به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از رویترز تصویری، بنیامین نتانیاهو در ادامه ی اظهارات خود خطاب به لوران فابیوس گفت: امروز در اورشیلم (قدس) یک تروریست فلسطینی در اقدامی بی رحمانه با یک چاقو یک مامور پلیس را مضروب کرد. در روز جمعه یک تروریست فلسطینی اقدام به تیراندازی و کشتن یک شهروند اسرائیلی کرد. مقامات فلسطینی نه تنها از محکوم کردن این اقدامات خشن خودداری کردند بلکه بی شرمانه به کارزار تحریک برضد اسرائیل و غیرنظامیان آن ادامه می دهند. فلسطینی ها، ترویج رسمی خشونت و نفرت برایشان عادی است اما چنین اقداماتی باید به صراحت محکوم شود و همه کسانی که به دنبال پیشبرد صلح هستند باید آن را محکوم کنند.

وی افزود: شش سال پیش در دانشگاه باریلان من بینش خود درباره صلح را که مبتنی بر راه حل دو کشوری است، تشریح کردم. در این بینش یک کشور فلسطینی غیر نظامی شده، کشور یهودی را به رسمیت می شناسد. من درحالیکه هیچ شرطی برای ورود به گفتگوها قرار نمی دهم اما می دانم که بنیان دوگانه صلح ، شامل به رسمیت شناختن متقابل و امنیت است.
به رسمیت شناختن متقابل معنی اش این است که فلسطینی ها باید بالاخره اسرائیل را به عنوان کشوری برای مردم یهود به رسمیت بشناسند. برای من غیر قابل درک است که فلسطینی ها از ما انتظار دارند تا کشور فلسطینی را به رسمیت بشناسیم اما از اعطای این مزیت به ما خودداری می کنند و کشور یهودی را به رسمیت نمی شناسند! اگر آنها همچنان از به رسمیت شناختن مشروعیت کشور یهودی خودداری ورزند آنگاه چه صلحی را به ما پیشنهاد می کنند؟ به نظر من ستون دیگر صلح ضرورت امنیت است. خاورمیانه شاهد یک دوره ی بی سابقه از بی ثباتی و خشونت است. کشورهایی که تقریبا یک قرن قدمت داشتند در جلوی چشمان ما در حال تجزیه شدن هستند و تندروهای اسلامگرا به سرعت درحال پر کردن این خلاء هستند.

نخست وزیر رژیم صهیونیستی افزود: داعش بر تندروهای سنی ریاست می کند. ایران هدایت کننده ی شبه نظامیان شیعه است. اسرائیل با ارتش های تروریستی روبرو است که در طول مرزهای ما درشمال و جنوب مستقر هستند. صلحی که مبتنی بر تدابیر امنیتی محکم در عرصه ی میدانی نباشد و در آن اسرائیل نتواند از خود دفاع کند، چنین صلحی دوام نخواهد داشت و ما با چنین صلحی موافقت نخواهیم کرد. نگرانی های ما بهانه جویی نیست بلکه این نگرانی ها واقعی است. توافقنامه ی صلحی که این واقعیت ها را نادیده انگارد به وسیله ی بادهای تندروانه و خشن که در کل خاورمیانه درحال وزش است به کناری خواهد رفت. صلح فقط از طریق مذاکرات مستقیم بین طرف ها آن هم بدون پیش شرط ، بدست می آید. صلح از قطعنامه های سازمان ملل متحد که از بیرون اعمال می شوند بدست نمی آید. محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی معتقد است که می تواند از چنین مذاکرات مستقیمی اجتناب کند، وی می خواهد از بده بستان های مذاکرات اجتناب کند.
چرا او چنین مسیری را می رود؟ علت این است که هرچند فلسطینی ها بارها از مذاکرات رفتند اما این اسرائیل است که مقصر شناخته می شود. سال گذشته فلسطینی در را به روی چارچوب جان کری برای مذاکرات، بستند. آنها در را به روی نخست وزیر باراک (ایهود باراک) بستند، در را به روی نخست وزیر شارون بستند. آنها در را به روی نخست وزیر اولمرت بستند و اکنون در را به روی من بستند. فلسطینی ها از مذاکره خوددای می کنند و سپس مصرانه خواستار فشار بین المللی و تحریم ها علیه اسرائیل هستند چون مذاکره ای وجود ندارد. این یک دو راهی گیج کننده ی کامل است. آنها تلاش می کنند شروط را روی اسرائیل تحمیل کنند اما نخواهند توانست این کار را بکنند. این تلاش نه تنها ناکام می ماند بلکه باعث دور کردن صلح می شود چون نخست اینکه اسرائیل در برابر تحمیل شروط از خارج مقاومت خواهد کرد و دوم اینکه اگر فلسطینی ها فکر کنند که جامعه ی بین المللی هرآنچه را که می خواهند بدون مذاکره به آنان می دهد، در این صورت هرگز با مذاکره موافقت نخواهند کرد. به نظر من هیچ راه حل جادویی وجود ندارد. صلح مستلزم تعهد به مذاکرات مستقیم بدون پیش شرط است. صلح مستلزم تلاش مداوم برای فائق آمدن بر موانع است. من آماده ی چنین تلاشی هستم.