به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، برغم تهدیدات توخالی آمریکا، ناوگان نفتکش‌های ایرانی طی یک هفته اخیر و در میان سکوت مقامات واشنگتن، یکی پس از دیگری در سواحل ونزوئلا پهلو گرفتند.

ایران با اینکار تحریم‌های یکجانبه آمریکا را عملا نادیده گرفت و در مخالفتی بی سابقه با همراهی متحدان خود، در مقابل بزرگترین ابر قدرت خود خوانده دنیا ایستاد. در حالی که نفتکش های ایرانی «فورچون»، «فارست»، «پتونیا» و «فاکسون»  تا روز جمعه در سواحل ونزوئلا پهلو گرفتند و نفتکش«کلاول» نیز به زودی وارد آب‌های این کشور خواهد شد، دولت دونالد ترامپ همچنان سکوت اختیار کرده و هیچ واکنشی به این اقدام جسورانه تهران نشان نمی‌دهد. حقیقت ماجرا از چه قرار است؟

قدرت نمایی دریایی تهران در میانه تهدیدات توخالی واشنگتن

از همان زمانی که ایران برای کمک به ونزوئلا اعلام آمادگی کرد، کاخ سفید با توسل به تهدید مدعی شد مانع رسیدن نفتکش‌های حامل سوخت این کشور به سواحل ونزوئلا خواهد شد. تهدید‌های واشنگتن پوچ از آب درآمد و نفتکش‌های ایرانی بدون هیچ مزاحمتی وارد آب‌های ونزوئلا شدند. تحلیلگران سیاسی دلایل متعددی برای عملی نشدن اقدام نظامی واشنگتن علیه نفتکش‌های ایرانی را متصور هستند.

از دو سال پیش به این سو که واشنگتن در اقدامی مداخله جویانه انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا را غیر قانونی اعلام کرد، رویکرد آمریکا در قبال کاراکاس به دلایل مختلف سیاسی و لجستیک از اشاره تلویحی به جنگ علیه این کشور فراتر نرفته است. از سوی دیگر ترامپ قطعا چند ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری تمایلی به ماجراجویی نظامی ندارد، زیرا شیوع ویروس کرونا، رکود بی سابقه اقتصادی را روی دست او گذاشته و به قدر کافی آینده سیاسی او را به مخاطره انداخته است.

از سوی دیگر، وزارت دفاع آمریکا نیز به دلیل همه گیری ویروس کرونا، تمایلی به ورود به هیچگونه رویارویی نظامی ندارد. همچنین براساس نقشه استقرار نیرو‌های دریایی آمریکا، پنتاگون هیچ ناو هواپیمابر یا ناوشکنی در دریای کارائیب ندارد. نزدیکترین ناو هواپیمابر آمریکا در منطقه «ترومن» است که دست کم دو هزار مایل از دریای کارائیب فاصله دارد.

ناوگان دریایی آمریکا در خلیج فارس در تیررس موشک‌های ایرانی

بدون شک عامل اصلی خودداری آمریکا از ایجاد مزاحمت برای نفتکش‌های ایرانی و مداخله در روند تجارت آزاد بین المللی، هراس از واکنش متقابل تهران است. نگرانی آمریکا از بابت ناو‌های جنگی خود در خلیج فارس، جایی که ناوگان پنجم نیروی دریای این کشور در بحرین و نیز ناو هواپیمابر «آیزنهاور» در ورودی خلیج فارس به راحتی در تیررس موشک‌های ایران هستند، واشنگتن را به اتخاذ موضع سکوت در برابر قدرت نمایی دریایی ایران واداشت.

ناظران سیاسی نیز بر این باورند که آنچه آمریکا را از ایجاد مزاحمت برای نفتکش‌های ایرانی بازداشت، ارعاب از واکنش تهران و هدف قرار گرفتن ناو‌های خود در خلیج فارس و خاورمیانه بود.

بنا به تحلیل پایگاه خبری میدیل ایست آی، ایران اعزام نفتکش‌های خود به سوی ونزوئلا را با هدف شکستن تحریم‌های آمریکا و غلبه بر آن‌ها به هر بهایی اجرایی کرد و از سوی دیگر تهران تلاش می‌کند تا راهبرد ظالمانه «فشار حداکثری» واشنگتن را ناکارآمد کند. علاوه بر این تهران کاملا آگاه است که شیوع ویروس کووید-۱۹، رئیس جمهور آمریکا را در منجلاب رکود اقتصادی و بیکاری بی سابقه‌ای انداخته  و به نظر می‌رسد وضع مخاطره انگیزی را برای او در چند ماه باقی مانده به انتخابات نوامبر رقم زده است.

بیشتر بخوانید:

سومین نفتکش ایرانی هم وارد آب های ونزوئلا شد+ فیلم

آماده باش ارتش ونزوئلا برای پاسخ به اقدامات احمقانه آمریکا علیه نفتکش های ایرانی

آنچه عیان به نظر می‌رسد اینکه رئیس جمهور آمریکا در مخمصه‌ای قرار دارد که از انجام هر گونه اقدام جدی ناتوان است. راهبرد منفعل فعلی دولت آمریکا در قبال اعزام نفتکش‌های ایرانی به ونزوئلا را باید به خطر محاسباتی برای نیرو‌های این کشور در خلیج فارس و دریای عمان نسبت داد. بمباران تاسیسات نفتی آرامکو عربستان در سال گذشته میلادی از سوی نیرو‌های انصارالله را می‌توان به عنوان نمونه‌ای از این دست یادآور شد، که هیچ واکنش متقابلی از سوی واشنگتن و متحدان منطقه‌ای آن به دنبال نداشت.

روزنامه القدس العربی با تشبیه ریسک مزاحمت آمریکا برای نفتکش‌های ایرانی به «خودکشی» می‌نویسد واشنگتن ترجیح می‌دهد با امتناع از تهدید نفتکش‌های ایرانی از اقدامی که می‌تواند تبعات غیر قابل جبرانی برای این کشور داشته باشد، اجتناب کند.

دولت آمریکا به شدت نگران عواقب هدف قرار دادن یا مانع تراشی برای نفتکش‌های ایرانی در آستانه ورود به آب‌های ونزوئلا است، زیرا تهران صراحتا در روز‌های اخیر سیگنال‌های را ارسال کرد که در صورت هدف قرارگرفتن نفتکش‌های آن، اقدام متقابل قطعی خواهد بود. گواه عملی شدن تهدیدات تهران، توقیف غیر قانونی نفتکش ایرانی «گریس» در چهارم جولای سال ۲۰۱۹ در تنگه جبل الطارق از سوی دولت انگلیس بود، که با توقیف نفتکش انگلیسی «استنا ایمپرو» به دلیل نقض قوانین و مقررات بین‌المللی دریایی در تاریخ ۲۸ تیرماه از سوی سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران، پاسخ داده شد.

سرانجام انگلیس مجبور شد از ماجراجویی دریایی غیر حقوقی خود عقب نشینی کند و نفتکش ایرانی پس از آزادی با نام «آدریان دریا» مسیر خود را به سوی بنادر مدیترانه ادامه داد.

اقدام جسورانه تهران و خدشه دار شدن وجهه آمریکا در عرصه بین الملل

تحلیلگران سیاسی با تاکید بر جسارات غیر قابل انکار تهران می‌گویند ایران نفتکش‌های خود را از دریای کارائیب راهی ونزوئلا کرد، مسیری که از تنگه هرمز گرفته تا دریای عمان، دریای عرب، باب المندب، دریای سرخ، کانال سوئز و اقیانوس اطلس سراسر محل حضور متحدان، ناوگان و پایگاه‌های دوستان آمریکا است.

نفتکش‌های ایرانی در مقابل چشم واشنگتن و متحدانش مسیری هزاران مایلی را پیمودند و در میانه سکوت داخلی در آمریکا، یکی پس از دیگری وارد آب‌های ونزوئلا شدند. این سکوت بدون شک باید پیروزی ایران در مقابل واشنگتن در این بده بستان دریایی با دولت کاراکاس قلمداد شود. از سوی دیگری برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند که عقب نشینی آمریکا از واکنش نسبت به این اقدام جسورانه، می‌تواند راه را برای بهبود شرایط برای آغاز دور تازه‌ای از مذاکرات با ایران با هدف کاهش تحریم‌ها میسر کند.

بسیاری از ناظران سیاسی بر این باورند که توپ در حال حاضر در زمین واشنگتن است. هر چند برخی معتقدند که آمریکا همچنان می‌تواند با توسل به رویکرد تحریمی دیرینه خود به این اقدام تهران واکنش نشان دهد، پیش بینی‌ها حاکی از آن است که واشنگتن تمایلی به ورود به تنش‌های تازه ندارد، زیرا رئیس جمهور این کشور علاوه بر بحران بی سابقه کرونا، جدال با چین و ونزوئلا، رسانه‌ها و دموکرات‌ها را در برنامه روزانه خود دارد. موضوعاتی که بخش عمده پیام‌های توئیتری هر روزه او را تشکیل می‌دهند.

به باور تحلیلگران مسائل استراتژیک، سکوت آمریکا در مقابل اعزام نفتکش‌های ایرانی به ونزوئلا، جسارت تهران را برای تداوم چنین اقداماتی بیشتر خواهد کرد. از سوی دیگر این اقدام ایران، با بی اعتبار کردن واشنگتن در منظر دیگر کشور‌های تحت تحریم آن، آن‌ها را برای در پیش گرفتن اقدامات مشابه تشویق خواهد کرد. حقیقت قابل ذکر اینکه به طرز شگفت آوری نیمی از کشورهای دنیا به اشکال مختلف هدف تحریم‌های آمریکا هستند.

این نه تنها به معنای به مخاطره افتادن آبرو و اعتبار دیرینه واشنگتن در عرصه بین الملل است، بلکه توان این کشور برای توسل به راهبرد تحریمی برای تحت فشار قرار دادن دیگر کشور‌ها را شدیدا تحت تاثیر قرار خواهد داد.

انتهای پیام/