به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، هشت صبح نوشت: نشست سران کشورهای عضو سازمان پیمان اتلانتیک شمالی یا ناتو دیروز شروع به کار کرد. ماموریت این سازمان در افغانستان دستور کار امروز نشست است. قرار است رییس‌جمهور افغانستان هم در نشست سران کشورهای عضوسازمان ناتو سخنرانی کند و از اجرای تعهدات کابل به جامعه جهانی بگوید.

سران کشورهای عضو ناتو و مقام‌های این سازمان، پیش از برگزاری نشست وارسا، موضع خود را در مورد ماموریت افغانستان اعلام کرده بودند. بارک اوباما رییس‌جمهور امریکا اعلام کرد که ۸۴۰۰ نظامی‌ امریکایی را در افغانستان حفظ خواهد کرد. اوباما پیش از این گفته بود که روزی که او کاخ سفید را ترک کند، شمار نیروهای امریکایی در افغانستان ۵۵۰۰ نظامی‌ خواهد رسید، اما حالا این برنامه اجرا نمی‌‌شود.

مقام‌های سازمان ناتو هم اعلام کردند که سرِپانگهداشتن دولت و نیروهای امنیتی افغانستان برای ثبات و امنیت کشورهای عضو ناتو بسیار مهم است. این اظهار نظر هم نشان می‌‌دهد که ناتو اهمیت ماموریتش در افغانستان را درک می‌‌کند. به همین دلیل است که رییس‌جمهور امریکا هم شمار نظامیان کشورش را در ماموریت افغانستان کاهش قابل ملاحظه نداد. حق با همان مقام ناتو است که گفته است ثبات و امنیت در کشورهای عضو ناتو با سرپانگهداشتن نیروهای امنیتی افغانستان رابطه دارد. اگر نیروهای امنیتی افغانستان در جنگ با طالبان شکست بخورند، یا فروبپاشند، قلمرو افغانستان بار دیگر به مکانی ضد تمدن غربی و ارزش‌های حقوق بشری بدل خواهد شد.

هم‌چنان فروپاشی نهاد دولت و نیروهای امنیتی افغانستان سبب خواهد شد که نیروهای بنیادگرای مذهبی ضد غرب- آنانی که تمدن معاصر را دشمن خودشان می‌‌دانند- در تمام دنیا فعال شوند و سقوط حکومت افغانستان را فروپاشی اقتدار جامعه جهانی تصور کنند. ایجاد یک دارالخلافه کذایی در سوریه و عراق سبب شد که ده‌ها هسته تروریستی خفته در اروپا به یک خلیفه خودخوانده بیعت کنند و جوی خون در کشورهای اروپایی و امریکا راه‌اندازی کنند. حتا دارالخلافه کذایی «رقعه» به بیماران روانی هم فرصت عقده‌گشایی و کشتار فراهم کرد. اگر فردا در افغانستان نیروهای امنیتی ازهم بپاشند و دیگر دولتی وجود نداشته باشد، وضعیتی در دنیا به وجود خواهد آمد که حالا کسی نمی‌‌تواند آن را تصور کند. در آن صورت جنگ به پایتخت‌های کشورهای عضو ناتو کشیده می‌شود.

این موضوعات را امریکایی‌ها و کشورهای عضو ناتو به خوبی می‌‌دانند، به همین دلیل است که برای روی پا نگهداشتن دولت و نیروهای امنیتی افغانستان سرمایه‌گذاری می‌‌کنند و هزینه می‌‌دهند. تردیدی نیست که اگرکمک‌های ناتو و حضور محدود نظامی‌ آنان نباشد، چیزی به نام دولت و نهادهای نظامی‌ در افغانستان باقی نمی‌‌ماند. در این ۱۵ سال کشورهای عضو ناتو بار بزرگ مبارزه با تروریسم و حمایت از دولت افغانستان را به دوش کشیده‌اند. اما عوامل و منابع ناامنی و دوام جنگ، در بیرون از افغانستان و در پاکستان حضور دارند. جنگ طالبان را شیخ‌های پولدار عرب تمویل می‌‌کنند. این پول‌ها از کشورهای حاشیه خلیج فارس به حساب‌های طالبان در پاکستان واریز می‌‌شود. یا از طریق حواله در اختیار رهبران طالبان در پاکستان قرار می‌‌گیرد. پاکستان به طالبان زمینه داده است تا از بازار سیاه اسلحه و مهمات بخرند و نیروهای خود را از قلمرو آن کشور اکمال کنند.

تاحال ناتو فشار جدی بر پاکستان اعمال نکرده است. حتا در نشست‌های سران ناتو و وزیران خارجه و دفاع این سازمان، پیام روشنی به پاکستان فرستاده نشده است تا دست از حمایت مستقیم و غیرمستقیم طالبان در جنگ افغانستان بردارد. اگرفشار لازم سیاسی، دیپلوماتیک، مالی و اقتصادی بر پاکستان وارد شود، اسلام‌آباد مجبور خواهد شد که در برابر طالبان قرار بگیرد. القاعده هم در پاکستان مستقر است، سران این گروه از جمله ایمن‌الظواهری در پاکستان هستند.

کشورهای عضو، چنان مشغول بمباردمان قلمرو خلافت ابوبکر البغدادی‌اند که خطر القاعده فراموش‌شان شده است. در صورتی که فشار لازم بر ارتش پاکستان اعمال شود، کار ناتو در افغانستان خیلی ساده می‌‌شود.