سمیرا سعادت، آسیب شناس گفتار زبان در گفتگو با
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: نوعی اختلال روانی گفتار است که به صورت قطع روان کلام، تکرار کلمات، کشش صداها و مکث بین واژه‌ها در میان کودکان و نوجوانان مشاهده می شود.
وی افزود: اغلب کودکانی که دچار لکنت زبان هستند، در واقع می دانند که چه می خواهند و بارها آن را با خود تکرار می کنند اما به راحتی و در شرایط خاص قادر به بیان آن نخواهند بود، بنابراین این نوع کلنجار و تلاش کردن برای بیان حرف‌هایشان آنان را دچار پریشانی و آشفتگی می کند.
این آسیب شناس و گفتار درمان با اشاره به اینکه، لکنت در تمامی کودکان به یک شکل ظاهر نمی‌شود اظهار داشت: این نوع عارضه در برخی کودکان مانع از ایجاد ارتباط اجتماعی در میان افراد می شود و در گروهی دیگر از کودکان لکنتی، همراه با فشارهای عصبی، اضطراب، تغییر حالتهای چهره و... بروز می کند.
سعادت در پایان تاکید کرد: اگر کودکتان تازه دچار لکنت شده است و در طی زمان خاص بهبود نیافته است، بهتر است برای پیشگیری از ایجاد( اضطراب تنش، ناکامی) از همین دوران کودکی او را تحت درمان قرار دهید.
انتهای پیام/
دوست عزیز در مورد وظایف خانواده در کاهش فشار روحی و روانی هم صحبت کنید، یعنی خانواده چه کار هایی میتونه انجام بده که فرد دارای لکنت زبان در حضور خانواده و سایر فامیل حداقل به وی فشار وارد نکنند و فرد احساس آرامش در حین صحبت کردن داشته باشد.