به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ آیت الله مکارم شیرازی در برنامه "چشمه معرفت" گفت: در محضر امام سجاد (ع) و دعای مکارم الاخلاق هستیم، در فصل 16 می گوید خدایا تقوا را به من الهام کن. معنی، اهمیت آن و حقیقت تقوا را در برنامه گذشته به آن پرداختیم، ولی الهام کردن به چه معناست؟ مگر تقوا الهام کردنی است که امام از خدا تقاضای الهام کردن تقوا می کند.

وی ادامه داد: الهام در لغت چیزی به طورغیر آشکار دارای معنی "به کسی فهماندن" بوده، بیشتر از درون قلب و فکر است. گاهی چیزی به فکر انسان می رسد برای حل مشکل می گویند به آن الهام شده است(در درون اطلاعاتی به آن رسیده است.) در قرآن کریم یک بار بیشتر کلمه "الهام"  به کار نرفته و آن در سوره الشمس است.

آیت الله مکارم شیرازی اظهار داشت: خداوند در سوره الشمس 10 قسم یاد می کند، قسم به خورشید و تابش آن، قسم به ماه و فروغ آن، قسم به آسمان و زمین تا می رسد به نهمین و دهمین قسم، قسم به روح آدمی و کسی که خالق روح است. آخرین قسم در سوره الشمس قسم به روح آدمی و خالق که مهمترین و پیچیده ترین و نزدیک ترین اشیاء به ما روح ماست که هنوز دانشمندان نتوانستند به اعماق آن برسند.

وی تصریح کرد: قرآن می گوید هنگامی که خدا روح را آفرید  فجور و تقوا را به آن الهام کرد، یعنی راه خیر و شر را به او نشان داد و در این وسط آزاد گذاشت برای اینکه آزمایش اش کند، نه مجبور به راه خیر و نه مجبور به راه شر است. خداوند راه خیر را به او تعلیم کرده و راه فجور را به او نشان داده است. بنابراین در عصر آفرینش خداوند در درون جان انسان الهام درونی دارد، راه خیر و شر را به انسان نشان داده است.

آیت الله مکارم شیرازی بیان کرد: تمام تعلیمات انبیاء این است که چیزی که در درون انسان است پرورش دهند. این یک واقعیت است که گاهی انسان براساس صفای دل و کارهای نیک در یک مشکل سرگردان شده و به او الهام شده که چه کاری را انجام دهد. گاهی دنیا براساس تبلیغات سو را خیر و شر را برای انسان پیچیده می کند، اینجاست که انسان دست به دامن لطف الهی می زند. خداوندا راه را به من نشان بده گاه در نماز ، سجده ، خواب و یا غیره به انسان الهام می شود. راه برون رفت مشکلی که او را حیران کرده آن راه را به او (انسان) نشان می دهند.

وی ضمن بیان این مطلب که اگر صفای دل و نورانیت قلب باشد در مشکلات حیران نمی مانیم، آن الهام درونی الهی به سراغ ما می آید و راه را به ما نشان می دهد، گفت: در تاریخ اسلام داستان معروفی داریم به نام فضیل بن عیاض،  یکی از مردانی  که دورانی از عمر خودش را به گناه و فسق و فجور و دزدی و سرقت و این حرفها به سر برده است. شبی خانه ای را در نظر گرفته بود که آن شب از آن خانه دزدی کند. دیوار بلندی داشت، از نیمه شب گذشته بود از دیوار بالا رفت.

آیت الله مکارم شیرازی ادامه داد: به آن بالای دیوار که رسید و می خواست پایین بیاید، در یکی از خانه های همسایه مرد عابد و زاهد و باتقوایی، از آن مردمی که شبهای خودشان را زنده نگه می دارند، اتفاقا مشغول خواندن قرآن با یک آهنگ خوش و لحن بسیار زیبایی بود. از قضا تا رسید بالای دیوار، مرد قاری قرآن و عابد به این آیه رسیده بود: «الم یأن للذین آمنوا ان تخشع قلوبهم لذکرالله و ما نزل من الحق» (حدید/ 16). عرب بود و معنا را می دانست.

وی تصریح کرد: معنی آیه این است که آیا نرسیده است آن وقتی که دل مردم با ایمان، دل مردمی که ادعای ایمان می کنند نرم بشود برای پذیرش یاد خدا؟ قساوت قلب تا کی؟ غفلت و بی خبری تا کی؟ خوابیدن تا کی؟ حرام خواری تا کی؟ دروغگویی و غیبت کردن تا کی؟ شرابخواری و قماربازی تا کی؟ معصیت تا کی؟ این صدای خداست، مخاطبش هم ما مردم هستیم، خدا دارد به ما می گوید: ای بنده من، ای مسلمان! آن وقتی که این دل تو می خواهد نرم بشود برای یاد خدا، خاضع و خاشع بشود برای یاد خدا، کی می خواهد برسد؟  آنچنان این مرد عابد این آیه را خواند که فضیل که بالای دیوار بود برایش چنین تجسم پیدا کرد: این خداست که این بنده اش فضیل را مخاطب ساخته است، می گوید: فضیل! دزدی و غارتگری و چپاول تا کی؟ تا آیه را شنید، تکانی خورد. یک وقت گفت خدایا همین الآن وقتش است و همان جا از دیوار پایین آمد، توبه ای کرد توبه نصوح، توبه ای که این مرد را در ردیف عباد درجه اول قرار داد.

آیت الله مکارم شیرازی خاطرنشان کرد: اگر ریشه تقوا در انسان باشد بالاخره انسان آلوده هم شود او را بر می گرداند. آن الهام درونی تقوا است که به یاری انسان می شتابد و او را از تنگنا نجات داده و به راه خیر دعوت می کند. امیدوارم آنچنان رابطه با خدا پیدا کنیم که الهام و تقوا در لحظات حساس زندگی به سراغ همه ما بیاید و ما را نجات دهد.

انتهای پیام/