به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، نشریه فارن پالیسی در گزارشی با عنوان «آمریکا گرفتار رئیس‌جمهوری شکست‌خورده است», نوشت: به مدت چند دهه حکم رسمی در ارتباط با رسوایی واترگیت سبب پایان دوران ریاست جمهوری ریچارد نیکسون شد. 

در این مطلب آمده است: ریاست جمهوری دونالد ترامپ یک تهدید ویژه محسوب می‌شود؛ مردی که هدایت آمریکا را بر عهده دارد به صورتی واضح برای این سمت نامناسب است, اما هیچ گونه راه عملی در قانون برای برکناری او وجود ندارد. این شرایط یک تهدید منحصربه فرد و بزرگ برای منافع ملی آمریکا محسوب می‌شود.

تصمیم ناگهانی رئیس جمهور آمریکا بر سر رد رویکرد مشاوران نظامی‌اش در تأیید تهاجم ترکیه به استحکامات کُرد‌ها در شمال سوریه جدیدترین نمونه از مدیریت نامناسب او در ارتباط با سیاست خارجی محسوب می‌شود. شوک‌های ناشی از این اظهارات با نگرانی از یک توئیت رئیس جمهور در روز دوشنبه در این باره همراه شد که توجیه‌کننده تصمیم او بود و او در این توئیت نوشت که «اگر ترکیه کاری انجام دهد, بر اساس خرد من این اقدامی بی‌حساب و کتاب خواهد بود و من اقتصاد ترکیه را به صورت کلی نابود خواهم کرد (قبلا هم چنین کاری انجام دادم.)»

برندن نیهان، فعال سیاسی، در توئیتر خود اعلام کرد: ما در حال حرکت به سوی یک اقدام جنون آمیز هستیم. حقیقت ترسناک این است که ما مدتی است که در چنین شرایطی به سر می‌بریم. موسسات آمریکایی هیچ گونه راه حلی برای این موضوع ندارند زیرا وجود ترکیبی از سیاست‌های حزبی و ناکارآمدی سازمانی بدین معناست که راهی برای اصلاح یک ریاست جمهوری امپریالیست وجود ندارد، اگر که رئیس جمهور نخواهد در این چارچوب گام بردارد.

فارن پالیسی در ادامه با اشاره به پیام‌های توئیتری نابخردانه ترامپ درباره مسائل مختلف نوشت: حساب توئیتری ترامپ مدت زمانی طولانی است که همانند سخنگوی رئیس جمهور عمل می‌کند. فراتر از همه آن که، رویداد روز دوشنبه نخستین بار نیست که شاهد دیپلماسی مبتنی بر توئیتر هستیم. رئیس جمهور آمریکا یا مسئولیت‌های مرتبط با شغلش را درک نمی‌کند یا این که برای انجام این مسئولیت‌ها فرد مناسبی نیست. در هر صورت، نمی‌توان به او برای انجام دادن تعهداتش بر اساس قانون اساسی اعتماد کرد.

در ادامه این مطلب به چندین دهه ناتوانی و انفعال کنگره در قبال رئیس‌جمهور آمریکا اشاره شده و آمده است: در حالی که تاکنون بررسی‌ها و نظارت‌های مرتبط با این موضوع تاکنون تضعیف شده است، اهمیت وجود یک رئیس جمهور باثبات و با کفایت تنها افزایش یافته است. در عوض، آمریکا کسی را دارد که به صورت جدی در تلاش برای خریدن گرینلند است. (بیشتر بخوانید)

فارن پالیسی در ادامه نوشت: از نظر تئوری، قانون اساسی آمریکا در اصلاحیه بیست و پنجم خود راهکاری را برای اصلاح این مشکل ارائه می‌کند. در این اصلاحیه که در بحبوحه حملات قلبی «دوایت دی آیزنهاور» و ترور «جان اف کندی» به تصویب رسید، آمده است معاون رئیس جمهور و اکثر اعضای کابینه (یا دیگر نهاد خاص تعیین شده از سوی کنگره) می‌توانند اعلام کنند رئیس جمهور قادر به انجام دادن وظایف خود نیست و بدین ترتیب، معاون رئیس جمهور اداره امور را در دست خواهد گرفت.

هدف از این اصلاحیه حل و فصل یک مسئله دیرینه در این باره است که چه اتفاقی رخ خواهد داد اگر که رئیس جمهور نمرده یا استیضاح نشده باشد و صرفا ناتوان و از کار افتاده باشد. در متن اصلی این اصلاحیه آمده است اختیارات رئیس جمهور در زمان «ناتوانی و از کار افتادگی» به معاون رئیس جمهور واگذار می‌شود. حتی در خود کنوانسیون فیلادلفیا هیئت جان دیکینسون اعلام کردند این بند بسیار مبهم است و مشخص نیست چه کسی می‌تواند در ارتباط با ناتوانی رئیس جمهور قضاوت کند. اما این کنوانسیون هرگز سبب حل و فصل این گونه سوالات نشده است و سهوا سبب ایجاد یک سنت نگران‌کننده شده است که بر اساس آن، دولت آمریکا نمی‌تواند سبب مدیریت چالش‌های مرتبط با رئیس جمهوری شود که از نظر فیزیکی قابلیت ماندن در این سمت را ندارد.

این دو رویداد نشان‌دهنده مشکل امکان‌پذیر نبودن قضاوت در ارتباط با ناتوانی یک رئیس جمهور است. در روز دوم ژوئیه سال ۱۸۸۱, رئیس جمهور جیمز گارفیلد چهار ماه پس از رسیدن به قدرت، از سوی چارلز گیتو در یک ایستگاه قطار هدف اصابت گلوله قرار گرفت. ۷۹ روز طول کشید تا رئیس جمهور جان خود را از دست بدهد و طی این دوران، آمریکا در واقع فاقد یک رئیس جمهور بود.

چنین شرایطی همچنین در زمانی پیش آمد که وودرو ویلسون در سال ۱۹۱۹ دچار حمله قلبی شد. همسر و کارمندانش از درخواست از معاونش برای بر عهده گرفتن موقت اداره امور خودداری کنند و در چنین شرایطی هم آمریکا در واقع فاقد یک رئیس جمهور بود. ادعا‌هایی در این باره وجود دارد که دیگر روسای‌جمهوری شرایطی مشابه داشته‌اند از قبیل فرانکلین روزولت که دچار فشار خون بود یا رونالد ریگان که دچار افول شناختی شده بود که این مسائل می‌تواند به مثابه ناتوانی رئیس جمهور قلمداد شود.

اصلاحیه بیست و پنجم به معنای ارائه ابزاری محترمانه برای قانونگذاران و دیگران برای بررسی شرایط بیماری یا ناتوانی موقت بدون توسل جستن به استیضاح بود. اما ترامپ همانند ویلسون یا روزولت بیمار نیست و مسائلی که باعث می‌شود این گونه رفتار کند هم موقتی نیست.

در انتهای این مطلب آمده است: در حال حاضر به نظر می‌رسد گزینه استیضاح از دستور کار خارج شده است و جدا از ارائه ادله لازم برای متقاعد کردن سناتور‌های جمهوری‌خواه برای استیضاح ترامپ، ظاهرا رهبران اکثریت در مجلس نمایندگان آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که اقدامات رئیس جمهور آمریکا در حدی نیست که بتوان او را استیضاح کرد. نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، در واکنش به افشای متن گفتگوی ماه ژوئیه رئیس جمهور آمریکا با ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، اعلام کرد مجلس نمایندگان آمریکا در حال بررسی‌های مجدد در ارتباط با تحقیقات مرتبط با استیضاح رئیس جمهور است. اما هیچیک از این اقدامات علنی نیست.

انتهای پیام/