهبر آن سمیر جعجع به جرائمی همچون انفجار کلیسای سیده النجاه و ترور طونی فرنجیه پسر سلیمان فرنجیه رییس جمهور لبنان و قتل رشید کرامی نخست وزیر و جرائم دیگر به حبس محکوم شد. این حکم او در سال ۲۰۰۵ با خروج ارتش سوریه از لبنان ملغی شد و او از زندان آزاد شد و بار دیگر رهبری جریان را بر عهده گرفت. هم اکنون جریان قوات پنج کرسی در پارلمان لبنان در اختیار دارد که شاخص‌ترین آن‌ها ستریدا جعجع همسر سمیر جعجع میباشد.

سمیر جعجع از منفی‌ترین شخصیت‌های لبنانی است. سمیر جعجع و حزب فالانژ‌ها عموما یادآور کشتار و جنایت‌های متعدد در جنگ داخلی لبنان و همچنین همکاری گسترده با رژیم صهیونیستی در دوره اشغال این کشور هستند. کشتار «عین الرمانه» (شلیک به سوی اتوبوس حامل اعضای جبهه آزادیبخش فلسطین در ۱۳ آوریل ۱۹۷۵ با ۲۷ کشته)، یورش به شهرک «اهدن» در ۱۳ جولای ۱۹۷۸ با ۳۳ کشته، یورش به اردوگاه صبرا و شتیلا و کشتار آوارگان فلسطینی به دستور رژیم صهیونیستی که از ۱۶ الی ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ طول کشید و بین ۷۰۰ الی ۳۵۰۰ مرد و زن و پیر و کودک در این جنایت قتل عام شدند و جنایت روستای الصفره، در ۷ جولای ۱۹۸۰ با ۸۳ کشته از جنایاتی است که در کارنامه جعجع ثبت شده است.

حزب کتائب، قدیمی‌ترین حزب مسیحیان لبنان

حزب کتائب لبنان از بارزترین و قدیمی‌ترین احزاب لبنانی است. این حزب توسط پیر جمیل در سال ۱۹۳۶ تحت تاثیر حرکت نازیسم و حضور اعضای حرکت جوانان وطن در جریان المپیک ۱۹۳۶ برلین بوجود آمد. این حرکت تا ۱۹۵۲ به فعالیت خود ادامه داد و پس از یک وقفه حرکت خود را در سال ۱۹۵۸ دوباره و توسط کمیل شمعون از سر گرفت.

درسال ۱۹۶۸ یک اتحاد سه گانه بین حزب آزادسازان وطن و اتحاد ملی امضا شد که نتیجه آن بدست آوردن ۹ کرسی در پارلمان لبنان در دوره‌های مختلف مجلس لبنان بود. این حزب از مهمترین جریانات راست در ابتدای جنگ‌های داخلی لبنان بود و بیشترین سهم را در ایجاد نیرو‌های موسوم به قوات لبنان داشت.

در سال ۱۹۸۴ و با فوت موسس حزب و همچنین عملیات‌های تروریستی جریان انشعابی القوات اللبنانیه انشعابات فراوانی در کتائب صورت گرفت. در اوریل ۱۹۷۵ حزب کتائب دست به یک عملیات گسترده زد که از آن بعنوان مهمترین دلیل بر شروع جنگ‌های داخلی لبنان نام می‌برند. در آن سال‌ها حزب در خیابان‌های بیروت به ترور نیرو‌های فلسطینی و نیرو‌های حرکت ملی لبنانی پرداخت.

در سپتامبر ۱۹۸۲ ایلی حقبیه از رهبران کتائب همراه با دیگر نیرو‌های مسیحی مانند سمیر جعجع حدود ۲۰۰۰ آواره فلسطینی را در اردوگاه صبرا و شتیلا و با اجازه نیرو‌های اشغالگر صهیونیستی قتل عام کردند.

در سال ۲۰۰۱ کریم بقرادونی به ریاست حزب انتخاب شد، ولی بعد از مدتی بین او و امین جمیل بر سر رهبری حزب نزاع صورت گرفت و در نهایت دو طرف بر سر باقی ماندند.

حزب جریان میهنی آزاد

جنبش میهنی آزاد یک حزب سیاسی لبنانی به ریاست جبران باسیل، سیاستمداری لبنانی است. این یک جریان سیاسی لبنانی با محبوبیت گسترده است که در همه روستا‌های لبنان گسترش یافته و خواستار ایجاد یک دولت مدنی مبتنی بر احترام به افراد مختلف در آن است. البته برخی جوانان این گروه را عونیست نیز می‌نامدند، زیرا آن‌ها گروهی از جوانان هستند که به دلیل وفاداری به ژنرال میشل عون (رئیس جمهور فعلی لبنان) و تعهدشان به رویکرد او، عونیست این نام را بر روی خود گذاشته اند.

هدف این جریان از ابتدا توقف درگیری بین جریان‌های لبنانی بود. کار آن‌ها محدود به تظاهرات مردمی و داوطلب شدن در ارتش آغاز شد و به اصطلاح حامیان ارتش را تشکیل دادند. در پی درگیری میان نیرو‌های لبنانی و ارتش سوریه که بر اساس پیمان طائف به لبنان آمده بود عون به فرانسه تبعید شد. پس از خروج ارتش سوریه از لبنان در ۲۶ آوریل ۲۰۰۵ و بازگشت ژنرال عون در ۷ می ۲۰۰۵، جنبش میهنی آزاد تاسیس و از آن زمان به قوی‌ترین جریان با اکثریت مسیحی در لبنان تبدیل شد.

سایر گروه‌های مسیحی

جریان المردة. اتحاد ملی لبنان. حزب دموکرات مسیحی. حزب همکاری. حزب الوعد، جنبش التغییر. جبهة آزادی از جمله گروه‌های سیاسی مسیحی لبنان هستند.

تهیه و تنظیم: مینا عظیمی