به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران،فیلیپو گراندی، کمیساریای عالی پناهندگان در سازمان ملل متحد این اظهارات را در برنامه‌ ای در شبکه خبری بی‌.بی‌.سی مطرح کرد.

آنجلینا جولی، فرستاده ویژه آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد نیز در جریان برنامه گفت: " تعداد جنگ و درگیری‎ و میزان جابجایی به حدی رسیده که سیستم کمک رسانی بین‌المللی در قبال پناهجویان با شکست مواجه شده است."

آقای گراندی گفت که باید به "معدود کشورهایی" که متحمل فشار ناشی از این بحران شده‌اند، هم از نظر مالی و هم از نظر اسکان دادن به پناهجویان کمک کرد.

او گفت: سال پیش کمتر از یک درصد از ۲۰ میلیون پناهجویی که در سراسر جهان آواره هستند در کشورهای دیگر اسکان داده شدند و شمار کسانی که به دلیل سختی‌های ناشی از جنگ از کشورشان فرار می کنند، در حال حاضر به بیشترین عدد در تاریخ رسیده است.

آقای گراندی تصریح کرد: " کشورها باید در تحمل چنین فشارهایی شریک شوند، در غیر این صورت عدم توازن موجود ممکن است واکنش‌های شدید، مخالفت‌ها و بسته شدن مرزها را در پی داشته باشد و در نهایت ما در مسوولیت خود در کمک به پناهجویان شکست خواهیم خورد."

گراندی تاکید کرد که اسکان پناهجویان مسیری است که باید با جسارت بیشتری در آن قدم گذاشته شود، به ویژه آنکه صرف نظر از آوارگان داخلی، کمتر از ۲۰۰ هزار نفر از جمعیت ۲۰ میلیونی پناهجویان از سویی کشورهای دیگر پذیرفته و اسکان داده شده ‌اند.

وی افزود: " فشار ناشی از چنین بحرانی اکنون بر دوش چند کشور میزبان صدها هزار پناهجوست و این کشورها معمولا به مراکز درگیری نزدیک هستند و تنها شش یا هفت کشور در تامین ۸۰ تا ۹۰ درصد از کمک‌های مالی نقش دارند."

وی تاکید کرد: " با توجه به آنکه جابجایی جهانی اکنون به ۶۰ میلیون نفر رسیده است؛ نیاز به نوعی سرمایه‌گذاری متفاوت احساس می شود که همه کشورها باید در آن دخیل باشند".

او اذعان کرد که خروج از این بحران به "مذاکرات طولانی و دشوار نیاز دارد و تصمیم بعضی کشورها از جمله بستن مرزها و خودداری از پذیرش مهاجران موفقیت‌آمیز نیست."

سازمان خیریه 'کودکان را نجات دهید' خواستار تعهد بیشتر جهانی برای تضمین دسترسی کودکان پناهجو به مدرسه است.

این سازمان در گزارش تازه خود اعلام کرد که تنها یک نفر از هر ۴ کودک پناهجو در مدرسه ثبت نام کرده است.

در این گزارش از دولت‌ها و نهادهای کمک رسانی درخواست شده است تا چارچوب سیاسی جدیدی را تدوین کنند تا از محرومیت طولانی تر از یک ماه کودکان از دسترسی به مدرسه جلوگیری شود.

 این سازمان هشداد داده است که اگر دولت‌ها و آژانس‎های کمک‌رسان با این موضوع برخورد نکنند، بحران پناهجویی منجر به پیدایش نسلی گمشده از کودکان خواهد شد که بی‌سوادی آنها را محکوم به فقر و ناامنی بیشتر خواهد کرد.
انتهای پیام/