کم شدن آب بدن بر احساسی که پیدا می‌کنید، تاثیر می‌گذارد که ــ به نوبه خود ــ مستقیما سطح راحتی شما را در طول دویدن، تحت تاثیر قرار می‌دهد. با در نظر گرفتن این مسئله، منطقی بنظر می‌رسد که دویدن را کاملا هیدراته آغاز کنید و هنگامیکه تشنه شدید، آب بنوشید. مطالعات متناقض می‌توانند کم آبی بدن را به یک موضوع گیج کننده تبدیل کنند. برخی مطالعات به کاهش در عملکرد، فقط با ۲٪ کاهش وزن بدن اشاره می‌کنند، در حالیکه بقیه می‌گویند که این، درست نیست. درست یا غلط، اگر شما در مورد لیوان بزرگ آبی که در خانه منتظرتان است، فکر نکنید، قطعا احساس بهتری در هنگام دویدن پیدا خواهید کرد.

کدام یک احساس بهتری به شما می‌دهد؟ یک دو پس از غذا خوردن در یک رستوران فست فود یا یک دو پس از خوردن غذاهای کامل و فراوری نشده؟ آنچه که شما وارد بدنتان می‌کنید، ارتباط مستقیمی با آنچه بدنتان قرار است به شما بدهد، دارد. عبارتی که مادر من اغلب از آن استفاده می‌کرد، این بود: "اگر آشغال وارد بدنت کنی، آشغال تحویلت می‌دهد”. اگر نمی‌خواهید در هنگام دویدن، چنین احساس وحشتناکی داشته باشید ،بر مواد غذایی مغذی که باعث می‌شوند بدن و ذهنتان، احساس خوبی پیدا کند، تمرکز کنید.

مد‌های مختلف می‌آیند و می‌روند اما راحتی، همیشه مهم است. اگر یک جفت شلوار کوتاه در ۸ کیلومتر دویدن باعث خراشیدگی و قرمز شدن پوستتان می‌شود، طی کردن این مسافت آسان نخواهد بود. قانون کلی این است که لباس‌های جذب کننده رطوبت، ساخته شده با درزهای مسطح و دوخته شده با نخ نرم یا لباس‌هایی که عمدتا بدون درز هستند را انتخاب کنید. برچسب قیمت روی یک لباس دوی خوب می‌تواند کافی باشد تا شما همان تی‌شرت پنبه ‌ی قدیمی را بردارید اما در برابر وسوسه رضایت دادن به همان تی‌شرت‌های قدیمی یا شلوارک‌هایی که کف کمد لباستان پخش و پلا شده‌اند، مقاومت کنید. لباس‌های کاربردی که شما را در دوهایتان اذیت نمی‌کنند، بسیار با ارزش هستند. سبک‌هایی را انتخاب کنید که باعث می‌شوند احساس آسایش و خوبی پیدا کنید.

اگر هر روز برای دویدن همان پنج کیلومتر بیرون می‌روید و در یک حلقه ثابت در شهر می‌دوید، برای رسیدن به خانه هر چقدر که می‌توانید به خودتان فشار بیاورید ــ برخی روزها بهتر از بقیه بنظر خواهند آمد. اول از همه، بدن شما به این روال عادت خواهد کرد و شما از دویدن، همان مزایای هفته اول را بدست نمی‌آورید.

دوم، بدن انسان طوری طراحی نشده که هر روز، با سرعت حداکثر بدود. در هر روز، هر هفته، هر ماه و حتی هر سال، فراز و نشیب‌هایی وجود دارد. دوندگانی که برای چندین دهه است که می‌دوند نیز خواهند گفت که برخی سال‌ها خوب هستند، در حالیکه بقیه نه. بدن انسان به دوره‌های استراحت و ریکاوری نیاز دارد. اگر نمی‌خواهید یک برنامه تمرینی را دنبال کنید ــ چون برای هیچ مسافت بخصوصی تمرین نمی‌کنید ــ از یک طرح کلی برای یک دوی دشوار از نظر مسافت یا سرعت استفاده کنید که با یک دوی آسان که که کوتاهتر، آهسته‌تر (یا هر دو است)، دنبال می‌شود.

 

هنگامیکه خسته می‌شوید، اغلب فرم دویدنتان تغییر می‌کند. قوز کردن و به جلو خم شدن تنفس کردن را سخت‌تر می‌کند و باعث می‌شود دویدن دشوارتر بنظر برسد. شانه‌هایتان را عقب دهید و سعی کنید صاف بایستید. این کار، ناحیه قفسه سینه شما را باز خواهد کرد و باعث می‌شود نفس کشیدن، کمی آسان‌تر شود. حداقل این کار به بهبود فرم شما بعنوان یک دونده کمک خواهد کرد و فرم بهتر، معمولا به دویدن آسان‌تر منجر می‌شود.

بی‌حوصلگی می‌تواند بدترین دشمن یک دونده باشد. دوندگان فصلی، حرفه‌ای ها و تازه واردها بطور مشابه، گاهی اوقات با ملالت دست وپنجه نرم می‌کنند. یک محل جدید برای دویدن می‌تواند به ذهنتان، آن حواس پرتی که نیاز دارد را می‌دهد. اگر قادر نیستید به جای جدیدی بروید ــ به دلیل محدودیت‌های زمانی یا به این دلیل که هیچ جای جدیدی در نزدیکی محل زندگیتان وجود ندارد ــ همان مسیر را بطور متفاوتی بدوید. اگر مسیرتان یک حلقه است، می‌توانید آن را در یک جهت مخالف بدوید.

یک گزینه دیگر، شروع کردن در نقطه وسط یک رفت و برگشت است. مثلا یک دوی ۱۰ کیلومتر اینگونه خواهد بود: ۲.۵ کیلومتر در یک جهت بدوید، برگردید و ۲.۵ کیلومتر در خلاف جهت بدوید تا به نقطه شروع برسید، کمی استراحت کنید و کمی آب بنوشید. سپس ۲.۵ کیلومتر در جهت مخالف بدوید، برگردید و ۲.۵ کیلومتر آخر را در خلاف جهت بدوید. تقسیم کردن مسیر دویدن به بخش‌های کوچکتر، می‌تواند بی حوصلگی‌تان را از بین ببرد، چون مسافتی که شما در موردش فکر می‌کنید، در بخش‌های کوچکتر است.

دویدن سخت است و فکر کردن در مورد چیزهای منفی در طول دویدن، آن را سخت‌تر نیز خواهد کرد. حواس‌تان را متمرکز کنید و در حین دویدن، در مورد افکار مثبت و شاد فکر کنید. آن افکار می‌توانند در مورد دویدن باشند اما اگر در مورد یک چیز مثبت دیگر فکر کنید تا حواس‌تان را از کاری که انجام می‌دهید، پرت کنید، ممکن است دویدن‌تان آسان‌تر شود. به اوقات شاد با دوستانتان فکر کنید. در ذهنتان، برنامه‌ای برای تشکر از کسی بنویسید که کاری برایتان انجام داده است. در مورد برنامه‌های هیجان انگیزی که می‌خواهید در آخر هفته انجام دهید، فکر کنید. در مورد چیزی بغیر از آنکه دویدن چقدر سخت است، فکر کنید تا باعث شود دویدن مانند پرواز کردن بنظر برسد و کمی آسان‌تر شود.

 

مشابه فکر نکردن در مورد دویدن در حین دو، تغییر دادن طرز فکرتان می‌تواند یک اثر بشدت مثبت داشته باشد. بجای آنکه دویدن، صرفا یکی از موارد حاضر در فهرست کارهای روزانه‌تان باشد، آن را کاری در نظر بگیرید که فرصت انجامش به شما داده شده است. برای ۵۰ دقیقه یا هر مدت زمانی، به خودتان بگویید که این، یک استراحت یا فرجه از هر کاری است که باید در آن روز انجام دهید. در این زمان می‌توانید کار سالمی برای خودتان انجام دهید و دوباره شارژ شوید. شاید دویدن، فرصتی برای فاصله گرفتن از بچه‌هایتان باشد یا شاید زمانی برای دوری از کارتان. هر چه که هست، به خودتان بگویید که شما فرصت دویدن را پیدا کرده ‌ید ــ بجای آنکه بگویید مجبورید بدوید ــ دیدگاه شما می‌تواند احساسی که دارید را تغییر دهید.

هنگامیکه خیلی سریع دویدن را شروع می‌کنیم و سرعت هدف‌مان را در تمام مدت دویدن حفظ می‌نماییم، بدن ما برای گرم شدن بمنظور سازگار شدن با این سرعت، زمان کافی ندارند. شروع کردن در سرعتی که کندتر از سرعت متوسطی است که می‌خواهید بدوید، یا شروع کردن در سرعتی که بطور قابل توجهی آسان‌تر بنظر می‌رسد، می‌تواند کل دویدن را لذت بخش‌تر کند. هنگامیکه بدنتان گرم شود ،دویدن سریعتر و با تلاش کمتر، طبیعتا آسان‌تر خواهد شد. سرعت متوسط برای دو، یعنی همان سرعت حد وسط. اگر باسرعت کندتر، دویدن‌تان را آغاز کنید، حاضرم شرط ببندم که قادر خواهید بود سریعتر از سرعتی که در ذهن داشتید، بدوید و با ترکیب کردن دویدن آهسته و سریع، به سرعت متوسط‌تان می‌رسید. ضمنا دویدن، آسان‌تر بنظر خواهد رسید.

منبع: وب سایت تناسب اندام

انتهای پیام/