عوامل ژنتیکی، تنش‌های روانی و فشارهای عصبی از جمله موارد بروز لکنت می‌باشند.

دکتر مرتضی فرازی، استادیار گفتار درمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران اظهار داشت: لکنت زبان عموماً در دوره‌ی سنی 2 تا 5 سالگی رخ می‌دهد، که اصطلاحاً لکنت رشدی نامیده می‌شود.
لکنت زبان در این دوره سنی که آغاز زبان آموزی کودکان می‌باشد، به شکل ناروانی گفتار ظاهر می‌گردد و می‌تواند مسائل روانی و روانشناختی فرد را درگیر کند، عوامل ژنتیکی، تنش‌های روانی و فشارهای عصبی از جمله موارد بروز لکنت می‌باشند.

وی ادامه داد:‌ لکنت زبان اغلب با کشیده گویی، تکرار آهنگین کلمات، فشردن دست‌ها به هم، چشمک زدن و یا منقبض کردن نواحی گلو و گردن همراه می‌باشد.

دکتر فرازی، با اشاره به اینکه پسرها 3 تا 4 برابر بیشتر از دخترها گرفتار این اختلال می‌باشند، افزود: لکنت زبان در اغلب موارد قابل درمان است و می‌توان با درمان‌های مستقیم و غیرمستقیم در کودکی و تحت نظر دکتر گفتار درمان آن را به حداقل رساند.

وی همچنین افزود: برقراری ارتباط اجتماعی کم، تحت فشار قرار دادن کودک، انتظارات کمال گرایانه از او، موجب ترس کودک از صحبت کردن شده و در نهایت لکنت زبان را تشدید می‌کند.
آرام صحبت کردن با کودک و شرکت دادن در جمع‌های گروهی باعث بالا رفتن اعتماد به نفس او شده و در بهبود لکنت زبان نقش بسزایی خواهد داشت.

فرازی در پایان خاطرنشان کرد: خانواده‌ها باید به محض مشاهده ناروانی در گفتار کودک خود به یک گفتار درمان یا آسیب‌شناس گفتار زبان مراجعه کرده و برای پیشگیری هرچه سریع‌تر آن، اقدام کنند.



انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.