احساس می‌کنم دیگر فرزندم را نمی‌شناسم! این جمله‌ای آشنا از زبان والدین در توصیف رابطه خود و فرزند نوجوان شان است که در جلسات مشاوره فرماندهی انتظامی تهران بزرگ مطرح می‌کنند.
یک روانشناس می‌گوید: نقش خانواده در رشد اخلاقی و بلوغ اجتماعی نوجوان بسیار مهم است. رشد یکسری مهارت‌ها به نوجوان کمک می‌کند ورودش به جامعه کم آسیب‌تر و پرثمرتر باشد.
والدین متولد دهه شصت دارای ذهنی باز بوده و فراگیری را در اولویت قرار می‌دهند، به کودکان خود آموزش داده تا تنوع و گوناگونی را دریابند و به تفاوت‌ها احترام بگذارند. آنها فرزندان خود را با فرهنگ‌ها، زبان‌ها و دیدگاه‌های مختلف آشنا می‌کنند تا در عین حفظ اصالت‌ها، آنها را به رشد با یک نرم جهانی، تشویق کنند.
هیچ کس در مورد نقشی که تلفن‌های هوشمند در تسهیل زندگی ما و برقراری ارتباط با دیگران ایفا می‌کند، مخالف نیست؛ اما استفاده بیش از حد ممکن است مانع از تعامل والدین و کودک شود.
والدین باید با فرزندانشان در مورد دو مفهوم دوست داشتن و رفتار دوستانه صحبت کنند و باید ببینند که آیا همه آنهایی که ادعای دوستی دارند، تا چه اندازه نسبت به این ادعا وفادار هستند و رفتار دوستانه‌ای دارند.
سیما فردوسی، روانشناس و استاد دانشگاه با تأکید بر تفاوت‌های عمیق این نسل با نسل‌های گذشته، توصیه کرد که والدین باید رویکردهای سنتی خود را تغییر دهند و با درک نیازها و علایق نسل Z، به تعامل سازنده‌تری با فرزندان خود بپردازند.