به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اکنون، ماموریت تشکیل دولت به "بنی گانتس" محول شده است که برای تشکیل دولت با میرتس و حزب کار با حمایت فهرست عربی مشترک تلاش خواهد کرد. از آنجایی که لیبرمن، هرگز از مخالفت خود با مشارکت با دولت تحت حمایت عرب‌ها عقب نشینی نخواهد کرد، این فرد، از حضور در جلسه رای گیری برای دولت به ریاست گانتس حضور نخواهد داشت و درآن صورت، گانتس، دولتی را تشکیل خواهد داد که کلیدش به دست لیبرمن خواهد بود.

مهم‌ترین دستاورد برای لیبرمن، دور کردن نتانیاهو از نخست وزیری آینده اسرائیل است و درصورت سقوط دولت و برگزاری انتخابات جدید، نتانیاهو به عنوان رئیس مخالفان، بسیار ضعیف‌تر از زمانی است که نخست وزیر باشد. این سناریو در این مرحله وارد است و احتمال اجرایی شدن آن زیاد است.

مساله‌ای که خیلی‌ها متوجه آن نیستند، این است که بحران در داخل رژیم اسرائیل، بیشتر از آن که سیاسی باشد، بحرانی اجتماعی است که علت آن، تناقض میان اقشار مختلف جامعه اسرائیل است، لیبرمن قبل از اینکه نتنیاهو مامور تشکیل دولت شود، وی را به باد انتقاد گرفت و گفت که وی برای تشکیل دولتی دینی تلاش می‌کند. دراین جا، این مساله قابل توجه و ملاحظه است که چرا نتانیاهو نتوانست طبق معمول، دولتی راست گرا تشکیل دهد؟

پاسخ این است که راستگرایان لائیک، راست گرایی مذهبی را بیشتر از چپ‌ها دشمن خود می‌دانند، بنابراین، دیدار بین راست گرایان لائیک و راست گرایان مذهبی، تقریباً غیرممکن شده است، چرا که راستگرایان لائیک، راستگرایان مذهبی را باری بر دوش جامعه اسرائیل می‌دانند و می‌گویند که آن‌ها مبالغ سنگینی را برای مدارس دینی دریافت می‌کنند، این درحالیست که اعضای آن در ارتش اسرائیل خدمت نمی‌کنند.

اما تناقض دیگری که وجود دارد، میان لائیک‌های میانه رو و متدینین یهودی است، لائیک‌ها که خود را اساس و پایه دولت اسرائیل به شمار می‌آورند، معتقدند که متدینین تلاش می‌کنند با تحمیل تعالیم و ارزش‌های دینی بر مردم و وادار کردن آن‌ها به قبول ارزش‌هایی که مردم آن‌ها را باور ندارند، بر رژیم اسرائیل سلطه پیدا کنند.

افزون بر تناقض‌هایی که این مقاله، جای مطرح کردن آن نیست، مساله دیگری نیز وجود دارد و آن، این است که جامعه اسرائیل دراین بحران، شاهد تناقض بیشتر بود و شاید بنیامین نتانیاهو علت اصلی برای شناسایی عمق تنش‌های بین اسرائیلی هاست و کسی که واقعیت اوضاع اسرائیل را پس از سال ۱۹۹۶ یعنی بعد از کشته شدن اسحاق رابین، ارزیابی می‌کند، درمی یابد که تشکیل دولت با ثبات در اسرائیل، تقریباً غیرممکن شده است و از آنجایی که تناقض‌ها رو به افزایش است، هر گونه انتخاباتی در آینده، بحرانی بزرگ‌تر را به دنبال خواهد داشت.

منبع:العالم

انتهای پیام/