کسانی که روزانه 40 دقیقه از وقت خود را صرف تمرین یوگا می‌کنند تغییر بی‌نظیری در بهبود سیستم ایمنی آن‌ها مشاهده‌شده و سطح هورمون استرس در آن‌ها به مقدار چشمگیری کاهش می‌یابد. فعالیت‌های یوگا محرک واکنش‌های ریلکسیشن در بدن است که این سطح آدرنالین و کورتیزول را کاهش داده و میزان سیتوکین های التهابی که بر سیستم ایمنی تأثیر منفی دارند را کاهش می‌دهند. ( سیتوکین ها موادی هستند که از سلول‌های متفاوت بدن ترشح‌شده و بر فعالیت‌های سیستم ایمنی تأثیرگذارند )

سی دقیقه فعالیت فیزیکی متوسط تا شدید مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری سطح سلول‌های مبارزه کننده در سیستم ایمنی بدن را افزایش می‌دهد، مانند پادتن‌ها، نوتروفیل و سلول‌های کشنده‌ی طبیعی. کسانی که بیشتر روزهای هفته ورزش می‌کنند خطر سرماخوردگی در آن‌ها تا 50 درصد کاهش می‌یابد. هر بار که ورزش می‌کنید بدن سلول‌های ایمنی مهمی از بافت‌های ثانوی داخل جریان خون را به کار می‌گیرد. در این حالت این سلول‌ها با سرعت بیشتری در بدن چرخیده و توانایی بدن برای مبارزه با ویروس و باکتری‌ها کاهش می‌یابد.

75 تا 90 دقیقه فعالیت فیزیکی شدید و بدون استراحت، مانند ماراتون سرعت، ورزش را از یک وسیله‌ی خوب برای سیستم ایمنی تبدیل به چیزی مضر می‌کند. مغز شما زمان طولانی‌مدت برای ورزش‌های سخت مقاومتی را به‌عنوان استرس درک کرده و سیستم ایمنی را تحریک می‌کند. دلیل آن بروز نشانه‌های فیزیولوژیکی است که در زمان خطر مغز آن را درک می‌کند. ذخیره‌ی کربوهیدرات شما خالی می‌شود، دمای بدن بالا می‌رود و سلول‌های ماهیچه‌ای در هم می‌شکنند. فعالیت‌هایی که با کمی استراحت همراه باشند، مانند اسکی، وزنه‌برداری و قایقرانی این تأثیر را بر بدن نخواهند داشت.

اگر آنفولانزا دارید – و اغلب در ابتدا تشخیص اینکه سرفه برای سرماخوردگی است یا آنفولانزا سخت است – با ورزش خطر بیماری و عوارض جدی آن را زیاد می‌کنید. در طول ورزش جریان خون در قلب حدود پنج مرتبه بیشتر از مواقع عادی است. ویروس آنفولانزا می‌تواند روی قلب شما متمرکزشده و سبب التهاب در بافت قلب شود. فعالیت فیزیکی در زمان ابتلا به سرماخوردگی ضرر یا فایده‌ای ندارد اما ورزش همراه با آنفولانزا نه‌تنها ممکن است مشکل شمارا بدتر کند بلکه حتی ممکن است کشنده باشد.

منبع: مهر

انتهای پیام/