گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان - در مدت رقابت، نامزدهای انتخاباتی چه در سطح انتخابات درون‌حزبی و چه در مرحله نهایی هر آنچه که از فساد اخلاقی و تبهکاری سیاسی از هم می‌دانستند افشا کردند و در این میان با گذر از اصل رازداری در داخل بدنه نظام حکومتی جهت حفظ شان سیستم، آنچه که از آبروی آمریکا مانده بود را هم بر باد دادند. چهره کدخدا، به همت رفتار و گفتار نامزدهای انتخاباتی خود هر چه بیشتر نمایان شد.

 
 
 
از همان روز آغازین که هر دو حزب اصلی آمریکا نامزدهای خود را برای انتخابات درون‌حزبی روانه سالن‌های مناظره کردند، بار دیگر چهره و ماهیت آمریکا که خود را کدخدای سیاست بین‌الملل و مهد دموکراسی می‌داند به انظار عمومی در سرتاسر جهان نمایانده شد. در مرحله مقدماتی، هر آنچه که از توهین و افترا را می‌شد دید، ترامپ و رقبایش نثار یکدیگر کردند. ترامپ هر آنچه که از ادبیات ناپسند کوچه‌بازاری آمریکا در چنته داشت، نسبت به «مارکو روبیو» و «تد کروز» به کار برد. وی، بارها کروز را «تدی چاخان» و روبیو را «مارکو کوچولو» خطاب کرد.
 
اوضاع در جبهه دموکرات‌ها از حال و هوای مساعدتری برخوردار بود؛ هر چند که اگر کلام به بیراهه بی‌ادبی نرفت اما سیل اتهامات که صد البته صورت واقعی داشت رهسپار رقیب می‌گردید. «برنی سندرز» به عنوان کاندیدایی که صدای قشر ضعیف و کارگری و جوانان ناامید از آینده آمریکا را منعکس می‌کرد در مقابل رقیبی قرار گرفت که جرثومه رزدالت و نمود عینی و مصداق بارز فساد سیاسی بود.
 
هیلاری کلینتون با کوله‌باری از فساد و بی‌اخلاقی سیاسی و اقتصادی در مقابل آماج حملات پیرمردی میانه‌رو قرار گرفت که هر آینه با افشاگریهای خود وضعیت وی را در انظار عمومی وخیم‌تر می‌کرد. سندرز، هم برنامه داشت و هم با استناد بر مدارک و سوابق اتهامات را وارد می‌کرد. لذا، روز به روز محبوبتر می‌شد. اما پیروز نهایی حزب دموکرات هیلاری کلینتون بود. این امر به هیچ‌وجه منطقی نمی‌نمود. در سرتاسر جریان رقابت‌ها، حمایت بی‌سابقه وکلای غیرمتعهد از هیلاری کاملا در تناقض با نظرسنجی‌ها که یکسره وضعیت مثبت و عالی سندرز را نشان می‌دادند بود.
 
سرانجام کلینتون به عنوان پیروز رقابت با سندرز و نامزد نهایی حزب دموکرات معرفی شد. اما سوال بزرگ این بود که چگونه با توجه به روند اتفاقات این امر غیرمنطقی ممکن می‌نماید؟! تا اینکه ویکی لیکس با هک ایمیل‌های رهبران حزب دموکرات و افشاگری عظیم خود، مهر رسوائی بر پیشانی بالادستی‌ها زد و بار دیگر ثابت شد که عطف به ماسبق موضوع تقلب از سوی تحلیل‌گران کاملا موضوعیت دارد. سندرز دل‌چرکین شد و اعلام برائت نمود و تاکید کرد که از هیلاری حمایت نمی‌کند. هواداران خشمگین وی حال بدتری داشتند. حزب، که سندرز را به فجیع‌ترین شکل ممکن دور زده بود، دست به دامان اوباما که رییس‌جمهور است و در حزب معمولا کسی به او نه نمی‌گوید شد و طی یک مراسم دعوت در کاخ سفید، سندرز به همت اوباما با چرخشی کامل ساعاتی بعد اعلام کرد که حمایتی تمام‌قد از کلینتون خواهد کرد. هوادارانش که شوکه و گیج شده بودند فقط این سوال را مطرح کردند که چگونه می‌شود در حالی که وی کلینتون را یکی از فاسدترین سیاستمداران تاریخ آمریکا می‌داند، حالا اینچنین سینه برای او چاک می‌دهد؟! ظاهرا هنوز هواداران سندرز پی نبرده‌ بودند که در بین سیاستمدارانشان، سیاست با صداقت سنخیتی ندارد.
 
 
این روند که البته آمریکایی‌ها را چندان ناخوشایند نیست، نهایتا به انتخاب هیلاری کلینتون و دانلد ترامپ به عنوان نماینده حزب متبوعشان ختم شد. در همان ابتدای امر، ترامپ در یکی از سخنرانی‌های خود از توصیف و تعبیری بسیار قبیح بر علیه هیلاری کلینتون استفاده کرد که حتی رسانه‌های بی‌پرده آمریکایی هم از پخش آن ابا داشتند.
 
در ماه ژوئن خبر اتحاد هیلاری کلینتون و «الیزابت وارن» یکی از متحدین و دوستان نزدیک وی به ژوشن رسانه‌ها و مردم رسید و ترامپ از سناتور وارن به نام «پوکوهانتس» نام برد. شخصیت پوکوهانتس قهرمان اصلی یک انیمیشن در جایگاه یک سرخپوست بود. همین امر موجب شد تا رسانه‌ها پیشگام شده و نامزد جمهوریخواهان را یک نژادپرست بنامند.
 
در ماه ژوئن بود که وارن موفق شد که با توهین به ترامپ، وی را تحریک نماید و ستاد نامزد جمهوریخواه در اولین بیانیه‌اش آورد: «وارن دیگر پوکوهانتس نیست بلکه ملیجک هیلاری کلینتون است». ترامپ که سعی می‌کرد از زیر اتهامات مربوط به نژادپرستی بگریزد، این بار با توهین دگیری قضیه را بدتر کرد.
 
اظهارات و توهین‌های رد و بدل شده از سوی این دو و بخصوص وارن، آنقدر مضحک بود که هر جامعه دیگری از بیرون به انتخابات امریکا می‌نگریست، از این همه اضمحلال اخلاقی و بی‌مبالاتی خنده‌اش می‌گرفت. وارن، در سخنرانی بعدی‌اش به دور از شان یک سناتور و یک سیاستمدار اظهار داشت: «می‌خواهید گوفی (اشاره به شخصیت کارتونی یک سگ) را ببینید؟ کافی است ترامپ را کلاه به سر تماشا کنید». سپس کلینتون در یک اظهارنظر مضحک‌تر به طرفدارانش گفت که از تماشای اینگونه سخن گفتن وارن لذت می‌برد. کلینتون البته سابقه اینگونه نمایش‌های مسخره و مضحک را دارد که از آن دست می‌توان به نمایش تئاتری مضحک‌اش قبل از انتخابات درون‌حزبی نیویورک اشاره کرد.
 
 
اما پس از گردهمایی ملی دو حزب که در آن رسما دو نامزد انتخاباتی مورد تایید وکلای انتخاباتی و رهبران حزب خودشان قرار می‌گیرند، جنگ و جنجالی که در اثر تصادم این دو نفر پیش‌بینی می‌شد آغاز گردید و تا به امروز ادامه داشته است.
 
دانلد ترامپ در سخنرانی گردهمایی ملی جمهوریخواهان، هیلاری را یک زن «منحرف و دغل‌باز» خواند که باید بازداشت و محاکمه شود. او رقیب خود را «یکی از فاسدترین سیاستمداران تاریخ آمریکا» خطاب کرد که بانی اصلی خیانت به مردم است.
 
هیلاری کلینتون نیز در پاسخ در سخنرانی گردهمایی ملی دموکرات‌ها شروع به تمسخر و تخریب دانلد ترامپ کرد: «من او را کوچک می‌بینم. خودش برای خودش حرف می‌زند و در یک گفتگوی 70 دقیقه‌ای (اشاره به سخنرانی پذیرش کاندیداتوری ترامپ) چیزی به جز مزخرفات نمی‌گوید. تصور کنید که او در یک اتاق کارش در کاخ سفید بنشیند و با یک بحران بین‌المللی و یا داخلی به عنوان رییس جمهور روبرو شده باشد. تصور کنید. چهره‌اش دیدنی است. مردی که با یک توئیت عصبانی می‌شود، آیا می‌توان به او اعتماد کرد و زرادخانه‌های سلاح هسته‌ای را به دست او سپرد؟ او چگونه می‌تواند آمریکا را هدایت کند؟ دانلد ترامپ خود یک فرد مضحک است اما دیدگاه او نه تنها مضحک نیست که بسیار خطرناک است. سال گذشته همه به گفتار و رفتار و دیدگاه او می‌خندیدیم اما بدانید و آگاه باشید که اتفاقا ترامپ بسیار جدی شده و خطر زیادی دارد. ترامپ معتقد است که باید دوباره به امریکا عزت ببخشد. من به او می‌گویم که ابتدا باید به خودش عزت ببخشد؛ چیزی که ندارد».
 
جدال و حملات لفظی این دو در ادامه به سخنرانی‌هایشان در ایالت‌های مختلف سرایت کرد. از ماه آگوست تا هم‌اکنون که در پایان ماه اکتبر قرار داریم، بیشترین موارد مورد منازعه مربوط به فسادهای سیاسی کلینتون و فسادهای گفتاری و رفتاری ترامپ بوده است. از آگوست تا سپتامبر، ترامپ هر آنچه که در توانش بود برای تخریب کلینتون در مورد موضوع ایمیل‌ها، بنیاد کلینتون، سخنرانی‌های پولی‌اش، سخنرانی‌هایش در جمع سرمایه‌داران وال‌استریت بر علیه مردم آمریکا، و فسادهای جنسی بیل کلینتون در طبق اخلاص گذاشت.
 
نقش ویکی لیکس در افشاگری خرابکاری‌ها و کارشکنی‌های هیلاری را هم اصلا نمی‌توان دست کم گرفت. ویکی لیکس طی این ماه‌ها در چند وهله 12 هزار عدد، 1600 عدد، 20 هزار عدد و ... اقدام به افشای ایمیل‌های هیلاری کلینتون کرد و تقریبا ضربه قابل توجهی به آرای وی وارد ساخت. هر چند که اصحاب پرتعداد رسانه‌های آمریکایی به شدت از نامزد دموکرات‌ها حمایت کردند و نظرسنجی‌ها حاوی اطلاعات غلط به نفع وی است. ضربه بزرگ دیگری که بنیاد «ویکی لیکس» به نظام سیاسی آمریکا زد، مربوط به کارشکنی‌ رهبران کمیته ملی دموکرات‌ها و تقلب و اجحاف بر علیه «برنی سندرز» رقیب اصلی هیلاری در انتخابات درون‌حزبی بود.
 
صدها ایمیل حاوی توهین به سندرز و مربوط به طرح و برنامه‌ریزی علیه پیروزی وی توسط ویکی لیکس افشا شد و سطح این آبروریزی ملی به حدی بود که «دبرا واسرمن شولتز» رییس کمیته ملی دموکرات‌ها استعفا داد و برای منحرف کردن اذهان عمومی تمامی تقصیرها به گردن روسیه افتاد.
 
 
 
 
 
 
 
 
در تمامی این مدت، دانلد ترامپ وی را زنی منحرف و دغل‌باز و همسرش را «مردی به‌تمام‌معنا فاسد» خواند. هیلاری کلینتون نیز در این مدت، پیوسته ترامپ را به نژادپرستی و فساد اقتصادی مبنی بر منتشر نکردن اظهارنامه مالیاتی‌اش متهم می‌کرد تا اینکه ماه سپتامبر به آخر رسید و در 26 سپتامبر اولین مناظره بین دو رقیب برگزار شد.
 
مناظره اول حاوی حاشیه‌هایی با رویکرد تخریب شدید از سوی دو رقیب بود و بجای پرداختن به موضوعات اصلی، شاهد برگزاری یکی از کودکانه‌ترین و لجوجانه‌ترین مناظره‌های تاریخ ریاست جمهوری آمریکا بودیم. در زمان بین مناظره اول و دوم، فیلمی از ترامپ منتشر شد که در آن اظهاراتی بسیار شنیع جنسی علیه زنان را بیان کرده بود. این اتفاق به تیتر یک رسانه‌ها بدل شد و ضربه بسیار شدیدی به نامزد جمهوریخواهان وارد ساخت.
 
ترامپ، در مناظره دوم حاضر شد و راهی به غیر از عذرخواهی از مردم آمریکا ندید اما در حالی پا به صحنه گذاشته بود که از 4 زن که «بیل کلینتون» به آنها تجاوز کرده بود برای حضور در سالن دعوت کرده بود. وی، جمله جالبی را گفت که نشانگر وضعیت سیاستمداری است که زمانی در بالاترین سطح ممکن به عنوان رییس‌جمهور آمریکا فعالیت می‌کرده، می‌باید -طبق ادعای خود آمریکایی‌ها- الگوی اخلاق و منش انسانی باشد، و طبیعتا نماد آن کشور محسوب می‌گردد: «من قبول دارم که اظهاراتم شنیع بوده اما در مقابل بیل کلینتون هیچ است. او کلکسیونی از فساد است و تابحال چندین زن را بازی داده و به چندین زن تجاوز کرده است. حتی به یک دختر 13 ساله».

 
در واقع، میزان توهین‌های کلینتون به افراد متفرقه به مراتب کمتر از توهین‌های ترامپ است. دانلد ترامپ، دست کم در 5 وعده بطور جدی به زنان و در چندین وهله بطور مستمر به رقیبان و یا منتقدان مرد خود حمله کرده است. وی یک بار «مگین کلی» مجری فاکس نیوز را «یک مجری درِ پیت که وقتی جوابش را می‌دهی آتش از ده جایش بیرون می‌زند» خواند؛ یک بار، الیزابت وارن را «پوکوهانتس» و یک «سناتور دسته هونگی و درجه سه» خواند؛ او پیشتر از این در مورد خانم «کارلی فیورینا» یکی از رقبای خود اینچنین گفته بود: «به قیافه‌اش نگاه کنید؛ واقعا چه کسی به او رای می‌دهد؟».
 
ترامپ مابقی زنانی که دارای چهره شناخته‌شده نبودند اما در دفاع از هیلاری کلینتون وهله‌هایی به وی تاختند را «مشتی آدم بی‌ارزش، روسپی، متقلب، و منحرف» خواند. در نقطه مقابل، هیلاری کلینتون در سخنرانی پس از مناظره اول خود با ترامپ، هواداران وی را «رقت انگیز و مشتی نژادپرست مریض» خواند.
 

تازه‌ترین توهین‌های ترامپ و کلینتون علیه هم به مراسم ضیافت شام خیریه موسوم به «ضیافت ال اسمیت» مربوط است. ضیافتی که در آن این دو نامزد انتخاباتی هر آنچه که در چنته داشتند، علیه هم گفتند. کلینتون ترامپ را اینگونه معرفی کرد: «دانلد همان اسب است که پوتین به خوبی بر او سوار شده و از او سواری می‌گیرد».
 
وقتی در رقابت انتخاباتی سال 2016 به دقت نظر می‌کنیم، چیزی جز سخافت و خرافت از سوی نامزدهای انتخاباتی و نزدیکان آنها نمی‌بینیم. آمریکا پیشگام ادعا در دموکراسی و فرهنگ است اما برخلاف این ادعا، آبشخوری که فرهنگ سیاسی این کشور از آن تغذیه می‌کند، به شدت گل‌آلود است. منطقا، رفتار هر سیاستمداری آینه تمام‌نمای سطح فرهنگ و شعور آن کشور است و در انتخاباتی که انعکاس بین‌المللی دارد، اینگونه رفتارات سخیف و شنیع به شدت محکوم و مذموم است.
 
در مدت رقابت، نامزدهای انتخاباتی چه در سطح انتخابات درون‌حزبی و چه در مرحله نهایی هر آنچه که از فساد اخلاقی و تبهکاری سیاسی از هم می‌دانستند افشا کردند و در این میان با گذر از اصل رازداری در داخل بدنه نظام حکومتی جهت حفظ شان سیستم، آنچه که از آبروی آمریکا مانده بود را هم بر باد دادند. چهره کدخدا، به همت رفتار و گفتار نامزدهای انتخاباتی خود هر چه بیشتر نمایان شد و این سوال بزرگ در ذهن ناظران بین‌المللی و مردم در سرتاسر جهان خانه کرد که براستی کشوری با این سطح از داعیه دموکراسی و فرهنگ چه جرثومه‌های فسادی را در نظام سیاسی خود می‌پروراند و عجب این است که تمامی گفتارها و رفتارهای آنها در این سطح حساس سیاسی یعنی انتخابات ریاست جمهوری را نشانه دموکراسی -نه می‌داند- که می‌خواند.
 
 
 * برخی از اظهارات نامزدهای انتخاباتی آمریکا و بالاخص دانلد ترامپ آنقدر شنیع و زشت بود که ناگزیر از آوردن در این گزارش معذور شدیم.

---

 

منبع: مشرق

انتهای پیام/