به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ فوربز در مطلبی نوشته است: نفت در خاورمیانه همواره حکم سلاح را داشته است؛ سلاحی سیاسی که همواره از سوی تولیدکنندگان بزرگ نفت برای مبارزه با دشمنان و جلب رضایت دوستان مورد استفاده قرار گرفته و می‌گیرد.

عربستان سعودی در جایگاه بزرگترین تولیدکننده نفت، به‌خوبی از این سلاح برای فرونشاندن سرکشی‌های نزدیک‌ترین و قدرتمندترین متحد خود، یعنی امریکا، استفاده کرده است تا در قبال تأمین نفت، حمایت از خانواده سلطنتی سعودی در مقابل دشمنان فعلی و آتی را در دستور کارِ خود داشته باشد. و این یعنی قرار دادن ابزار کنترل بهای نفت خاورمیانه در دستان امریکا. دستِ‌کم این دیدگاهی است که برخی کارشناسان حوزه نفت به آن معتقدند.

به عقیده یکی از صاحب‌نظران: «بهای نفت خاورمیانه همواره به دست امریکا تعیین شده و عربستان سعودی هرگز به خود این جرئت را نداده که بدون اِعمال نفوذ امریکا تغییری در بهای نفت ایجاد کند. نفت همیشه به عنوان سلاحی سیاسی تلقی شده است و امریکا سردمدار استفاده ابزاری از نفت برای القاء رعب و وحشت در کشورهایی است که به هر دلیل حاضر به پیروی از سیاست‌های امریکا نیستند.»

یکی دیگر از صاحب‌نظران، ضمن زدن مُهر تأیید بر مبادله نفت عربستان سعودی با قیمت نازل در قبال حمایت‌های امریکا از خانواده آل سعود در مقابل دشمنان، می‌افزاید: «حتی وقتی بهای نفت به بالاتر از 100 دلار در هر بشکه رسیده بود، امریکا از این امتیاز برخوردار بود که نفت عربستان را با بهایی به‌مراتب پایین‌تر از بهای جهانی خریداری کند. معتقدم باید این تخفیف ویژه را بهای حمایت نامید.»

جدول پنج تولیدکننده برتر نفت در سال 2014:

امریکا: 13.973.000 بشکه در روز

عربستان سعودی: 11.624.000

روسیه: 10.853.000

چین: 4.572.000

کانادا: 4.383.000

کِوین رونی، مدیرعامل شرکت «اویل هیت اینستیتیوت» در لانگ آیلَند می‌گوید: «شاید دوره و زمانه این حرف‌ها گذشته باشد. گذشت آن دوران که عربستان سعودی حرف اول را در تولید نفت می‌زد. امروز با اوضاع خیلی پیچیده‌تری روبرو هستیم.»

رونی در ادامه می‌افزاید: «از نقطه نظرِ تأمین نفت و قیمت‌گذاری برای آن، تحولات حوزه نفت منجر به تبدیل مجدد امریکا به قطب تعیین‌کننده در تولید و تأمین نفت جهان طی چند سال اخیر شد که این امر به تقویت قدرت نفوذ امریکا بر سعودی‌ها (و به طور غیرمستقیم بر سایر تولیدکنندگان نفت اوپک) انجامید. این تحولات باعث شد که عربستان سعودی و سایر تولیدکنندگان اوپک در توازن عرضه-تقاضا-قیمت، نقشی تعیین‌کننده ایفا کنند. هرچند سعودی‌ها به خوبی می‌دانند که در بلندمدت چگونه بازی کنند و در شرایط کنونی رویکرد بسیار زیرکانه‌ای را در پیش گرفته‌اند؛ اینکه منتظر بمانند و نظاره‌گر سقوط شتابناک و بی‌مهابای نفت باشند تا اینکه هزینه‌های بالای تولید نفت، دست تولیدکنندگان امریکایی را در پوست گردو بگذارد و شرایط برای بازگشت قدرتمند و تعیین‌کننده سعودی‌ها به بازار و بازپس‌گیری جایگاه برجسته‌ای که سعودی‌ها همواره در بازار نفت از آن برخوردار بوده‌اند برایشان فراهم شود. بالاخره در این بازار قدرت، دست بالاتر متعلق به چه کسی است؟» 

انتهای پیام/