به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان، اختلال کم‌‌توجهی ـ بیش‌ فعالی یا  ADHD، اختلالی است که حتماً در مورد آن شنیده‌اند ولی ممکن است تصور کنید که این اختلال فقط در کودکان دیده می شود و بزرگسالان دچار چنین اختلالی نمی‌شوند.

 بزرگسالان هم مانند کودکان ممکن است از این اختلال در رنج باشند، به طوری که حدود ۴ تا ۵ درصد از بزرگسالان در آمریکا به این اختلال مبتلا هستند، البته تعداد کمی از این افراد،  اختلال ADHD  در آنها تشخیص داده می‌شود و تحت درمان قرار می‌گیرند. 

 اگر تمایل به دانستن علائم بیش فعالی در بزرگسالی دارید و احتمال می دهید در اطراف خود چنین افرادی وجود دارد، با گفتگوی ما با یک روانشناس همراه باشید.

جواد تهامی پور، روانشناس و مشاور خانواده در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان، با اشاره به اینکه شاید گاهی اوقات ما به سطح انرژی، تحرک و فعالیت دیگران غبطه بخوریم، گفت: این در حالی است که این افراد با ویژگی های رفتاری و اخلاقی ناخواسته ای مواجه و از این رفتارها در رنج هستند.

وی افزود: هر فردی که در کودکی با این اختلال مواجه بوده، در بزرگسالی نیز با آن دست‌به‌گریبان است و ممکن است در برخی از آنها این بیماری در کودکی تشخیص‌داده نشده و یا تحت درمان قرار نگرفته باشند و بعدها به مرور زمان این بیماری در بزرگسالی خود را نشان دهد.

تهامی پور تصریح کرد: با وجود اینکه تعداد زیادی از کودکان مبتلا به این اختلال، این مرحله را پشت سر می‌گذارند، ۶۰ درصد از آنها در بزرگسالی هنوز این اختلال را تجربه می‌کنند.

علائم اختلال کم‌‌توجهی ـ بیش‌ فعالی یا  ADHDدر بزرگسالان

وی یادآور شد: اگر مبتلا به بیش ‌فعالی بزرگسالان باشید، احتمالاً انجام‌دادن کارهایی از جمله دنبال‌کردن دستورالعمل‌ها، به‌خاطرسپردن اطلاعات، تمرکزکردن و سازماندهی وظایف برایتان سخت است.

تهامی پور بیان داشت: تعدادی از مردم دوست ندارند بدون فعالیت باشند و آرام گرفتن برایشان مشکل است آنان وقتی احساس راحتی می کنند که برنامه هایشان را طوری تنظیم کنند که دائم فعالیت جسمانی زیادی داشته باشند.

 وی اظهار داشت: این افراد به جای نشستن ترجیح می دهند بایستند، مرتباً در حین انجام یک کار سراغ کار دیگری می‌روند یا حتی می‌دوند.

تهامی پور گفت: آنها نمی‌خواهند در زیر یک درخت بنشینند و گل ها را ببینند، آنها نمی توانند بنشینند و در بحر تفکر غوطه ور شوند.

وی افزود: هر وقت این حرکت بی پایان یا بی قراری دائم وجود داشته باشد، احساس ناراحتی وجود ندارد و اگر این افراد به زور وادار به بی حرکتی و آرام شوند، ممکن است دچار اضطراب شوند.

این روانشناس و مشاور خانواده تصریح کرد: این افراد نمی‌توانند بیکار بنشینند، هنوز غذایشان تمام نشده است از پشت میز بلند می‌شوند و مثل فرفره دور خودشان می چرخند و وول می خورند.

تهامی پور با اشاره به برخی از علائم در این افراد یادآور شد: حرکات پا ( حرکت رفت و برگشت زانو یا حرکت رفت و برگشت کف پا ) علامت های بسیار شایعی در این افراد است.

وی با اعلام اینکه این افراد به طور آنی و فوری کاری را انجام می‌دهند و بعد از انجام دادن به آن فکر می کنند، بیان داشت: آنها مشابه افراد شیدایی خیلی اوقات بدون اینکه خوب فکر کرده باشند و بدون اینکه برای تصمیم گیری اطلاعات کافی در اختیار داشته باشند، تصمیمات مهمی اتخاذ می کنند.

این مشاور خانواده با اشاره به اینکه فقدان خویشتن داری در کار، روابط بین فردی و در توانایی برای حل مشکلات خودنمایی می کند، گفت: این افراد ممکن است، شغلشان را کنار بگذارند بدون اینکه به آثار سوء احتمالی این کار فکر کنند.

تهامی پور، میز های نامنظم محیط کار و گزارش ها و نامه های گیج کننده و نامفهوم با تأخیررا از دیگر ویژگی‌های آنان دانست و افزود: این افراد چون در حین انجام یک تکلیف به فکر انجام کار دیگری می افتند، کار قبل را نیمه کاره رها می کنند، به همین دلیل، همیشه تعداد زیادی کار نیمه رها شده و نیمه کاره در اطراف آنان است.

وی تصریح کرد: در این افراد، تغییرات خلق به صورت بالا و پایین آمدن وجود دارد و ممکن است خود به خود و یا در واکنش به تجارب مشخص در زندگی ایجاد کند.

این روانشناس با بیان اینکه تحمل نکردن فشارهای روانی در این افراد شایع است، یادآور شد: این افراد به فشارهای روانی بیش از حد واکنش نشان می دهند و  بعد از وارد شدن فشار ها نمی توانند آن ها را فراموش کنند و بهبود یابند و قادر به حفظ ثبات خودشان نیستند.

تهامی پور گفت: آنها بیان می‌کنند که به سادگی گیج شده و دچار مشکل، گرفتاری و پریشانی می شوند.

 وی افزود: این افراد در مشاغلی که نیازمند تمرکز طولانی‌مدت باشد، موفق نیستند از آنجایی که خیلی از آنان متوجه شدند، در موقعیت هایی که نیازمند توجه دقیق و دائم به جزئیات باشد، عملکرد ضعیفی دارند،  لذاشغل هایی را انتخاب می کنند که توانایی هایی از این قبیل  نیاز نداشته باشند.

تهامی پور تصریح کرد: اگر این افراد در مدرسه و دانشگاه حضور  یافتند، ممکن است مشکلات توجهشان ادامه پیدا کند و  این امر همچنان در حوزه عملکردی اختلال ایجاد کند.

 وی بیان داشت: این چنین افرادی، معمولاً اظهار می دارند که در حین مطالعه، مطالب برایشان جالب نیستند و یا در حین انجام دادن تکالیف ضروری، این کار برایشان خسته‌کننده و جمع کردن حواس برای آنها مشکل می شود‌.

آیا اختلال کم‌‌توجهی ـ بیش‌ فعالی یا  ADHDدر بزرگسالان درمان می شود؟

 تهامی پور یادآور شد: اشکال در تمرکز و توجه صرف نظر از نیازهای تحصیلی یا شغلی در موقعیت های دیگر زندگی یک فرد خود را نشان می دهد، مثلاً ممکن است به ندرت بتوانند به تماشای یک برنامه تلویزیونی با هم بنشینند یا مشکلات توجه بیشتر وقت‌ها در روابط بین فردی هم اختلال ایجاد می کند.

 وی با بیان مداخلات درمانی برای درمان این دسته از افراد گفت: با روان درمانی های حمایتی یا روان درمانی واقعیت مدار یا از طریق مداخلات اجتماعی ملموس می توان به این افراد کمک کرد تا از چاهی که درون آن افتاده اند بیرون آیند.

انتهای پیام/ب

گفت و گو از میترا میرزادی گوهری