به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه انگلیسی گاردین با انتشار گزارشی در پایگاه اینترنتی خود نوشت: شمار افراد و مؤسسات نامزد دریافت جایزه صلح نوبل سال جاری میلادی -که نسبت به سالهای گذشته بیسابقه بوده است- روز جمعه اعلام خواهد شد. فهرست امسال شامل اسامی 228 فرد و 148 مؤسسه است.
در ادامه گزارش آمده است: انتخاب برندگان جایزه صلح نوبل همواره محرمانه بوده است و اسامی نامزدها معمولاً تا 50 سال پس از اعلام نام برنده منتشر نمیشود. این موضوع پیشبینیها را درخصوص برنده احتمالی با مشکل مواجه میکند. با این حال، میتوان از افراد و مؤسسات زیر به عنوان نامزدهای احتمالی دریافت این جایزه نام برد:
«آنگلا مرکل،» صدراعظم آلمان: در صورتی که مرکل برنده شود، جایزه صلح نوبل به مانند یک «طوق لعنت» بر گردن وی خواهد بود. نتایج یک نظرسنجی نشان میدهد سال 2015 و زمانی که صدراعظم آلمان با اتخاذ سیاست درهای باز، از مدافعان سرسخت پذیرش آوارگان جنگزده در قاره اروپا بود، 73 درصد از آلمانیها احتمال دریافت این جایزه از سوی وی را بعید میدانستند. از سوی دیگر، مرکل نیز در محافل خصوصی، از دریافت نکردن این جایزه اظهار خوشحالی کرده بود؛ زیرا وی معتقد است در صورت دریافت این جایزه آزادی عمل خود را به عنوان صدراعظم آلمان از دست میداد.
«پاپ فرانسیس،» رهبر کاتولیکهای جهان: تاکنون هیچیک از رهبران کاتولیکهای جهان برنده جایزه صلح نوبل نشده است. با این وجود، مواضع محکم پاپ فرانسیس در قبال بحران مهاجران، فقر و تغییرات آبوهوا، باعث شده وی به عنوان شانس اول دریافت این جایزه قلمداد شود.
جزیرهنشینان یونانی: ساکنان جزیره «لسبوس» یونان، در خط مقدم بزرگترین جنبش حقوقبشری جهان در قرن حاضر، قرار دارند. لسبوسیها علیرغم وجود مشکلات عدیده اقتصادی، پناهجویان جنگزده سوری را با آغوش باز در میان خود پذیرفتهاند. لسبوس سومین جزیرهی یونان از لحاظ وسعت است که در دریای اژه واقع شده است.
«خوان مانوئل سانتوس،» رئیسجمهور کلمبیا و «رودریگو لاندونو» رئیس گروه فارک: سانتوس و لاندونو (معروف به تیموشنکو) بدلیل تلاشهایشان برای امضای توافقنامه تاریخی صلح میان دولت کلمبیا و شورشیان فارک، از شانس بالایی برای دریافت جایزه صلح نوبل امسال برخوردار هستند.
امضای توافقنامه تاریخی صلح میان دولت کلمبیا و شورشیان چپگرای فارک (با نام کامل نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا) در اوایل شهریورماه سال جاری، صدها نفر از مردم این کشور را برای جشن و پایکوبی به خیابانها کشاند. کلمبیاییها امیدوارند این قرارداد به 52 سال درگیری و خشونت در این کشور پایان دهد.
فارک سال 1964، به عنوان شاخه نظامی حزب کمونیست کلمبیا اعلام موجودیت کرد. نظامیان فارک در ابتدا تنها به مبارزات مسلحانه چریکی میپرداختند؛ اما، در دهه 80 میلادی، شواهدی مبنی بر دست داشتن این گروه در قاچاق مواد مخدر بهدست آمد که به جدایی رسمی فارک از حزب کمونیست انجامید. تاکنون، در درگیریهای خونین میان شورشیان فارک و دولت کلمبیا بیش از 220 هزار نفر کشته و میلیونها نفر آواره شدهاند.
انتهای پیام/