به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ این سال ها آنقدر درباره دستفروشان متروی تهران حرف زده اند و وعده و وعید و داده اند که نمی دانیم باید به کدامشان اشاره کنیم. از وعده ساماندهی گرفته تا در اختیار گذاشتن غرفه ای در همان فضای ایستگاه که این افراد بتوانند در آن اقلام خود را به فروش برسانند. با هر اتفاق هم شهرداری تهران به سرعت در مظان اتهام قرار گرفته و تا توانسته اند به خاطر برخورد بد یا گرفتن وسایل یک دستفروش به آن انتقاد کرده اند.

موضوع یا به قول برخی پدیده " دستفروشی" فقط در تهران مشکل ساز نبوده و در برخی شهرستان ها سبب بروز برخوردها، تنش ها و ... شده اما روی صحبت ما با دستفروشان متروی تهران است. همان ها که صبح زود وارد قطار می شوند و با صدای بلند فروشندگی می کنند. پیر و جوان هم ندارند. از بچه 5 ساله تا پیرزن و پیرمرد 70 ساله هم بینشان هست که همه چیز می فروشند. حتی گفته شده که برخی مخدر را هم در قطارها جا به جا می کنند. هرچند هنوز نه پلیس و نه دیگر دستگاههای متولی به این موضوع ورود پیدا نکرده اند. فقط شهرداری گاهی اقدام به جمع آوری این افراد و بعد هم به دلایلی دوباره آنان را به حال خود رها کرده است.

شهروندان هم نظرهای متفاوتی نسبت به دستفروشان دارند؛ برخی می گویند قیمت خوب و در دسترس بودن وسایلی که دستفروشان مترو می فروشند باعث شده تا از وجود این افراد در مترو خیلی هم ناراضی نباشند اما گزارش میدانی نشان می دهد که اغلب تهرانی ها به خصوص در ساعات پایانی روز اصلا تمایلی به دیدن و حتی شنیدن صدای دستفروش ها ندارند.

مدیرعامل شرکت بهره برداری مترو تهران مشکل را خلاء قانونی می داند و به حبرنگار «شهرفردا» می گوید که شهرداری تهران برای ساماندهی دستفروشان زن و مرد در مترو برنامه های متفاوتی دارد که البته با همکاری تمامی نهادهای مربوطه قابل اجراست.

« محمد احمدی بافنده» پدیده دستفروشی را از معضلات زندگی شهری تهرانی ها می داند که برای مواجهه صحیح و منطقی با آن، خلاء قانونی وجود دارد. به همین جهت است که دولت و مجلس باید برای ساماندهی و جلوگیری از گسترش آن همراهی و چاره اندیشی کنند.

هفت ماهی می شود که احمدی بافنده سکان دار شرکت بهره برداری مترو تهران شده است. او اعتقادی به ورود مستقیم به موضوع مقابله با دستفروشان مترو ندارد. می گوید که شهرداری تهران و شرکت بهره برداری مترو فقط مسئولیت حمل و جابه جایی مسافر را در شهر بر عهده دارد نه برخورد با دستفروشان . در عوض حل این معضل باید به دست نهادها و سازمان های دیگری داده شود. مثل این است که توقع داشته باشیم مدیرعامل فرودگاه بین المللی مهرآباد با دستفروشی در فرودگاه مبارزه کند.

او دستفروشان مترو را به دو دسته نیازمند که برای امرار معاش به این حرفه روی آورده اند و افرادی که دستفروشی را به عنوان شغل و به قول خودش برای "کاسبی" انتخاب کرده اند تقسیم می کند که البته تعدادی از آنها هم شهرستانی هستند. هرچند شهرداری نمی تواند به تنهایی به موضوع دستفروشان ورود پیدا کند اما به گفته بافنده برای ساماندهی زنان دستفروش با ستاد توانمندسازی زنان هماهنگی های انجام داده است. این ستاد اطلاعات کاملی از وضعیت و تعداد زنان بدسرپرست و بی سرپرست تهران دارد و می‌تواند به راحتی دستفروشان نیازمند را از غیرنیازمند که بعضا ساکن تهران هم نیستند و دستفروشی را به عنوان شغل انتخاب کرده اند تشخیص دهد. براساس برنامه ریزی های صورت گرفته هم قرار است ستاد توانمندسازی زنان نسبت به ارائه آموزش های لازم و مرتبط به دستفروشان اقدام کند. برای ساماندهی دستفروشان مرد هم تفاهم نامه ای با شرکت ساماندهی مشاغل امضا شده که بر اساس آن بناست مردان در شب بازارها و روز بازارها ساماندهی شوند.

بافنده با رواج دستفروشی به عنوان شغلی کاذب در تهران کاملا مخالف و معتقد است که ستاد مبارزه با قاچاق کالا باید به این موضوع رسیدگی کند. به همین علت هم مکاتباتی با این سازمان صورت گرفته تا از فروش کالاهای قاچاق جلوگیری شود اما هنوز هیچ قدمی

از سوی ستادی ها برداشته نشده است. هر چند مترو در فکر انعقاد تفاهم نامه با پلیس هم هست و گویا تفاهمات لازم با سایر سازمان ها برای ساماندهی دستفروشان هم انجام شده و دستورالعمل شناسایی دستفروشان نیز آماده ابلاغ است.

به گفته احمدی بافنده این شناسایی بر پایه خود اظهاری است؛ به این صورت که فرم هایی شامل آدرس، مشخصات، حرفه و...، تهیه و میان آنان توزیع خواهد شد؛ اما سوال اینجاست که آیا این طرح برای دستفروشانی که برخی از سایه خودشان هم می ترسند و دچار آسیب های زیادی هستند یا حتی همان هایی که به قول مدیرعامل مترو از طریق دستفروشی کاسبی می کنند می تواند اجرایی باشد. یعنی باید انتظار داشته باشیم که دستفروشان یک به یک بنشینند و فرم های شهرداری را پر کنند و به ماموران زرد جلیقه تحویل دهند یا می شود از تعدادی مددکار اجتماعی هم استفاده کرد؟ آنان را در ایستگاههای مترو مستقر کرد تا بتوانند با دستفروشان ارتباط برقرار کرده و شناسایی شان کنند. تجربه ای که برخی سازمان ها هم دارند و به راحتی می توان از آن بهره مند شد. چراکه به نظر می رسد هر چند مدیرعامل مترو خود را مسئول رسیدگی به موضوع دستفروشان نمی داند اما خواسته و ناخواسته از انجا که سال هاست شهردار تهران شعار " شهرداری را از یک نهاد خدماتی به یک نهاد اجتماعی تبدیل می کنیم" سر داده و از آنجا که دستفروشی مترو هم از معضلات اجتماعی شهر محسوب می شود و مدیرعامل مترو خود این موضوع را مطرح کرده است، بنابراین به نظر می رسد که رسیدگی به این مشکل باید در راس برنامه های شهرداری تهران باشد. همانطور که اطلس آسیب های اجتماعی شهر تهران تهیه شد، مطالعات در خصوص آسیب های موجود در مترو تهران به ویژه از منظر مقابله با مشاغل کاذب و دستفروشی ضروری است.

منبع:شهر فردا

انتهای پیام/